Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου
“Σήμερον”, έλεγε το τροπάριο, “Ἰωάννης ἃπτεται κορυφῆς τοῦ Δεσπότου”, βάζει το χέρι του στην κορυφή του Χριστού και όλα έφριξαν, διότι ήταν αμαρτωλός και αγιάσθηκε. Νοιώθετε πόσο περισσότερο αγιασμό και τιμή και δόξα αποδίδει σε μας ο Κύριος, όταν όχι απλώς ακουμπά το χέρι μας επάνω στην κεφαλή Του – όπως συνέβη με τον Ιωάννη -, αλλά όταν εκείνος ακουμπά ολόκληρος επάνω στο κάθε μέλος του σωματικού και πνευματικού οργανισμού μας; Και τι δικό μας δεν ακουμπά η κεφαλή του Κυρίου, η καρδιά Του, το στήθος Του, τα πόδια Του και όλα όσα συνήργησαν στην δόξα του ανθρώπου, στην σωτηρία του αμαρτωλού γένους μας; Όταν τόσα θαυμαστά μας αποκάλυψε ο Κύριος, πώς είναι δυνατόν εμείς φτωχικά, ψεύτικα, αμαρτωλά, σκληρά να αντιμετωπίσουμε τον καινούργιο χρόνο, που μας άνοιξε ο Θεός;
…Όπως ο Ιωάννης έβαλε το χέρι του επάνω στον Χριστό, έτσι ας βάζουμε και εμείς την καρδιά μας και τα μάτια μας,… και ολόκληροι άς ακουμπάμε πάνω στον Χριστό.