Οικουμενικός Πατριάρχης: Αναπόσπαστο τμήμα της αυστραλιανής κοινωνίας οι Ρωμιοί

Διαδώστε:

Ως άρρηκτο και αναπόσπαστο τμήμα της αυστραλιανής κοινωνίας χαρακτήρισε τους Ομογενείς ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος κατά την ομιλία του στο επίσημο Δείπνο που παρέθεσε προς τιμήν του η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας στο Σύδνεϋ. “Ἡ Ὁμογένεια τῆς Αὐστραλίας, ἀριθμητικῶς πολυπληθής καί ποιοτικῶς ἀκμαιοτάτη, δέν ἔτυχε μόνον τῶν εὐεργετημάτων τῆς Κυβερνήσεως τῆς Αὐστραλίας, ἀλλά προσέφερεν εἰς αὐτήν ἐκ τοῦ ἀκενώτου πλούτου τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καί ἐκ τῆς μοναδικῆς παραδόσεως τῆς Ρωμηοσύνης καί, τοιουτοτρόπως, συνεισέφερεν εἰς σημαντικόν βαθμόν εἰς τήν διαμόρφωσιν καί ἐξέλιξιν τῆς χώρας”, σημείωσε.

Ο Παναγιώτατος ο οποίος συνεχίζει την επίσημη επίσκεψή του στην πέμπτη ήπειρο, αναφέρθηκε και στο μωσαϊκό των θρησκευτικών Κοινοτήτων σε μια ουδετερόθρησκη χώρα όπως η Αυστραλίας, λέγωντας: “Εἶναι, βεβαίως, ἀληθές ὅτι ἡ Αὐστραλία ἐπισήμως εἶναι Κράτος οὐδετερόθρησκον, ἤτοι ἀναγνωρίζει καί προστατεύει τήν ἐλευθερίαν τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως καί τήν ἀκώλυτον ἄσκησιν τῆς λατρείας, χωρίς ὅμως νά υἱοθετῇ θρησκευτικήν τινα παράδοσιν καί ἀσφαλῶς δίχως νά ἀντιμετωπίζῃ τήν θρησκείαν ὡς ἐχθρικόν παράγοντα ἤ ὡς ἀναχρονιστικόν θεσμόν. Τό μωσαϊκόν αὐτό τῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων ἀποτελεῖ πλοῦτον διά τήν Αὐστραλίαν, διότι ὁ ρόλος τῆς θρησκείας, εἰς τάς συγχρόνους κοινωνίας, παρά τά περί τοῦ ἀντιθέτου διαθρυλούμενα, εἶναι πολύτιμος καί μοναδικός”.

“Οὐδείς δύναται νά ἀρνηθῇ ὅτι αἱ θρησκεῖαι καί δή ἡ χριστιανική πίστις ἐμφοροῦνται ὑπό ἑνός συνόλου ἠθικῶν ἀρχῶν καί ἀξιῶν”, πρόσθεσε.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης τόνισε ότι: “ἀλληλογνωριμία καί ἀλληλοσεβασμός μεταξύ τῶν μελῶν τῶν διαφορετικῶν θρησκευτικῶν Κοινοτήτων δέν σημαίνουν ἐπ᾽ οὐδενί λόγῳ θρησκευτικόν συγκρητισμόν, ἀλλοίωσιν καί ἔκπτωσιν τῆς παραδεδομένης διδασκαλίας, ὡς συνήθως λέγουν οἱ ὑποστηρικταί τῆς ἀποκλειστικότητος καί τοῦ ἀπομονωτισμοῦ, οἱ ὁποῖοι, ὄχι σπανίως, μετατρέπουν τήν θρησκείαν ἀπό δύναμιν εἰρήνης, καταλλαγῆς καί ἀλληλοπεριχωρήσεως εἰς παράγοντα μίσους, κοινωνικῆς ἀναταραχῆς καί πολέμου”.

Ο Πατριάρχης επεσήμανε στον λόγο του τα προνόμια που δίνει στην εκκλησιαστική Επαρχία της Αυστραλίας το νέο Σύνταγμα, ενώ με αφορμή την επέτειο 100 χρόνων από την ίδρυση της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας υπογράμμισε ότι αυτή: “δέν εἶναι ἑπέτειος ἑορτασμῶν καί ἐκδηλώσεων μόνον, ἀλλά ὁρόσημον καί ἐφαλτήριον μιᾶς νέας καί δυναμικῆς πορείας εἰς τήν δευτέραν ἑκατονταετίαν, χάρις εἰς τόν ὁραματισμόν καί τήν πρόνοιαν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου”.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη:

Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Αὐστραλίας κ. Μακάριε, ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,

Ἐξοχώτατε κύριε Peter Dutton, Πρόεδρε τῆς Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως,

Τιμιώτατοι λοιποί Ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς καί ἐκπρόσωποι τῶν λοιπῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν και Ὁμολογιῶν ἐν Αὐστραλίᾳ,

Ἐξοχώτατοι κύριοι Πρέσβεις,

Ἐξοχώτατοι κύριοι Ὑπουργοί,

Ἀξιότιμοι κύριοι Βουλευταί καί Γερουσιασταί,

Ἐντιμολογιώτατε κ. Ἀνδρέα Λιβέρη, Πρόεδρε τοῦ ἐν Αὐστραλίᾳ Τάγματος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ τῶν Ὀφφικιαλίων τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, και λοιποί Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,

Ἐλλογιμώτατοι κύριοι Καθηγηταί,

Ἀξιότιμοι κύριοι Πρόεδροι τῶν Διοικητικῶν Συμβουλίων τῶν Ἐνοριῶν-Κοινοτήτων καί τῶν εὐαγῶν Καθιδρυμάτων τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας,

Ἐκλεκτά μέλη τῶν ἐνταῦθα Φιλοπτώχων Ἀδελφοτήτων,

Ἀξιότιμοι κύριοι Διευθυνταί τῶν Σχολείων καί ἀγαπητοί μαθηταί,

Ἐκλεκτοί παρόντες,

«Ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν!»

Μέ ἰδιαιτέραν χαράν καί ἐνθουσιασμόν εὑρισκόμεθα καί πάλιν ἀπόψε μεταξύ ἐκλεκτῶν φίλων καί ἀδελφῶν πέριξ τῆς χαρμοδοτείρας ταύτης τραπέζης καί κοινωνοῦμεν τῆς ἀγάπης καί τῆς τιμῆς καί ἀπολαμβάνομεν τῆς φιλοξενίας ὑμῶν, ἀδελφοί καί τέκνα, καί ἐπαναλαμβάνομεν μετά τοῦ Προφητάνακτος Δαβίδ «Ἰδού δή τί καλόν ἢ τί τερπνόν, ἀλλ᾿ ἢ τό κατοικεῖν ἀδελφούς ἐπί τό αὐτό» (Ψλ. ρλβ´, 1). Τῷ ὄντι, αἰσθανόμεθα ἀπό τῆς πρώτης στιγμῆς τῆς ἀφίξεώς μας, ὁμοῦ μετά τῆς τιμίας συνοδείας ἡμῶν, ἐδῶ εἰς τήν Ἀντίχθονα, ὅτι εὑρισκόμεθα μεταξύ ἀδελφῶν καί οὐδόλως ἠσθάνθημεν ὅτι εἴμεθα εἰς «ξένον τόπον καί ἀλαργινόν», κατά τήν λαϊκήν μοῦσαν.

Ἐκ τῆς ὀλίγης πείρας, τήν ὁποίαν ἀπεκτήσαμεν κατά τήν ὀλιγοήμερον παραμονήν μας εἰς τήν εὐλογημένην Αὐστραλίαν, διεπιστώσαμεν καλῶς καί ἀσφαλῶς ὅτι ἡ αὐστραλιανή κοινωνία εἶναι φιλόξενος καί ἀνοικτή εἰς τήν ἑτερότητα καί τάς διαφορετικάς πολιτισμικάς παραδόσεις∙ κοινωνία ἀνθρωπιᾶς, ἐλευθερίας, ἴσων εὐκαιριῶν, πολιτισμοῦ, παιδείας, πνευματικῶν ἀξιῶν καί θεμελιωδῶν θεσμῶν, ὡς εἶναι, λόγου χάριν, ἡ οἰκογένεια και ἡ πίστις∙ μία κοινωνία ἐντός τῆς ὁποίας οἱ πολῖται διαβιοῦν καί οἰκοδομοῦν τήν ζωήν των εἰς στερεάς καί ἀσφαλεῖς βάσεις μέ ἐλπίδα καί αἰσιοδοξίαν διά τό μέλλον.

Αὐτῆς τῆς εὐημερούσης, οἰκονομικῶς καί πνευματικῶς, αὐστραλιανῆς κοινωνίας, ἄρρηκτον καί ἀναπόσπαστον τμῆμα ἀποτελοῦν οἱ Ὁμογενεῖς, οἱ Ρωμηοί, διά νά τό εἴπωμεν ὀρθότερον, διότι ἡ Ρωμηοσύνη εἶναι τρόπος καί ἰδέα καί ὄνειρον καί ὄχι τόπος καί φυλετική καταγωγή. Ἡ Ὁμογένεια τῆς Αὐστραλίας, ἀριθμητικῶς πολυπληθής καί ποιοτικῶς ἀκμαιοτάτη, δέν ἔτυχε μόνον τῶν εὐεργετημάτων τῆς Κυβερνήσεως τῆς Αὐστραλίας, ἀλλά προσέφερεν εἰς αὐτήν ἐκ τοῦ ἀκενώτου πλούτου τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καί ἐκ τῆς μοναδικῆς παραδόσεως τῆς Ρωμηοσύνης καί, τοιουτοτρόπως, συνεισέφερεν εἰς σημαντικόν βαθμόν εἰς τήν διαμόρφωσιν καί ἐξέλιξιν τῆς χώρας. Σήμερον, ἡ Ὁμογένεια τῆς Αὐστραλίας συνιστᾷ δυναμικόν καί ὑπολογίσιμον τμῆμα τῆς κοινωνίας.

Εἶναι, βεβαίως, ἀληθές ὅτι ἡ Αὐστραλία ἐπισήμως εἶναι Κράτος οὐδετερόθρησκον, ἤτοι ἀναγνωρίζει καί προστατεύει τήν ἐλευθερίαν τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως καί τήν ἀκώλυτον ἄσκησιν τῆς λατρείας, χωρίς ὅμως νά υἱοθετῇ θρησκευτικήν τινα παράδοσιν καί ἀσφαλῶς δίχως νά ἀντιμετωπίζῃ τήν θρησκείαν ὡς ἐχθρικόν παράγοντα ἤ ὡς ἀναχρονιστικόν θεσμόν. Τό μωσαϊκόν αὐτό τῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων ἀποτελεῖ πλοῦτον διά τήν Αὐστραλίαν, διότι ὁ ρόλος τῆς θρησκείας, εἰς τάς συγχρόνους κοινωνίας, παρά τά περί τοῦ ἀντιθέτου διαθρυλούμενα, εἶναι πολύτιμος καί μοναδικός.

Οὐδείς δύναται νά ἀρνηθῇ ὅτι αἱ θρησκεῖαι καί δή ἡ χριστιανική πίστις ἐμφοροῦνται ὑπό ἑνός συνόλου ἠθικῶν ἀρχῶν καί ἀξιῶν, ὡς εἶναι ἐπί παραδείγματι, ἡ ἀλληλεγγύη, ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον, ἡ συγχωρητικότης, ἡ δικαιοσύνη καί πλεῖστα ὅσα ἀκόμα θετικά στοιχεῖα, ἅτινα συνυφαίνουν ἕν κοινωνικόν καί ἠθικόν πλαίσιον, ἐντός τοῦ ὁποίου προάγεται ἡ ἁρμονική συνύπαρξις τῶν ἑτεροτήτων, τό κοινοτικόν πνεῦμα, ἡ αἴσθησις τοῦ «συνανήκειν» καί μία κοινή ταυτότης.

Πλέον τούτων, τό σύνολον τῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων προωθεῖ τήν ὠργανωμένην φιλανθρωπίαν καί τήν ἀλληλοβοήθειαν, ὄχι μόνον ἐντός τῆς ἰδίας θρησκευτικῆς Κοινότητος ἀλλά ἀδικρίτως πρός πάντα ἐμπερίστατον ἄνθρωπον. Αἱ ποικίλαι ἐθελοντικαί δράσεις, αἱ ὁμάδες κοινωνικῆς ἐργασίας καί αἱ ὠργανωμέναι πρωτοβουλίαι παροχῆς κοινωνικῆς βοηθείας ὄχι μόνον ἀμβλύνουν τάς κοινωνικάς καί οἰκονομικάς ἀντιθέσεις, ἀλλά ἐνισχύουν τούς δεσμούς μεταξύ τῶν μελῶν τῆς ἰδίας ἤ διαφορετικῶν θρησκευτικῶν ὁμάδων καί προάγουν τήν ἀλληλογνωριμίαν. Τέλος, τυγχάνει γνωστόν ὅτι ἡ διδασκαλία πολλῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων, παρά τά πάμπολλα περί τοῦ ἀντιθέτου παραδείγματα, ἀπορρίπτει τήν βίαν καί τήν μισαλλοδοξίαν, ἐνῷ προωθεῖ τήν ἀνοχήν καί τήν ἀλληλοκατανόησιν.

Ἡμεῖς οἱ θρησκευτικοί ταγοί ἔχομεν ἱερόν καί ἀπαράβατον καθῆκον νά προωθήσωμεν καί νά ἐνισχύσωμεν τά ὅσα ἤδη ἐλέχθησαν περιληπτικῶς, κυρίως μέσῳ τοῦ διαλόγου καί τῆς παιδείας. Ὁ διάλογος μετά τοῦ ἑτέρου ἐξαλείφει τά φοβικά σύνδρομα καί τάς προκαταλήψεις καί ἐκτονώνει τάς ἀρνητικάς κοινωνικάς διεργασίας. Ὁμοίως, ἡ ἐκπαίδευσις τῶν μελῶν μιᾶς θρησκευτικῆς Κοινότητος, ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων, εἰς τάς ἐννοίας τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς ἀνοχῆς, συνιστοῦν τήν ἀσφαλεστέραν ὁδόν καί μέθοδον ἀπαμβλύνσεως τῶν προκαταλήψεων καί τοῦ φανατισμοῦ.

Πρός ἀποφυγήν οἱασδήτινος παρεξηγήσεως καί παρερμηνείας ὅσων ἐλέχθησαν, τονίζομεν μετ᾽ ἐπιτάσεως ὅτι ἀλληλογνωριμία καί ἀλληλοσεβασμός μεταξύ τῶν μελῶν τῶν διαφορετικῶν θρησκευτικῶν Κοινοτήτων δέν σημαίνουν ἐπ᾽ οὐδενί λόγῳ θρησκευτικόν συγκρητισμόν, ἀλλοίωσιν καί ἔκπτωσιν τῆς παραδεδομένης διδασκαλίας, ὡς συνήθως λέγουν οἱ ὑποστηρικταί τῆς ἀποκλειστικότητος καί τοῦ ἀπομονωτισμοῦ, οἱ ὁποῖοι, ὄχι σπανίως, μετατρέπουν τήν θρησκείαν ἀπό δύναμιν εἰρήνης, καταλλαγῆς καί ἀλληλοπεριχωρήσεως εἰς παράγοντα μίσους, κοινωνικῆς ἀναταραχῆς καί πολέμου.

Εἰς αὐτό τό πλαίσιον καί ὑπό αὐτάς τάς προϋποθέσεις δραστηριοποιεῖται ἐνταῦθα ἡ Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Αὐστραλίας, ἐκλεκτή Ἐπαρχία τοῦ Πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ὑπό τήν ἐπιτυχῆ καί στιβαράν πηδαλιουχίαν τοῦ Ἱερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας κ. Μακαρίου, τοῦ λογίου καί νουνεχοῦς ἀρχιερέως. Ἡ παρουσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἑπί ἑκατονταετίαν ὅλην ἀποτελεῖ ἰδιαιτέραν εὐλογίαν διά ὁλόκληρον τήν Αὐστραλίαν, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ κατ᾽ ἐξοχήν Ἐκκλησία τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδος τῆς Ἀναστάσεως. Αὐτό τό χαροποιόν καί ἐλπιδοφόρον μήνυμα τῆς νίκης κατά τοῦ θανάτου κομίζει ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία εἰς τόν κόσμον, ὁ ὁποῖος κατατρύχεται ἀπό τήν πεῖναν, τήν ἀνισότητα καί τήν ἐκμετάλλευσιν.

Μέ ἰδιαιτέραν χαράν καί ἱκανοποίησιν, λοιπόν, χαιρετίζομεν τήν ἐπέτειον ταύτην τῆς ἑκατονταετηρίδος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας, ἡ ὁποία δέν εἶναι ἑπέτειος ἑορτασμῶν καί ἐκδηλώσεων μόνον, ἀλλά ὁρόσημον καί ἐφαλτήριον μιᾶς νέας καί δυναμικῆς πορείας εἰς τήν δευτέραν ἑκατονταετίαν, χάρις εἰς τόν ὁραματισμόν καί τήν πρόνοιαν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου. Ἀναφερόμεθα, βεβαίως, εἰς τό νέον Σύνταγμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς, τό ὁποῖον μετά πολλῶν κόπων καί ἐπιμόχθου ἐργασίας κατήρτισεν ἐκεῖνος μέ τούς ἐκλεκτούς συνεργάτας του καί ἐνέκρινεν ἀσμένως ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία. Ἔχομεν ἀναφερθῆ πολλάκις εἰς τάς προνοίας τοῦ νέου Συντάγματος περί τῆς διοικήσεως τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς καί τάς τολμηράς τομάς μέ τήν δημιουργίαν Ἐπαρχιακῆς Συνόδου καί δέν θά ἐπιβαρύνωμεν μέ τήν ἐπανάληψίν των τό ἐκλεκτόν ἀκροατήριον. Δραττόμεθα τῆς εὐκαιρίας ὅμως νά τονίσωμεν ὅτι τό νέον Σύνταγμα ἐξαλείφει τά νομικά κενά, τά ὁποῖα ὑφίσταντο ἔναντι τοῦ Κράτους τῆς Αὐστραλίας καί ἐνισχύει τήν νομικήν προσωπικότητα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν Αὐστραλίᾳ. Καί ἀπό τούτου, λοιπόν, τοῦ ἐπισήμου βήματος ἐκφράζομεν τήν εὐγνωμοσύνην μας πρός τόν Ἐξοχώτατον κ. Anthony Albanese, Πρωθυπουργόν τῆς Αὐστραλίας, καί πρός ἅπαντας τούς ὑπευθύνους διά τήν πολύτιμον ἀρωγήν καί συνεργασίαν των εἰς τήν κατάρτισιν τοῦ νέου Συντάγματος, τό ὁποῖον ἐν τοῖς πράγμασιν ἀναμορφώνει ἐκ βάθρων τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Αὐστραλίαν, ἡ ὁποία διανύει περίοδον ριζικῆς ἀνακαινίσεως.

Εἰς αὐτήν τήν ἀνακαινιστικήν προοπτικήν ἐντάσσεται καί ἡ ἵδρυσις τοῦ ἐν Αὐστραλίᾳ Τάγματος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ τῶν Ἀρχόντων τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τῇ προτάσει τοῦ Ἱερωτάτου Ἀδελφοῦ κ. Μακαρίου, ὑπό τήν προεδρίαν τοῦ Ἐντιμολογιωτάτου Ἄρχοντος τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας κ. Ἀνδρέου Λιβέρη. Χαιρετίζομεν, ἐγκρίνομεν καί ἐπευλογοῦμεν πατρικῶς τήν πρωτοβουλίαν ταύτην, ἡ ὁποία θά συντονίσῃ ἀποτελεσματικώτερον τούς ἐν Αὐστραλίᾳ κατοικοῦντας Ὀφφικιαλίους τοῦ Θρόνου διά τήν λυσιτελεστέραν προαγωγήν τοῦ ἔργου τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας. Τό Τάγμα τῶν Ὀφφικιαλίων τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ δέν εἶναι τιμητικός ὅμιλος με διακοσμητικόν ρόλον. Βεβαίως, πολλά ἔχουν ἀλλάξει ἐκ τῶν παλαιοτέρων ἐποχῶν, ἀλλά τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον προσβλέπει εἰς τούς Ἄρχοντας, οἱ ὁποῖοι δύνανται ἀποτελεσματικῶς νά προάγουν τό ἔργον αὐτοῦ ἀλλά καί νά ἐνισχύσουν τήν παρουσίαν του ἀνά τόν κόσμον.

Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,

Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως περιεκό-σμησεν ἕνα ἕκαστον ἐξ ὑμῶν διά τῆς ὑψηλῆς ἀξίας τῶν Ὀφφικίων τοῦ Θρόνου καί σᾶς ἀνέθεσε τήν σπουδαίαν εὐθύνην τοῦ ἐπιστηριγμοῦ τῆς ἀποστολῆς καί τῶν δικαίων τῆς Πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας. Μή λησμονήσετε ποτέ αὐτήν τήν μοναδικήν διακονίαν παρά τό πλευρόν τοῦ Πατριάρχου σας. Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἅπαντες θά σταθῆτε ἀρωγοί εἰς τό ἔργον τοῦ Τάγματος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ τῶν Ὀφφικιαλίων καί ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ μέ τόν Ποιμενάρχην σας θά συνδράμετε ἔτι περισσότερον εἰς εὐόδωσιν τῆς οἰκουμενικῆς ἀποστολῆς τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας.

Ἀδελφοί καί τέκνα περιπόθητα,

Καί πάλιν καί πολλάκις διαδηλοῦμεν τήν χαράν, τήν συγκίνησιν καί τόν ἐνθουσιασμόν μας διά τήν ἀποψινήν μεγαλειώδη ἐκδήλωσιν καί ἀπευθύνομεν ἐγκαρδίους καί εὐγνώμονας εὐχαριστίας πρός τόν Ἱερώτατον Ἀδελφόν ἅγιον Αὐστραλίας διά τήν φιλάδελφον πρόσκλησιν, τήν πολλήν τιμήν καί τήν ἀφοσίωσίν του πρός τήν Μεγάλην Ἐκκλησίαν καί τήν ἡμετέραν Μετριότητα. Εὐχόμεθα εἰς τούς Ἐντιμολογιωτάτους Ἄρχοντας πλουσίαν τήν χάριν καί τήν ἐνίσχυσιν τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ εἰς τήν ἀποστολήν των καί κομίζομεν εἰς ἅπαντας τούς ἐκλεκτούς συνδαιτυμόνας τήν εὐλογίαν, τήν στοργήν καί τήν ἀγάπην τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. Ὑψοῦμεν τό ποτήριον εἰς ὑγίειαν τοῦ Ἱερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου, τῶν ἁγίων Ἀρχιερέων, τῶν τιμίων ἐκπροσώπων τῶν φίλων Ἐκκλησιῶν, τῶν Ἐξοχωτάτων πολιτικῶν καί διπλωματῶν, τῶν ἐκλεκτῶν Ἀρχόντων καί παντός τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ. Ὑγιαίνετε-Ἔτη πολλά, εὐφρόσυνα καί εὐλογημένα!

Φωτογραφίες: Νίκος Παπαχρήστου