Του Αγίου Ιωάννου του Κουλακιώτου και τα νέα παιδιά (φώτο)

Το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου, το πρωί, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, κ. Παντελεήμων, λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίων Νεομαρτύρων Χαλάστρας, επί τη εορτή του Αγίου Ιωάννου του Κουλακιώτου.

Στο τέλος, ο Σεβασμιώτατος βράβευσε μαθητές και μαθήτριες των Γυμνασίων της Χαλάστρας που αρίστευσαν στο σχολικό έτος.

Να σημειωθεί ότι στην Θεία Λειτουργία συμμετείχαν μαθητές και μαθήτριες του Γενικού Εκκλησιαστικού Λυκείου Νεαπόλεως.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

«Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος».

Καί τούς λόγους αὐτούς τοῦ ψαλ­μωδοῦ Δαβίδ ἐπιβεβαιώνει ἡ ση­με­ρινή ἡμέρα καί ἡ σημερινή ἑορτή κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας καί ἰδιαιτέρως ἡ τοπική μας Ἐκκλησία καί ἡ πόλη τῆς Χαλά­στρας τιμᾶ ἕνα δικό της τέκνο, ἕναν συμπολίτη της, τόν ὁποῖο ἐθαυμάστωσε ὄντως ὁ Θεός. Καί αὐτός δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Κουλακιώτη. Ὅλοι γνωρίζουμε ποιός ἦταν ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος, ἔστω καί ἐάν σώζονται ἐλάχιστες πληροφορίες γιά τή ζωή του. Ἔζησε στά δύσκολα χρόνια τῆς σκλαβιᾶς τοῦ Γένους μας ἀπό τούς Τούρκους καί πίστευε στόν Χριστό. Ἡ πίστη αὐ­τή ἦταν πού ἐνοχλοῦσε τούς Τούρ­κους, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦσαν μέ κάθε τρόπο νά κάνουν τούς Ἕλ­λη­νες νά ἀλλάξουν τήν πίστη τους, γιατί γνώριζαν αὐτή τούς βοη­θοῦσε νά διατηροῦν καί τήν ἐθνική τους ταυτότητα καί νά μήν ἀφομοιώνονται μαζί τους. Γι᾽αὐτό καί οἱ Τοῦρκοι προσπαθοῦσαν μέ κάθε τρόπο νά τούς παγιδεύσουν, ὥστε νά ἐπιτύχουν τόν σκοπό τους.

Αὐτό ἔκαναν καί μέ τόν ἅγιο νεο­μάρτυρα Ἰωάννη. Τόν συκοφά­ντη­­σαν ὅτι δῆθεν ἤθελε νά γίνει μουσουλμάνος. Καί ὅταν ἐκεῖνος τό ἀρνήθηκε καί τούς διαβεβαίωνε ὅτι ποτέ δέν θά πρόδιδε τήν πίστη του στόν Χριστό, τήν πίστη τῶν πατέρων του, οἱ Τοῦρκοι ἰσχυρί­σθη­καν ὅτι ὑπαναχώρησε καί προ­σέβαλε τή θρησκεία τους, γι᾽ αὐτό καί τόν καταδίκασαν σέ ἀπαγχο­νι­σμό.

Οὔτε ἡ καταδίκη του ὅμως στά­θηκε ἱκανή νά τόν μεταπείσει γιά νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του. Προτί­μη­σε τό μαρτύριο ἀπό τό νά ἀρνη­θεῖ τόν Χριστό, ἀποδεικνύοντας ἔτσι ὅτι ἡ πίστη του δέν ἦταν μόνο στά λόγια, ἀλλά ἦταν βαθειά ρι­ζω­μένη στήν ψυχή του, ὥστε νά μήν θέλει μέ τίποτε νά χωρισθεῖ ἀπό τόν Χριστό.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ Θεός τόν τίμησε καί στή γῆ καί στόν οὐρανό. Γιατί ὁ Χριστός ὑποσχέθηκε στούς μα­θη­τές του ὅτι ὅποιος τόν ὁμο­λο­γήσει στούς ἀνθρώπους, θά τόν ὁμολογήσει καί ὁ ἴδιος ἐνώπιον τοῦ οὐρανίου Πατρός του.

Καί ἡ ὁμολογία αὐτή τοῦ Χριστοῦ γιά τόν ἅγιο Ἰωάννη, ὁ ὁποῖος ἀπε­δείχθη πιστός δοῦλος του ἄχρι θανάτου, δέν ἀντανακλᾶται μόνο στήν οὐράνια δόξα πού ἀπολαμ­βά­νει στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἀλλά καί σέ αὐτή πού δέχεται ἀπό ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους καί ἀπό τήν Ἐκ­κλησία ἐδῶ στή γῆ. Γιατί παρό­τι ἦταν ἕνας ἀπό τούς πο­λλούς ἀν­θρώπους τῆς ἐποχῆς του ὁ ἅγιος Ἰωάννης καί ἴσως δέν ξεχώριζε ἀπό τούς ἄλλους συμπολίτες του στήν καθημερινότητά του, ἡ ἀπό­φασή του νά μήν ἀρνηθεῖ τόν Χρι­στό, νά μήν προδώσει τήν πίστη του, ἀλλά νά σταθεῖ ὄρθιος καί νά ὑπομείνει τό μαρτύριο, θυσιάζο­ντας τή ζωή του γιά χάρη τοῦ Χρι­στοῦ, τόν ἔκανε νά διακριθεῖ. Καί παρότι ἔχουν περάσει 250 περίπου χρόνια ἀπό τήν ἡμέρα τοῦ μαρ­τυ­ρίου του, ὁ ἅγιος Ἰωάννης τιμᾶται καί γεραίρεται ὄχι μόνον ἐδῶ, στήν πατρίδα του, τή Χαλάστρα, ἀλλά καί σέ ὅλη τήν οἰκουμένη, σέ ὅλη τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μέ ὕμνους καί δεήσεις, μέ εἰκόνες καί θυμιάματα, ὅπως ἁρμόζει στούς ἁγίους τοῦ Θε­οῦ. Τιμᾶται καί γε­ραίρεται, γιά τή σταθερότητα τῆς πίστεώς του, γιά τήν ὀρθή ἱε­­ράρχηση τῶν πραγμάτων τῆς ζωῆς του καί γιατί ἀποτελεῖ παράδειγμα πρός μίμηση καί γιά ὅλους ἐμᾶς σήμερα, ἀδελφοί μου.

Μία στιγμή χρειάσθηκε γιά νά ἀποφασίσει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τί θά κάνει. Ἀλλά αὐτή ἡ στιγμή ἦταν καθοριστική γιά τό μέλλον του, ὄχι μόνο τό προσωρινό ἀλλά καί τό αἰώνιο. Μία στιγμή ὀδύνης ἦταν, πού τοῦ χάρισε ὅμως τήν ἀτελεύτητη χαρά τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Μία στιγμή ἦταν πού διάλεξε τόν θάνατο, ἀλλά κέρδισε τή ζωή. Μία στιγμή ἦταν πού ἀδιαφόρησε γιά τίς τιμές καί τά πλούτη πού τοῦ ὑποσχόταν οἱ Τοῦρκοι, καί κληρονόμησε τά ἀγα­θά πού τοῦ ἑτοίμασε ὁ Θεός αἰω­νίως.

Γιατί ὁ ἅγιος Ἰωάννης εἶχε ἐν­στερνισθεῖ τό νόημα τῶν λόγων τοῦ Κυρίου: τί θά ὠφελήσει τόν ἄνθρω­πο, ἐάν κερδίσει ὁλόκληρο τόν κόσμο καί ζημιωθεῖ τήν ψυχή του; Ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ. Τίποτε, ἀσφαλῶς, ἀδελφοί μου. Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης εἶχε τή δύναμη νά ἐπαναλάβει τά λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου ὅτι «ἐμοί τό ζῆν Χριστός καί τό ἀπο­θανεῖν κέρδος». Γιά μένα, δηλαδή, ἡ ζωή μου εἶναι ὁ Χριστός καί ὁ θάνατος γι᾽αὐτόν εἶναι κέρδος.

Γι᾽αὐτό καί δέν δίστασε νά ἐπι­λέ­ξει τόν Χριστό, πού εἶναι ἡ ζωή, ἀπό τήν ἄρνησή του, πού εἶναι ὁ χω­ρισμός ἀπό τόν Χριστό, πού εἶ­ναι ὁ αἰώνιος θάνατος. Καί ἔτσι δείχνει καί σέ μᾶς σήμερα πόσο σημαντικό εἶναι νά προσέχουμε τί ἐπιλογές κάνουμε στή ζωή μας καί πῶς ἱεραρχοῦμε τίς ὑποθέσεις μας καί τίς προτεραιότητές μας.

Μία στιγμή μόνο, μία ἀπόφαση μόνο καί μποροῦμε νά χάσουμε πολ­λά. Μία λάθος ἐκτίμηση, μία λάθος ἐπιλογή, πού ὀφείλεται στή δειλία μας, στήν ἀδυναμία μας, ἤ ἀκόμη στήν ἐπιθυμία μας νά κερδίσουμε πρόσκαιρα ἀγαθά, στήν προσκόλληση στά πράγματα τοῦ παρόντος κόσμου καί στίς τιμές καί στίς θέσεις, μπορεῖ νά εἶναι ἀρκετή γιά νά μᾶς στερήσει τά πιό σημαντικά, γιά νά μᾶς κά­νει νά χάσουμε τόν Χριστό, ἀλλά νά χά­σουμε τήν ψυχή μας.

Γι᾽ αὐτό ἄς προσέ­χουμε ὁ καθένας μας, ὅπου τόν ἔταξε ὁ Θεός νά διακονεῖ καί ἄς ἀξιολογοῦμε τίς ἐπιλογές μας μέ προσοχή καί μέ σύνεση, ὥστε νά μήν ἀποτύχουμε, ἀλλά νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς νά κερδί­σου­με τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας πρωτίστως καί νά ἀπολαύσουμε καί ἐμεῖς διά τῶν πρεσβειῶν του στόν οὐρανό, ὅσα ἀπολαμβάνει καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης καί ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, οἱ συμπατριῶτες μας ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι προτίμησαν τόν Χριστό ἀπό ὁτιδήποτε ἄλλο καί ἀπό τόν χρυσό καί ἀπό ὅλες τίς τιμές τίς ἀνθρώπινες. Εὔχομαι ὁ ἅγιος Ἰωάννης μαζί μέ τόν Ἅγιο Ἀθανάσιο πού εἶναι οἱ πολιοῦχοι τῆς πόλεώς μας νά μᾶς προστατεύουν, νά μᾶς ἐνισχύουν καί νά μᾶς φωτίζουν νά κάνουμε τίς καλύτερες ἐπιλογές.