Η πνευματική ζωή του ανθρώπου είναι μυστήριο ανεξιχνίαστο για τους άλλους, και μόνο στον Θεό είναι γνωστή. Γι’ αυτό δεν πρέπει να κρίνουμε κατ’ όψιν, διότι πολλές φόρες ο άνθρωπος δεν είναι αυτό που φαίνεται.
Κάτι τέτοιο συνέβη και με τον γερo-Χρύσανθο τον Κουτλουμουσιανό.
Από την εμφάνιση του και την συμπεριφορά του όλοι οι πατέρες είχαν πεισθεί ότι πρόκειται για μονάχο αξιολύπητο.
Ο γερω-Χρύσανθος αγάπησε την αλουσία. Ποτέ του δεν πλύθηκε σε όλα τα χρόνια της καλογερικής του και ποτέ δεν χτενίστηκε.
Ουδέποτε έκοψε τα νύχια του που μεγάλωσαν, έθρεψαν και έγιναν σαν του αετού.
Συνήθως την ώρα της ακολουθίας καθόταν πίσω στην Λιτή και παρακολουθούσε με προσοχή. Όταν έκαναν λάθος οι ψάλτες και ο αναγνώστης, τους διόρθωνε.
Όταν κάποτε αρρώστησε και ήταν στο κρεβάτι, θέλησαν να του κόψουν τα νύχια και να τον περιποιηθούν.
Αυτός αντέδρασε και προσποιήθηκε ότι ήθελε να βγάλει τα μάτια με τα μεγάλα νύχια του από το καλογέρι που τον διακονούσε.
Άλλη φορά είδε τον Εκκλησιαστικό από το κελλί του και τον φώναξε να χτυπήσει το σήμαντρο.
Εκείνος του είπε ότι ακόμη δεν ήρθε η ώρα, και ο γερo-Χρύσανθος άρχισε να τον μουντζώνει και να τον ξεπλένει με το συνηθισμένο του υβρεολόγιο.
Το ίδιο έκανε και σε άλλους.
Δεν χωρούσε πλέον αμφιβολία για τους πατέρες. Ο γερo-Χρύσανθος ή τρελός ήταν ή πλανεμένος.
Αλλά στην κοίμηση του επέτρεψε ο Θεός να συμβεί το εξής:
Έλαμψε με μια ωραία και γλυκειά λάμψη το άπλυτο πρόσωπο του γερo-Χρύσανθου· οι πατέρες απέμειναν να κοιτάζουν με δυσπιστία και μέσα τους να διερωτώνται, «μήπως… ο γερo-Χρύσανθος ήταν διά Χριστόν σαλός και παρουσιαζόταν για τρελός;».
Απόσπασμα από το βιβλίο, «Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορειτική παράδοση», Άγιον Όρος 2011.
Πηγή: pemptousia.gr/ Επιμέλεια Στέλιος Κούκος.
