“Όσο πιο πολύ κυνηγάμε τη δόξα και τον έπαινο και την τιμή, τόσο πιο τιποτένιοι είμαστε ενώπιον Του Κυρίου”

Αγαπητοί μου αναγνώστες, τι στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, έξω το τοπίο είναι κάτασπρο (8 Ιανουαρίου 2019 στην Αττική)! Ο Χιονιάς ή για άλλους πιο ειδικούς που «βαπτίζουν» πλέον με βάση τα γράμματα της Ελληνικής αλφαβήτου, ο «Τηλέμαχος», άφησε για τα καλά την παγωμένη επέλασή του, σε βουνά, δρόμους, σπίτια, αυτοκίνητα και σε όποια άλλη επιφάνεια, μπορεί να σταθεί πάνω του χιόνι!

Σαν εικόνα είναι όμορφα όλα αυτά! Πραγματικά το βλέμμα αιχμαλωτίζεται ευχάριστα, σε χιονισμένα τοπία που διαφοροποιεί προς το καλύτερο την κάθε περιοχή. Όμως στην ουσία όλα είναι χειρότερα και μία απλή βόλτα και παραμονή σε χιονισμένη περιοχή, σε προσγειώνει απότομα, αφού το τίμημα είναι βαρύ και οι δυσχέρειες πολλές! Από πού να ξεκινήσει κανείς; Από τις χαμηλές θερμοκρασίες που δυσκολεύεσαι ακόμη και να αναπνεύσεις; Από τους γλιστερούς έως και απροσπέλαστους πλέον δρόμους, τόσο για τους πεζούς, όσο και για τα οχήματα. Πριν έρθω εδώ στο Γραφείο, συνάντησα πάνω από 4 ατυχήματα και παραλίγο να εμπλακώ και εγώ σε κάποιο! Οι σωλήνες της ύδρευσης παγώνει, ο κόσμος είναι πιο επιρρεπής στις ιώσεις και ένα σωρό άλλες παρενέργειες!

Αν αυτά συμβαίνουν, μόνο και μόνο από την επίδραση του χιονιά, ας αναλογιστούμε και αυτό που λέει και ο τίτλος μας. Όπως το χιόνι δυσκολεύει την ζωή μας και την καθημερινότητά μας, έτσι υπάρχει και ένα στοιχείο που ονομάζεται «Εγωισμός», όπου εμποδίζει ή σχεδόν εξαφανίζει, την πνευματική ζωή και πνευματική υγεία, του κάθε ανθρώπου που θέλει να πλησιάσει τον Θεό, αλλά αδυνατεί όπως στην θερμότητα που εξαφανίζεται σε κάθε τι ψυχρό!

Μας λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, ότι ρίζα κάθε αμαρτίας είναι o Εγωισμός. Ο Άγιος Γρηγόριος o Διάλογος, την ονομάζει βασίλισσα όλων των αμαρτιών. Όσο πιο πολύ υπερηφανευόμαστε, όσο πιο πολύ κυνηγάμε τη δόξα και τον έπαινο και την τιμή, τόσο πιο τιποτένιοι είμαστε ενώπιον Του Κυρίου, ο οποίος «αντιτάσσεται στους υπερήφανους, ενώ στους ταπεινούς δίνει τη χάρη του». Παροιμ. 3,34

Ο Εγωισμός αποτελεί το εμπόδιο όλων των αγαθών και η αιτία όλων των παραπτωμάτων. Για τη θεραπεία του Εγωισμού, παραχωρεί ο Θεός και πέφτουμε σ’ άλλες μεγάλες αμαρτίες, πράγμα που δεν θα επέτρεπε, υπό άλλες συνθήκες, ο πάνσοφος Ιατρός των ψυχών μας, αν αυτός δεν ήταν η χειρότερη απ’ όλες. Έτσι, όταν ο βασιλιάς Δαβίδ καυχήθηκε – όπως δείχνουν τα λόγια του, «εγώ, βυθισμένος στα πλούσια υλικά αγαθά, είπα: «Δεν θα μετακινηθώ ποτέ από τούτη την ευτυχία»» Ψαλμ. 29,7 – ο Κύριος, για να τον θεραπεύσει, τον άφησε κι’ έπεσε σε μοιχεία και φόνο. Όπως επίσης και ο Άγιος Απόστολος Πέτρος υπερηφανεύτηκε όταν ο Χριστός είπε στους Αποστόλους ότι όλοι θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους σ’ Αυτόν και θα διασκορπιστούν, κι’ εκείνος με αυτοπεποίθηση βεβαίωσε: «Κι’ αν όλοι χάσουν την εμπιστοσύνη τους σ’ Εσένα, εγώ όμως όχι». Μαρκ. 14,29 Για την έπαρσή του εκείνη, ο Κύριος παρεχώρησε να Τον αρνηθεί τρεις φορές, κι’ έτσι να ταπεινωθεί, να κλάψει και να μετανοήσει. Μαρκ. 14,66-72.

Ο Εγωισμός με όλα του τα παρακλάδια: φιλαυτία, υπερηφάνεια, έπαρση, προβολή κλπ, αποτελεί βασικό πρόσκομμα στη πνευματική ζωή και στην σωτηρία μας γενικότερα, αφού από αυτόν ο διάβολος, από Άγγελος Φωτός, έγινε Άγγελος Σκότους και όταν ο άνθρωπος φτάνει στον εωσφορικό εγωισμό, πραγματικά πλησιάζει στην βλασφημία Του Παναγίου Πνεύματος, δηλαδή στην συνεχή αμετανοησία η οποία είναι η μόνη αμαρτία που δεν υπάρχει μετάνοια και επομένως δρόμος για την σωτηρία!

Ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης που βρίσκεται στην Αμερική, σε μια σχετική ομιλία του μεταξύ άλλων, λέει για τον Εγωισμό : « Είναι ίσως η φονικότερη «αρρώστια», αφού αχρηστεύει τον άνθρωπο (και ειδικότερα αυτούς που έχουν κάποιο αξίωμα, πολιτικούς, υπηρεσιακούς υπαλλήλους, Δεσποτάδες, παπάδες κ.α…) όλα προσωρινά, τον γεμίζει με ανόητη φιλαυτία και έπαρση, τον κάνει επικίνδυνο και άμυαλο, του σκοτεινιάζει το νου και την καρδιά, δεν μπορεί ούτε να δει, ούτε να ακούσει, ούτε να αντιληφθεί, ούτε να συναισθανθεί την κατάστασή του». Πραγματικά η εμπειρία του Γέροντα, μας καταθέτει ρεαλιστικά τι μπορεί να φέρει ο Εγωισμός στον άνθρωπο.

Να δώσουμε ένα πρακτικό παράδειγμα, από την μεριά μας, για να γίνει πιο αντιληπτό αυτό που είπαμε παραπάνω ο Γέροντας : Πως θα μας φαινόταν να πετάγαμε αεροπλάνο ή έστω να οδηγούμε αυτοκίνητο, χωρίς να λειτουργεί καμία ηλεκτρονική ή αναλογική μηχανική ένδειξη στο ταμπλό; ! Το σίγουρο είναι το ατύχημα ή στην καλύτερη περίπτωση η ακινητοποίηση του οχήματος! Κάπως έτσι συμβαίνει και εδώ, στον άνθρωπο που εγκλωβίζεται στο αυτοείδωλο του, που δεν τον αφήνουν να ζει σε αναφορά με τον Θεό και τον συνάνθρωπο, αλλά τυφλωμένος στρέφεται στον θεοποιημένο εαυτό του, όπου ο αληθινός Θεός και η εικόνα Του ο συνάνθρωπος, δεν χωρούν!

Σε αυτό το σημείο βέβαια είναι απαραίτητο να διευκρινίσουμε, ότι είναι άλλο πράγμα ο Εγωισμός που είναι κατακριτέος και απορριπτέος και άλλο πράγματα η υγιής αυτοπεποίθηση που είναι θεμιτή στον άνθρωπο. Άλλο πράγμα δηλαδή είναι να με τυφλώνει η υπερηφάνεια και ο Εγωισμός και άλλο πράγμα να έχω συνείδηση το ποιος είμαι, που πορεύομαι και τι δυνατότητες έχω για να αξιοποιήσω στον καθημερινό μου αγώνα, γνωρίζοντας ότι είναι δώρα και ευεργεσίες από τον Θεό!

Κλείνοντας το άρθρο μας, δεν θα μπορούσαμε να μη μιλήσουμε για την θεραπεία του Εγωισμού. Όπως το χιόνι, φεύγει με αλάτι, μηχανήματα, φτυάρια και λιώνει στις υψηλές θερμοκρασίες, έτσι και στον Εγωισμός μας, θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από αυτόν ριζικά και οριστικά, όταν ρίξουμε δάκρυα μετανοίας για όλα τα πάθη, λάθη και αμαρτίες μας. Όταν καλλιεργήσουμε την ταπείνωση με την συντριβή και όταν πλατύνουμε την καρδιά μας να χωρέσουν οι άλλοι μέσα στη ζωή μας! Μόνο όταν ζούμε στο εμείς της Εκκλησίας, θα μπορέσει το εγώ μας να πάρει προοπτική και αξία, όταν ζει μαζί μας ο Χριστός δια του συνανθρώπου μας αμήν!

Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα Κιβωτός της Ορθοδοξίας.