Ο Έλληνας καθηγητής Μιχάλης Τσιανίκας ανήκει σίγουρα στην κατηγορία των λιγοστών ομογενών της Αυστραλίας που αφιέρωσε το δίχως άλλο την ζωή του στη διδασκαλία και τη διάδοση της Ελληνικής γλώσσας, σύμφωνα με το www.neoskosmos.com.
Γεννημένος σε ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του Κίσαβου, χωρίς ηλεκτρισμό, ασφαλτωμένους δρόμους και ίχνος τεχνολογίας, ο νεαρός τότε μαθητής μεγάλωσε σε μια αυτόνομη κλειστή κοινωνία μέσα σε μια μητριαρχική οικογένεια, και έμαθε από μικρός να αγαπά τα Γράμματα και τις Τέχνες.
Επιθυμώντας διακαώς να συνεχίσει το σχολείο, εγκατέλειψε το χωριό του σε ηλικία 11 ετών και έκτοτε έμαθε να πορεύεται μόνος, ελεύθερος και ανεξάρτητος, κάνοντας όσο το δυνατόν λιγότερους συμβιβασμούς.
Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Φιλολογία από τη Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αποφάσισε να εγκαταλείψει την Ελλάδα της καταπίεσης, της δικτατορίας και της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και να αναζητήσει διέξοδο στην Ευρώπη.
«Είχα την τύχη να γεννηθώ σε μια χώρα λουσμένη από ιστορία και πολιτισμό και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που γεννήθηκα Έλληνας, αλλά ομολογώ ότι αυτή την διαπίστωση την έκανα πολύ αργότερα όταν στην Γαλλία πλέον, χωρίς να είμαι δέσμιος και σκλάβος της ελληνικότητάς μου όπως την αντιλαμβανόμουν όσο ζούσα στην Ελλάδα συνειδητοποίησα μέσα από τις κλασσικές σπουδές την βαθύτητα της καταγωγής μου, την στοχαστική σκέψη και την ουσιαστική δημοκρατία που σε τίποτα δεν θύμιζε τον ελληνισμό που εγώ απέρριψα με φανατισμό όταν πήρα την απόφαση να εγκαταλείψω την πατρίδα.
«Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω την υπερηφάνεια και την υποταγή που νιώθω όταν ευλαβικά σκύβω το κεφάλι μπροστά στο θαύμα των αρχαίων Ελλήνων» λέει ο καθηγητής Μιχάλης Τσιανίκας ο οποίος ομολογεί ότι ερωτεύτηκε την Ελλάδα όταν πλέον εγκαταστάθηκε στην Γαλλία.
Τα τελευταία 30 χρόνια ο ομογενής ακαδημαϊκός εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Flinders Νότιας Αυστραλίας όπου μέσα από τη διδασκαλία, τα σεμινάρια, τα συνέδρια και τις διδακτορικές διατριβές και ομιλίες, υπηρετεί πιστά την ελληνική Γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό αναλύοντας βασικά θέματα και ερωτήματα που θίγονται μέσα στα έργα των Ελλήνων διανοουμένων της εποχής.
«Προσπαθώ να διαδώσω και εγώ όπως μπορώ τον ελληνισμό σε μια πολιτιστικά κενή Αυστραλία που σίγουρα αποτελεί πρόσφορο έδαφος για όσους επιθυμούν να εμβαθύνουν και να ανακαλύψουν την ουσία και το πραγματικό μεγαλείο της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς και θεωρώ ότι πρωτίστως εμείς οι Έλληνες πρώτης δεύτερης, τρίτης και τέταρτης γενιάς, οφείλουμε να εμβαθύνουμε, να μάθουμε για τους προγόνους μας, να μελετήσουμε την γλώσσα μας και τους αρχαίους κλασσικούς, έτσι ώστε να μπορέσουμε μετέπειτα να διδάξουμε και να αναδείξουμε στις επόμενες γενιές τι εστί πραγματική Ελλάδα. Μια Ελλάδα που η ομορφιά και το μεγαλείο της δεν περιορίζεται στις φυσικές ομορφιές και τον φως αλλά απορρέει από τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας, τα έργα των αρχαίων κλασσικών φιλοσόφων και ποιητών, την ιστορία, την μυθολογία και τις παραδόσεις της πραγματικής Ελλάδας.
«Ας αναλογιστούμε όλοι έστω για μια στιγμή το μέγεθος της προσφοράς της Ελλάδας στην ανθρωπότητα και την παγκόσμια διανόηση και ας προσπαθήσουμε να γίνουμε αληθινοί πρεσβευτές της πατρίδας των προγόνων μας εδώ στην Αυστραλία» καταλήγει ο κ. Τσιανίκας.