“Oι διακοπές, ως ανθρώπινη ανάγκη, μπορούν να γίνουν αφετηρία για νέα ζωή”

Ο Ιούλιος και ο Αύγουστος είναι οι μήνες που οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν τις διακοπές τους από την εργασία, την καθημερινότητα, τη ρουτίνα της ζωής. Είναι και η ζέστη που αυξάνει την επιθυμία για χαλάρωμα και δροσιά. Όντως σκληρή η ζέστη του καλοκαιριού.

Αυτές οι ανθρώπινες παρηγοριές, που η θάλασσα ή το βουνό μάς χαρίζουν πλουσιοπάροχα, αξίζει να τις απολαύσουμε όσο μπορούμε. Γιατί δυναμώνουν τις αντοχές μας και μας οδηγούν στη θέα του εαυτού μας και του κόσμου μας μέσα από ένα άλλο φακό.

Το καθημερινό τρέξιμο με τις ποικίλες ευθύνες, η ένταση, που μας επιβάλλει το πρόγραμμα της ζωής, δεν αφήνουν περιθώριο χρόνου και δυνάμεως, για να κάνουμε αυτό που θα ζωογονήσει τον μέσα μας κόσμο και θα ρυθμίσει τις σχέσεις μας με τους γύρω μας ανθρώπους και με τον «εντός ημών ευρισκόμενον» Θεό μας. Αυτό δηλαδή που στο βάθος θέλει η ύπαρξή μας.

Ασφαλώς η εργασία έχει τα θετικά της:νιώθεις την αξία σου ως πρόσωπο, προσφέρεις τα χαρίσματά σου, κοινωνικοποιείσαι, δεν ζεις εις βάρος των άλλων. Όμως η σημερινή κοινωνία μάς επιβάλλει με τον τρόπο της ένα τρόπο ζωής που συνθλίβει το πρόσωπο και διαλύει τις σχέσεις.

Γι’ αυτό οι διακοπές είναι αναγκαίες. Αν αληθινά ανανεωθούμε, με το να ξεκουραστεί το σώμα και να τραφεί πνευματικά η ψυχή με προσευχή και μελέτη, τότε θα μπορούμε να συνεχίσουμε. Ωστόσο, το πώς θα πετύχει την ξεκούραση και την όντως ανανέωσή του ο καθένας είναι καθαρά προσωπική επιλογή.

Την Κυριακή 14 Ιουλίου εορτάσαμε τους 630 πατέρες της εν Χαλκηδόνι Δ΄Οικουμενικής Συνόδου, που αντιμετώπισαν την αίρεση του Μονοφυσιτισμού, που έλεγε ότι ο Χριστός δεν είναι κανονικά άνθρωπος αλλά φαινομενικά. Ουσιαστικά θεωρούσε την ανθρώπινη φύση και ζωή ως αταίριαστα για τον τέλειο Θεό. Με το να καταργηθεί η αίρεση αυτή και να συνεχίσει η Εκκλησία να πιστεύει στο Θεανθρώπινο πρόσωπο του Χριστού, ως τέλειου Θεού και τέλειου ανθρώπου, τόνιζε για πάντα ότι όλα τα ανθρώπινα μπορούν, δια του Χριστού ως «υιού ανθρώπου», να θεοποιηθούν, δηλαδή να χαριτωθούν και ν’ αγιαστούν.

Έτσι και οι διακοπές, ως ανθρώπινη ανάγκη, μπορούν να γίνουν αφετηρία για νέα ζωή, ανανεωμένη και δυναμικά αποφασισμένη, που θα στηρίζεται στην όμορφη σχέση με το πρόσωπο του Θεανθρώπου και τα πρόσωπα που μας περιβάλλουν.

Καλές διακοπές λοιπόν, με υγεία και χαρά, μέσα στην αίσθηση της παρουσίας του Κυρίου μας, που ως αγάπη προσφέρει τη δημιουργία Του σε μας, για να την απολαύσουμε, να τη χαρούμε και να μας δείξει μυστηριακά το Δημιουργό της και Θεό μας.