Η εορτή του Αγίου Ιωάννου του Νέου Χοζεβίτου στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Η μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Νέου Χοζεβίτου του εκ Ρουμανίας εορτάσθηκε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων το Σάββατο 10 Αυγούστου 2024 (28 Ιουλίου με το παλαιό εορτολόγιο) με επίκεντρο την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου και Ιωάννου των Χοζεβιτών στην έρημο της Ιουδαίας.

Πρόκειται για τη Μονή της μετανοίας του Αγίου, ο οποίος έφτασε από τη Μονή Νέαμτς της Ρουμανίας και έζησε από το μέσο του 20ου αιώνα, καθώς και σε άλλες Μονές της περιοχής του Ιορδάνη ποταμού και κυρίως στην περιοχή της Σκήτης της Κοιμήσεως της Αγίας Άννης πλησίον της Μονής των Χοζεβιτών Γεωργίου και Ιωάννου, πριν χειροτονηθεί διάκονος και Πρεσβύτερος στον Πανάγιο και Ζωοδόχο Τάφο. Έζησε σε άκρα ησυχία, νηστεία και ταπείνωση. Ήταν εγγράμματος και άριστος γνώστης της Θεολογίας, μετέφρασε πολλά Πατερικά συγγράμματα στα Ρουμανικά, συνέθεσε χριστιανικά ποιήματα και αξιώθηκε του προορατικού χαρίσματος.

Στις 28 Ιουλίου 1980, με την Πατριαρχική ευλογία του Πατριάρχου Ιεροσολύμων κυρού Βενεδίκτου, το ιερό σκήνωμα του  βρέθηκε άφθαρτο και μεταφέρθηκε από τη Σκήτη της Αγίας Άννης στην Ιερά Μονή Χοζεβά.

Για τον λόγο αυτόν η 28η Ιουλίου ορίστηκε ως ημέρα της εορτίου μνήμης. Η Εκκλησία των Ιεροσολύμων τον κατέταξε στο Αγιολόγιο της στις 18/31 Ιανουαρίου 2016.

Προς τιμήν της μνήμης του Αγίου τελέσθηκε ολονύκτια αγρυπνία, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων ων πρώτος ο Τελετάρχης Αρχιμανδρίτης π. Βαρθολομαίος, του Αρχιμανδρίτου π. Χριστοδούλου, του Ιερομονάχου π. Χρυσογόνου της Ιεράς Μονής, του Αρχιδιακόνου π. Μάρκου και του Ιεροδιακόνου π. Δοσιθέου.

Έψαλλαν ο Γραμματέας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Ιεροδιάκονος π. Συμεών και μοναχοί της Μονής. Παρέστησαν μοναχές και πιστοί από τα Ιεροσόλυμα.

Στο Κοινωνικό της Θείας Λειτουργίας ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος κήρυξε τον θείο λόγο κάνοντας αναφορά, μεταξύ άλλων, στον βίο και τις αρετές του τιμωμένου Αγίου Ιωάννου.

Αναλυτικά ο Μακαριώτατος ανέφερε:

«Ὁ Θεός ἐνδοξαζόμενος ἐν βουλῇ ἁγίων μέγας καί φοβερός ἐπί πάντας τούς περικύκλῳ αὐτοῦ», (Ψαλμ. 88,8), ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Κύριος ὁ Θεός τῶν δυνάμεων (Ψαλμ. 88,9) συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ ἱερᾷ Μονῇ ταύτῃ τοῦ Χοζεβᾶ, τῇ παρακειμένῃ τῷ χειμάρρῳ Χορράθ, τῷ ἐπί προσῳπῳ Ἰορδάνου, ἔνθα ἐκρύβη ὁ Προφήτης Ἠλίας, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ  (Πρβλ. Γ’ Βασιλ. 17, 2-3), ἵνα ἑορτάσωμεν τήν σεπτήν μνήμην τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ νέου Χοζεβίτου τοῦ ἐκ Ρουμανίας.

Ἀπό νεαρᾶς ἡλικίας ὁ Ἰωάννης προσηύχετο τῷ Θεῷ, παρακαλῶν καί λέγων τό ψαλμικόν: «τάς ὁδούς σου, Κύριε, γνώρισόν μοι, καί τάς τρίβους σου δίδαξόν με· ὁδήγησόν με ἐπί τήν ἀλήθειάν σου καί δίδαξόν με, ὅτι σύ εἶ ὁ Θεὸς ὁ σωτήρ μου, καί σέ ὑπέμεινα ὅλην τήν ἡμέραν», (Ψαλμ. 24, 4-5).

Ὄντως ὁ Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης ὑπέμεινε καθ’ ὅλην τήν ἡμέραν καί ὅλας τάς ἡμέρας τάς θλίψεις καί δοκιμασίας διά τήν σωτηρίαν αὐτοῦ μετά μεγάλης ὑπομονῆς, ἀκούων εἰς τό λόγιον τοῦ θείου Παύλου λέγοντος: «…ἡ θλῖψις ὑπομονήν κατεργάζεται, ἡ δέ ὑπομονή δοκιμήν, ἡ δέ δοκιμή ἐλπίδα, ἡ δέ ἐλπίς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διά Πνεύματος Ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν», (Ρωμ. 5, 3-5).

Ἡ ὑπερβάλλουσα ἀγάπη καί ὁ ἔνθεος ζῆλος τοῦ ταπεινοῦ Ἰωάννου πρός τόν Θεόν ὡδήγησαν τά διαβήματα αὐτοῦ εἰς τόν ἔρημον, πλήν ὅμως εὐλογημένον τοῦτον τόπον τοῦ Ἰορδάνου καί δή τοῦ Χοζεβᾶ, ἔνθα ὁ Κύριος ἐγνώρισεν εἰς αὐτόν τάς ὁδούς καί τάς τρίβους Αὐτοῦ, τοὐτέστιν τάς ἐντολάς καί πάντα τά ἀρεστά Αὐτῷ, διά τῶν ὁποίων, λέγει ὁ Ζυγαβηνός, βαδίζει τίς ἀπλανῶς πρός Αὐτόν τόν Θεόν.

Ἡ Λαύρα τοῦ Χοζεβᾶ ὡς γνωστόν κατέστη ἐργαστήριον σωτηρίας καί κλίμαξ τῶν ἀρετῶν τοῦ Χριστοῦ, τῶν ἀγουσῶν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Καί τοῦτο διότι ἐν αὐτῇ τῇ Λαύρᾳ ἀνεδείχθησαν οἱ μεγάλοι ἀσκηταί καί παιδαγωγοί εἰς Χριστόν Γεώργιος ὁ Χοζεβίτης καί Ἰωάννης ὁ γενόμενος ἐπίσκοπος Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης ὡς καί πλειάς ἁγίων καί ὁσιομαρτύρων ἀσκητῶν.

Τό ἄφθαρτον καί εὐωδιάζον ἱερόν σκήνωμα τοῦ ἡγιασμένου Ἰωάννου ἀποτελεῖ ἀδιάψευστον μαρτυρίαν ὅτι ὄντως «ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διά Πνεύματος Ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν», (Ρωμ. 5,5). Κατά τόν ἔγκριτον ἑρμηνευτήν τοῦ θείου Παύλου Ζυγαβηνόν: «Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καλεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον… ὡς τεκμήριον καί ἀπόδειξιν τῆς τοῦ Θεοῦ πρός ἡμᾶς ἀγάπης». Καί κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Εὐαγγελιστήν «ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον, ὅτι ὁ φόβος κόλασιν ἔχει, ὁ δέ φοβούμενος οὐ τετελείωται ἐν τῇ ἀγάπῃ», (Α΄ Ἰωάν. 4,18).

Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς ἔγκειται ἡ μεγάλη σημασία καί ἀξία τόσον τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος ὅσον καί τῆς σφραγῖδος τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστόν Ἰησοῦν εἰς τόν θάνατον Αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν», (Ρωμ. 6,3), κηρύττει ὁ θεσπέσιος Παῦλος. Ἰδού λοιπόν διά τί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τοὐτέστιν τό Ἅγιον Πνεῦμα, ἔξω βάλλει τόν φόβον καί δή τόν φόβον τοῦ θανάτου τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας.

Ἀξιοσημείωτον ὅτι ὁ ὅσιος Ἰωάννης δέν ὑπῆρξεν ἁπλῶς αὐστηρός ἀσκητής ἀλλά καί λειτουργός τῆς μυστικῆς εὐλογίας, τοῦ μυστηρίου δηλονότι τῆς θείας Εὐχαριστίας, διά τοῦ ὁποίου κοινωνοί γενόμεθα τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατά Χάριν Θεοῦ. Λέγομεν τοῦτο, διότι κατά τόν ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας «ἐπιφοιτᾷ δέ  καί ἐπιφαίνεται  [ἐν τῷ μυστηρίῳ τῆς θείας Εὐχαριστίας], πᾶσιν ἡμῖν ὁ Χριστός ἀοράτως τε καί ὁρατῶς· ἀοράτως μέν ὡς Θεός ὁρατῶς δέ πάλιν ἐν σώματι. Ἐπιτρέπει δέ καί δίδωσι τῆς Ἁγίας αὐτοῦ σαρκός ἀποθίγειν».

Προσέτι δέ ἐδόθη τῷ ὁσίῳ Ἰωάννῃ ἡ φανέρωσις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διά τοῦ Ὁποίου ἔλαβε χαρίσματα ἰαμάτων (Πρβλ. Α’ Κορ. 12,7-9), τοὐτέστιν χαρίσματα θεραπείας διαφόρων ἀσθενειῶν, αἱ ὁποῖαι θεραπεύονται μέ τήν θαυμαστήν ἐνέργειαν τοῦ αὐτοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διό καί ἡ παμφαής τοῦ Ὁσίου ἡμῶν Πατρός Ἰωάννου μνήμη λάμπει ὡς ὁ ἥλιος εἰς τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης, ἡ ὁποία κυβερνᾶται ἀπό ἄρχοντας ἀνθρώπους ψυχικούς, δηλαδή δαιμονιώδεις (Πρβλ. Ἰακ. 3,15). «Ψυχικός δέ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τά τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ· μωρία γάρ αὐτῷ ἐστί καί οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται», (Α΄ Κορ. 2,14), κηρύττει μεγαλοφώνως ὁ θεηγόρος Παῦλος.

Ἡ ἐν τῷ ἡγιασμένῳ τούτῳ τόπῳ τῆς Λαύρας τοῦ Χοζεβᾷ τελουμένη σήμερον ἑόρτιος μνήμη τοῦ θαυμαστοῦ Ἰωάννου λάμπει ὡς τό ἱλαρόν φῶς τῆς εἰρήνης τοῦ Χριστοῦ. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι κατά τόν θεῖον Παῦλον, «οὐ γάρ ἐστίν ἀκαταστασίας ὁ Θεός, ἀλλ’ εἰρήνης», (Α΄ Κορ. 14,33).

Τόν φωστῆρα τοῦτον τῆς Μονῆς τοῦ Χοζεβᾶ καί τῆς περιχώρου τοῦ Ἰορδάνου ἀλλά καί τόν ἀειλαμπῆ ἀστέρα τῆς Ἐκκλησίας ἱκετεύσωμεν λέγοντες, σύν ταῖς πρεσβείαις τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου, γενοῦ, Ἅγιε Ἰωάννη, τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν σωτηρία καί σκέπη ἀσάλευτος, πρεσβεύων πρός Κύριον, ἵνα «ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσῃ τάς καρδίας ἡμῶν» (Φιλιπ. 4,7) καί πάντων τῶν συνανθρώπων ἡμῶν. Ἀμήν. Ἔτη πολλά καί εἰρηνικά».

Μετά την Απόλυση παρατέθηκε τράπεζα από τον ανακαινιστή και αναδιοργανωτή της Μονής Ηγούμενο π. Κωνσταντίνο.

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.