Εν Κονίτση, τη 9-11-60
Εν Χριστώ αδελφέ Π, χαίρε εν Κυρίω πάντοτε και αγάλλου εν Αυτώ.
Εύχομαι υγείαν ψυχης και σώματος, καθώς εγώ δι’ ευχών σας υγιαίνω. Μάθε αδελφέ μου, ήρθε ο Δεσπότης σήμερον και επήγα και τα είπα όλα…
Ο Δεσπότης μου είπε: «Δεν σου έδωσα εγώ ευλογία να κάμεις ό,τι θέλεις;… Εσύ να κάνεις ό,τι νομίζεις καλό. Το μόνον που θέλω εγώ από εσέ, είναι να κοιτάς την υγείαν σου. Εγώ σου είπα και στο ξαναλέω, ό,τι θέλεις να σου δώσω και την ψυχή μου ακόμη». Όταν άκουσα όλα αυτά τα συγκινητικά λόγια, φυσικά συγκινήθηκα πολύ και έτσι ανέλαβα νέες πνευματικές δυνάμεια διά το έργον τής Ι. Μονής.
Ήρθε και ένα παιδί από την επαρχίαν μας, το οποίον παρουσίασα στον Δεσπότη και του είπε να μείνει στο Μοναστηράκι. Να ειπείς και στον X εάν θέλει να έρθει, αφού του ειπείς πώς έχουν τα πράγματα. Τον περιμένω.
Για την Αθήνα μου ειπε ο Δεσπότης να μην πάω, θα μου ειπεί πότε θα πρέπει, διότι θα φροντίσει και αυτός διά την οικοδομή. Είπα στο Δεσπότη ότι είναι και κάποιο άλλο παιδί και μου είπε με χαρά να έρθει.
Έως την Παρασκευή θα είμαι εδώ στην Κόνιτσα, ίσως και την Κυριακήν, να μου τον φέρεις να τον ιδώ κ.λπ. Εάν θέλει ο X έρχεται απ’ ευθείας από την γέφυραν. Να πάρει το μονοπάτι και όχι τον δημόσιον, εννοείται αφού προχωρήσει 20 λεπτά μετά την γέφυραν. Ή να με ειδοποιήσει να κατεβώ στην γέφυρα να τον περιμένω. Ή έρχεται μάζι με τον Λ την Κυριακήν ή την Δευτέραν με τον Λ, που θα έρθουν για τον γάμον, 14 ή 15 του μηνός.
Αυτά είχα να σου γράψω, αδελφέ μου, και σε χαιρετώ με αγάπη Χριστού. Πολλάς πολλάς ευχάς του Χριστού και της Παναγίας στην κυρα-Π και στα αγγελουδάκια. Επίσης στον I και X, στην A και Θ. Και πάλιν ερώ χαίρε.
Μ. Παΐσιος.