Ρεπορτάζ: Ρωμανός Αλβέρτης – Πρακτορείο Ορθοδοξία
Παγωμένοι παρακολουθούν τις εξελίξεις, που επικρατούν στην χώρα μας με το νέο κορωνοϊό Covid-19, οι νέοι. Η καραντίνα και τα μέτρα πρόληψης γίνονται εντονότερα κάθε μέρα που περνάει και η νεολαία δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη.
Με το κλείσιμο των πανεπιστημίων, των σχολείων, των ναών και των καταστημάτων οι νέοι άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια καινούργια εντελώς κατάσταση στη ζωή τους που τους επηρεάζει άμεσα.
Αν και πολλοί ήταν οι νέοι που αψήφησαν την επικινδυνότητα του ιού στην αρχή, στη συνέχεια, ήρθαν αντιμέτωποι με μια σκληρή αλήθεια. Ο ιός είναι επικίνδυνος και είναι δίπλα μας. Ένιωσαν την απειλή του αόρατου εχθρού.
«Η συνολική κατάσταση πήρε μια απροσδόκητη τροπή. Παρακολουθούσα τα κρούσματα στην Κίνα τον Ιανουάριο και θυμάμαι να μου φαίνεται κάτι πολύ μακρινό και απόμακρο. Μετά από έναν μήνα ήρθε το πρώτο κρούσμα και μετά από λίγες μέρες πριν καλά καλά το καταλάβει κανείς πάγωσε η ζωή μας» αναφέρει στο Πρακτορείο Ορθοδοξία ο Κωνσταντίνος, υποψήφιος διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου που ζει στη Θεσσαλονίκη, πόλη που βρέθηκε το πρώτο κρούσμα.
Με το κλείσιμο των πανεπιστημίων οι περισσότεροι φοιτητές γύρισαν πίσω στα σπίτια τους, χωρίς να εξαιρούνται οι φοιτητές του εξωτερικού. Τηρώντας τα μέτρα πρόληψης μένουν στο σπίτι, κυρίως προσέχοντας μην κολλήσουν τους μεγαλύτερους σε ηλικία, που είναι ο μεγάλος τους φόβος. Η ιδέα ότι θα κινδυνέψουν συνάνθρωποι και κυρίως του στενού οικογενειακού τους περιβάλλον, όπως είναι οι παππούδες ή οι γιαγιάδες ευαισθητοποιούν την πλειοψηφία των νέων και παίρνουν τα μέτρα προφύλαξης που προτείνουν οι ειδικοί.
Επιπλέον, σχολιάζοντας την αναστολή των Θείων Λειτουργιών και των Κατηχητικών σχολείων αναφέρει ο Κωνσταντίνος «Η Εκκλησία δέχθηκε μια απροσδόκητη επίθεση μίσους από τους γνωστούς αγνώστους και η Θεία Κοινωνία λοιδορήθηκε με τρόπο χυδαίο, λες και την περίμεναν όλοι στην γωνία. Δεν ξέρω τι θα προκύψει στο μέλλον, αλλά είμαι σίγουρος πως η Εκκλησία μας αφού έχει αντέξει πολύ χειρότερες επιδημίες στο παρελθόν, είναι το μόνο σίγουρο πως θα βγει όρθια και από αυτήν την κρίση».
Ο Μιχάλης, ασκούμενος δικηγόρος στην Αθήνα μας λέει για την αναστολή των κατηχητικών «Έκλεισε το μέρος που πηγαίναμε τις Κυριακές να ηρεμήσουμε, να συζητήσουμε και να πάρουμε δύναμη να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα».
Τα Κατηχητικά Σχολεία ήταν ένα μέρος που έβρισκαν παρηγοριά οι νέοι όλων των ηλικιών, και η εποχή τα χρειάζεται ακόμα περισσότερο. «Έκλεισε η παρηγοριά μας, τώρα που την έχουμε περισσότερο ανάγκη. Νέοι όλων των ηλικιών που ερχόντουσαν στο Κατηχητικό έχουν αυτό το παράπονο, ότι δε μπορούν να έχουν άμεση πρόσβαση στην παρηγοριά της Εκκλησίας και του Θείου Λόγου» δηλώνει ένας από τους πολυάριθμους κατηχητές της χώρας μας.
Οι νέοι καταλαβαίνουν ότι το μέτρο είναι αναγκαίο για την προστασία όλων, η Θ. Λειτουργία δεν μπορεί να αναπληρωθεί, όμως τα υπόλοιπα γίνονται και από το σπίτι και αυτό κάνουν και οι ίδιοι. Πηγαίνουν στο ναό τακτικά να προσευχηθούν κατ’ ιδίαν αλλά και από το σπίτι ψάχνοντας μια παρηγοριά. Αν μη τι άλλο η εξοικείωση με την τεχνολογία τους βοηθάει να παρακολουθούν τις Θείες Λειτουργίες είτε μέσω του διαδικτύου, είτε του ραδιοφώνου αναπληρώνοντας το κενό τους από το σπίτι εν μέσω καραντίνας.
Οι νέοι ευελπιστούν στην γρήγορη επαναφορά της κανονικότητας ώστε να μπορούν να εκκλησιάζονται και να βρίσκουν την αγαλλίαση που αναζητούν στους κόλπους της εκκλησίας. Η επίσκεψη στην εκκλησία και το κατηχητικό αποτελούσε καταφύγιο από την καθημερινότητα, ελπίδα και ηρεμία για τους νέους ανθρώπους και τώρα το χρειάζονται περισσότερο από ποτέ.