Βλέπω τοὺς νέους νὰ στέκονται μουδιασμένοι μπροστὰ στὴν κλήση νὰ κάνουν οἰκογένεια. Ἴσως λαχταροῦν ν’ἀγαπήσουν καὶ φοβοῦνται. Μιὰ κοπέλα ἐξομολογεῖται : “ Λὲς τοῦ ἄλλου σ’ἀγαπῶ καὶ φρικάρει ”. Ἀκοῦτε ; Φρικάρει ! Πῶς μπόρεσε ἡ ἀγάπη νὰ συνδυαστεῖ μὲ τὴ φρίκη !
Ἔτσι ἀρκοῦνται σὲ μιὰ ἐπιδερμικὴ ἐπισκόπηση και λογαριάζουν τὶς στιγμὲς ( στιγμές ! ) ἠδονῆς, ποὺ μποροῦν ν’ἀποσπάσουν. Κι ὕστερα ν’ἀκολουθεῖ ἡ βασανιστικὴ διάρκεια τοῦ τίποτα, τοῦ κενοῦ τῆς πλήξης, πρόξενου τῆς κατάθλιψης.
Ὅλοι σχεδὸν οἱ σημερινοὶ νέοι κατέχονται ἀπὸ τὴ θλίψη τῆς ἀποτυχίας τοῦ ἔρωτα. Καὶ ἡ θλίψη γίνεται ἔκπληξη ὕστερα ἀπὸ τὴν τόση διαφήμιση τοῦ μόνου σχεδὸν προϊόντος τῆς ἀπελευθέρωσης τῶν ἠθῶν, ποὺ ἐπεδίωξε καὶ πέτυχε ὁ σύγχρονος προοδευτισμός. Γι’αυτὸ δὲν στοχάζονται οἱ νέοι μας σήμερα, δὲν θέλουν νὰ σκέφτονται εἰλικρινὰ καὶ παραδίδονται μόνο στὰ κλισὲ τῶν συνθημάτων ἢ ῥεμβάζουν μὲ ἢ χωρὶς ναρκωτικά.
Τώρα προστέθηκε καὶ ἡ ἄλλη ὀδυνηρὴ ἔκπληξη, ἡ οἰκονομικὴ ἀποτυχία ὅλης τῆς οἰκουμένης. Ὕστερα ἀπὸ τὴν τόση οἰκονομικὴ ἐπιστήμη, ὕστερα ἀπὸ τὰ τόσα ὁνομαστὰ Πανεπιστήμια μὲ τόσους νομπελίστες οἰκονομολόγους, μιὰ τέτοια τρανταχτὴ ἀποτυχία τοῦ πανίσχυρου συστήματος ἀφίνει ἄφωνους ὅλους.
Ἀλήθεια τί ἔκπληξη -ὀδυνηρὴ ἔκπληξη- ἀποτελεῖ ἡ ἀπέχθεια τοῦ σύγχρονου ἀστικοῦ κόσμου πρὸς τὰ σπίτια τους –καὶ τί πολυτελέστατα σπίτια ! -ποὺ τὰ χτίζουν παραμυθένια καὶ δὲν ἀντέχουν νὰ καθήσουν μέσα, κι ἂς ἔχουν τὰ μπάνια τὰ μαχαραγιάδικα, τὰ τζάκια, τὶς τζαμαρίες, τὰ σπάνια ἔπιπλα καὶ δὲν συμμαζεύεται ! Τὸ ῥῆμα βγαίνω (βγαίνουμε, νὰ βγοῦμε) καὶ τὸ ἐπίρρημα ἔξω ἀκούγονται περισσότερο στὶς κουβέντες μας. Ἀκόμα καὶ τὰ πολυδάπανα ἐξοχικὰ μὲ τὶς πολυτελεῖς πισίνες δὲν τ’ ἀντέχουν οἱ ἰδιοκτῆτες τους καὶ πηγαίνουν διακοπές σὲ ἐξωτικοὺς “ Παραδείσους ”.
Καὶ ὁ πιὸ ψυχρόαιμος στοχαστὴς τῆς σημερινῆς πολιτιστικῆς πραγματικότητας δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἐκπλαγεῖ μὲ τὴ γενικὴ καὶ θεαματικὴ ἀποτυχία τοῦ ἀνθρώπου νὰ διασώσει τὴν εὐτυχία του. Καὶ εἶναι τόσο φυσικὸ, λ.χ. στὸ τόσο εὐαίσθητο αἴσθημα τοῦ ἔρωτα, νὰ περιμένει ὁ ἄνθρωπος νὰ βρεῖ τὴν εὐτυχία του, ὥστε ἡ ἀποτυχία του αὐτὴ ἀκριβῶς σ’ αὐτὸ τὸ θέμα νὰ εἶναι κεφαλαιώδης. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ πολιτισμοῦ εἶναι ὁ ἐραστὴς τῆς μοναξιᾶς του. Σκαρώνει μιὰ βιοθεωρία γιὰ τὴν εὐτυχία του καὶ πάει ν’ἀναγκάσει τὸν κόσμο νὰ ἐπαληθέψει τὴ θεωρία του.
Ὅλοι οἱ φιλόσοφοι, ἀκόμα καὶ μετὰ Χριστόν, σχημάτισαν βιοθεωρίες καὶ ἔβαλαν σὲ ἐνέργεια τὴν ἐφαρμογή τους. Τρεῖς φορὲς ταξίδεψε ὁ ἀρχαῖος φιλόσοφος Πλάτων στὴ Σικελία στὴν προσπάθειά του νὰ βάλει σ’ ἐνέργεια τὴν πολιτικὴ οὐτοπία του. Ὁ Ἐπίκουρος ἀργότερα ἐφιλοσοφοῦσε τὸ παζάρι ἀνάμεσα στὴν ἡδονὴ καὶ στὴν ὀδύνη καὶ συνέστησε νὰ κυνηγᾶμε τὴν ἡδονὴ ὅσο αὐτὴ δὲν φέρνει περισσότερη ὀδύνη. Γι’ αὐτοὺς ὅλους ὅμως, ποὺ μπῆκαν στὴν αὐλὴ τῶν προβάτων, δηλαδὴ στὶς κοινωνίες τῶν ἀνθρώπων, ὁ Χριστὸς εἶπε ὅτι “ κλέπται εἰσὶν καὶ λῃσταί ” μπαίνουν μέσα στὴ μάντρα, γιὰ νὰ σφάξουν τὰ πρόβατα. Ὅταν ἦλθε ὅμως ὁ ποιμὴν ὁ καλός, ἀσφάλισε τὰ πρόβατα.
Σήμερα ὅλες οἱ φιλοσοφίες τοῦ κόσμου εὐθύνονται γιὰ ὅλα τὰ κακά, ποὺ κάνουν τὴ ζωὴ ἀβίωτη. Καὶ οἱ πόλεμοι μὲ τὰ ἑκατομμύρια τῶν νεκρῶν, ὀφείλονται στὶς ἰδεολογίες, ὅπως ἐπίσης καὶ ὅλα τὰ καθεστῶτα, ποὺ πιστεύουν ὅτι μονοπωλοῦν τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ δίκαιο.
Τὸ μόνο καταφύγιο ἀνάπαυσης καὶ εὐτυχίας εἶναι ἡ οἰκογένεια ( ἐννοῶ βέβαια τὴν Χριστιανικὴ οἰκογένεια ). Μέσα στὴν οἰκογένεια καὶ ἡ φύση παρακινεῖ στὴν ἀγάπη καὶ στὴ σεμνότητα. Ὅσο κι ἂν ἔχει διαφθαρεῖ καὶ ἡ οἰκογένεια ἀπὸ τὴν ἀλαζονεία τοῦ πολιτισμοῦ, ἀναγκάζεται νἀγαπᾶ καὶ νὰ παιδαγωγεῖ. Ὅσοι ἔξω στοὺς δρόμους θορυβοῦν, βλάπτουν, ἀπειλοῦν καὶ καταστρέφουν τὴν κοινωνία, προέρχονται ἀπὸ τραυματισμένες οἰκογένειες ἢ ἀπὸ διαλυμένες. Γι’αὐτὸ ὅσοι ἀκόμα εἶστε νέοι καὶ πονᾶτε γιὰ τὴν κατάντια τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἐλᾶτε νὰ κάνετε οἰκογένειες. Ὑπάρχουν ἀκόμα καὶ καλοὶ νέοι καὶ νέες καὶ καλοπροαίρετοι, ποὺ δέχονται βελτιώσεις στοὺς τρόπους τους. Ζητῆστε τὴ φώτιση τοῦ Θεοῦ καὶ ἀναζητῆστε τοὺς ταπεινοὺς καὶ φιλότιμους συντρόφους, λογαριάστε ἂν τὸ πρόσωπο ποὺ σᾶς συγκίνησε εἶναι ἰκανὸ νὰ γίνει γονιὸς σοβαρὸς καὶ διδακτικός · ἂν μπορεῖ καὶ θέλει ν’ἀγαπήσει ὅλους τοὺς συγγενεῖς σας καὶ ὕστερα ὅλον τὸν κόσμο. Ὁπλιστεῖτε μὲ τὴν ἀπόφαση νὰ ἀγαπᾶτε μόνο, νὰ ὑπομένετε καὶ νὰ ὠφελεῖτε τοὺς πάντες.
Κυρίως ὁπλιστεῖτε μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι δὲν εἶστε ἰκανοὶ νὰ τὰ κάνετε αὐτὰ μόνοι σας, ἀκόμα καὶ ἂν τὸ θέλετε. Γι’αὐτὸ ζητῆστε τὴ βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας. Γι’αὐτὸ ὑπάρχει. Ὑπάρχει καὶ διαθέτει ἑργαλεῖα καὶ τρόπους θεοδίδακτους. Οἱ μάρτυρες καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι εἶναι ἀποδείξεις τῆς ἄπειρης δύναμης τῆς Ἐκκλησίας. Ἐλᾶτε ν’ἀγκαλιάσετε ὄχι ἕνα κορμὶ ἡδονικὸ ἀλλὰ τὸν/τὴν σύζυγό σας, δηλαδή τὸν ἄνθρωπο ποὺ μαζί του θὰ κατακτήσετε τὸν Παράδεισο καὶ ἡ ἀγάπη σας θὰ μείνει αἰώνια. Καὶ τότε τὸ κορμί του/της θὰ εἶναι καὶ ἡδονικό. Ἐλᾶτε μὲ τὴ δική σας οἰκογένεια νὰ κάνετε νὰ “ ματαειπωθεῖ ἡ Ἑλλάς ” ὅπως ἔλεγε ὁ Μακρυγιάννης. Ἐλᾶτε νὰ σμίξετε τὴν ἡδονὴ μὲ τὴν ἀθῳότητα, αὐτὸ τὸ μεγάλο θαῦμα τῆς οἰκογένειας. Κι ὅταν ὁ κόσμος ὁ πολὺς καὶ μοντέρνος θὰ ἔχει σβήσει χωρὶς ἀπογόνους, τὰ παιδιά σας καὶ τὰ παιδιὰ τῶν παιδιῶν σας καὶ τὰ πολὺ μακρινότερα ἀκόμα βλαστάρια σας θὰ εἶναι ἡ μόνη κοινωνία, ποὺ θὰ ὑπάρχει. Θὰ ὑπάρχει, καὶ θὰ διαλαλεῖ τὴν ἀγάπη σας καὶ τὴν κάθε ἄλλη ἀρετἠ σας.
Ἐλᾶτε νὰ κάνετε οἰκογένειες, γιὰ νὰ σώσετε τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν κόσμο ὅλο μαζὶ μὲ τὸν ἑαυτό σας. Ἐλᾶτε νὰ νιώσετε ἔρωτα, ποὺ νὰ μὴν εἶναι μελλοθάνατος. Ἐλᾶτε νὰ λευτερώσετε πάλι τὸ γένος μας.