Όταν ο μεγάλος δάσκαλος, σχολάρχης της Αθωνιάδας Σχολής και κληρικός Ευγένιος Βούλγαρης βρισκόταν το 1753 στο Άγιον Όρος, έπαθε καρκίνο κάτω από την μασχάλη κι αναζητούσε τρόπο να γίνει καλά.
Οι φρικτοί πόνοι που τον ταλαιπώρησαν, τον οδήγησαν να «βαρεθεί ακόμη και την ζωή του», όπως έγραψε ο ίδιος.
Όταν όμως έμαθε, ότι στη Μονή Διονυσίου, εκεί στον Άθωνα, ήταν κάποιος διάσημος νοσοκόμος που τον έλεγαν Νικηφόρο και ο οποίος βρισκόταν πολλά χρόνια στο Άγιον Όρος και δεν είχε βγει ποτέ από αυτό, και πως πολλούς απελπισμένους θεράπευσε, προσέφυγε σ’ αυτόν για να βρει κι αυτός την γιατρεία του.
Και μάλιστα, πιστεύοντας ότι η ιατρική ικανότητα και η φιλάδελφος διάθεση του ευλαβούς Μοναχού και νοσοκόμου θα του δώσει την ποθούμενη ίαση τον ενέπνευσε να γράψει το εξής ηρωοελεγειακό δίστιχο:
«Εκ μ’ υπό μάλης οίδμα φυέν
θυμοβόρον
ιάται χειρ Βαπτιστού χειρί
Νικηφόροιο».
Μεταφορά στην νέα ελληνική: «Από το εξόγκωμα που παρουσιάστηκε κάτω από τη μασχάλη και κατέτρωγε την καρδιά με θεράπευσε το χέρι του Βαπτιστή με το χέρι του Νικηφόρου».
Εντούτοις, ούτε ο ζήλος του Μοναχού Νικηφόρου ούτε τα ποικίλα έμπλαστρα που χρησιμοποιούσε κατάφεραν να τον ανακουφίσουν από τους πόνους και γι’ αυτό στέναζε οικτρά και προτιμούσε να πεθάνει μια ώρα γρηγορότερα, από το να υποφέρει αυτούς τους δριμείς πόνους οι οποίοι τον οδηγούσαν στον θάνατο.
Όταν, όμως, έγινε λόγος για τη θαυματουργό εικόνα του Ακαθίστου Ύμνου της Μονής στην οποία βρισκόταν, ζήτησε να τον μεταφέρουν και να τον αφήσουν μπροστά
από αυτή.
Εκεί, μπροστά από την εικόνα έκανε Παράκληση και παρακαλούσε με πολλά δάκρυα την Οδηγήτρια να τον θεραπεύσει. Έτσι, ενώ βρισκόταν γονατιστός, ένιωσε ξαφνικά το ανελέητο εκείνο απόστημα να μαλακώνει, τους πόνους να καταπραΰνονται και την Παντάνασσα να στεγνώνει τα δάκρυά του.
Το έλκος εκείνο που τον ταλαιπωρούσε διαλύθηκε αυτομάτως και κατέβρεξε με πύον τα ρούχα του και το δάπεδο.
Ο λαμπρός αυτός καθηγητής, συγγραφέας και κληρικός, Ευγένιος Βούλγαρης, αποθεραπεύτηκε εντός ολίγου και μετά ταίριαξε το θαύμα που έζησε στους εξής ιαμβικούς στίχους:
«Ζωής δότην φέρουσα σης υπ’ αγκάλης
ζωοίς φέροντα θάνατον μ’ υπαί μάλης».
«Εσύ που έχεις στην αγκαλιά σου τον Ζωοδότη
έδωσες ζωή σ’ εμένα που είχα τον θάνατο κάτω από την μασχάλη».
Η Ιερά Μονή Διονυσίου έχει ως ιερό θησαύρισμα και την χείρα του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή.