Διηγούνται παλαιοί Αγιορείτες ότι κάποτε στη Νέα Σκήτη υπήρχε ένας ευλαβής και αγωνιστής μοναχός. Αλλά μη γνωρίζοντας εργόχειρο, ζούσε από ευλογίες (ελεημοσύνες).
Οπότε μία φορά του παρουσιάστηκε η Παναγία και του λέγει:
-Γιατί ζεις με ελεημοσύνες και δεν εργάζεσαι;
Και ο μοναχός απάντησε φοβισμένος:
– Τί να κάνω, αφού δεν ξέρω να κάνω τίποτε;
– Να κάνεις κουτάλια», του είπε, και του έδειξε πως τα δουλεύουν· του έδωσε μάλιστα και ένα κασελάκι με εργαλεία που σώζονταν στη Νέα Σκήτη.
Απ’ αυτό το γεγονός γίνεται φανερό ότι ο μοναχός πρέπει να εργάζεται, να οικονομεί την ζωοτροφία του, να μην τρώγει άρτον αργόν και να μη ζει με ευλογίες, αλλά να δίνει ευλογίες.
Από τo βιβλίο «Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορειτική Παράδοση», Άγιον Όρος 2011, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωση Χαλκιδικής.