Στο περιεχόμενο και το νόημα της ευαγγελικής περικοπής της χθεσινής Κυριακής, Κυριακής του Παραλύτου, αναφέρθηκε ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Γέρων Εφραίμ στην τράπεζα της Μονής μετά την Ευχαριστιακή Σύναξη, απευθυνόμενος στους πατέρες της Μονής.
Αναλυτικά η ομιλία του Γέροντα Εφραίμ:
Η Ευαγγελική περικοπή η λεγομένη του παραλύτου, όπως και η Κυριακή ονομάζεται Κυριακή του παραλύτου. Και ονομάζεται Κυριακή του παραλύτου από το θαύμα που έκανε ο Χριστός μας στον παράλυτο. Βέβαια κάθε κομμάτι του Ευαγγελίου και κάθε γραμμή του Ευαγγελίου θέλει να δώσει οπωσδήποτε νοήματα πολλά και τα νοήματα αυτά και τα μηνύματα τα οποία θέλει να δώσει, είναι για να βοηθήσει τον άνθρωπο που θέλει να είναι υγιές μέλος της Εκκλησίας, να σωθεί. Γι’ αυτό και συνεχώς, βλέπετε και στα μοναστήρια που στην ουσία ο μοναχός τα αφήνει όλα και ασχολείται με το έν ού εστίν χρεία, βλέπετε χρειάζεται ο κατηχητικός ζωντανός λόγος, διότι μετά την πτώση ο άνθρωπος εύκολα παθαίνει λήθη, εύκολα δηλαδή ξεχνάει και πρέπει οπωσδήποτε κάποιος να τα υπενθυμίζει αυτά. Γι’ αυτό και βλέπουμε τον Χριστό να λέει αυτήν την παράλογη (εντός εισαγωγικών) ερώτηση ΘΕΛΕΙΣ ΥΓΙΗΣ ΓΕΝΕΣΘΑΙ; Βέβαια ένας άνθρωπος που είναι 38 χρόνια και περιμένει, είναι δυνατόν να μην θέλει να γίνει υγιής; Και όμως τον ρώτησε! Ο Χριστός δεν είπε κάτι χωρίς σκοπό, δεν έκανε κάτι χωρίς σωτηριολογικό αποτέλεσμα, δεν πήγε πουθενά χωρίς να υπάρχει σωτηριολογικός λόγος. Γι’ αυτό η ερώτηση αυτή που έκανε στον παράλυτο, παρ’ όλο που εξωτερικά φαίνεται σαν πλεονασμός, εν τούτοις όμως δίνει μηνύματα σε όλον τον λαό του Θεού, όχι μόνο τον τότε αλλά και τον τώρα και τον μελλοντικό. Τι μήνυμα δίνει; Το μήνυμα που δίνει είναι ότι χρειάζεται η ανθρώπινη προαίρεση να συνεργαστεί με την Παντοδύναμο Θεία Χάρη και να έρθει το αποτέλεσμα.
Γι’ αυτό και όλα τα ασκητικά βιβλία των Αγίων Πατέρων κι όλες οι συμβουλές κι όλες οι υποθήκες κι όλες οι παραινέσεις είναι για να μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε την δική μας βούληση προς το σωθήναι, να καλλωπίσουμε την προαίρεσή μας ώστε όχι μόνο να θέλουμε την σωτηρία μας, αυτό δεν λέει και πολλά, αλλά να ποθούμε την σωτηρία μας. Γι’ αυτό και ο άνθρωπος επειδή έχει πάρει εξουσία τέκνον Θεού γενέσθαι και μπορεί να ζητά μετ’ εξουσίας ό,τι χρειάζεται και ό,τι θέλει, ΖΗΤΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΥΡΗΣΕΤΕ, ΚΡΟΥΕΤΕ ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΗΣΕΤΑΙ, ΑΙΤΕΙΤΕ ΚΑΙ ΔΟΘΗΣΕΤΑΙ ΥΜΙΝ, γι’ αυτό με την βούλησή του πρέπει να ζητά για να πάρει. Και παρ’ όλο που ο Κύριος είναι καρδιογνώστης και προτού να αιτήσουμε ξέρει τι θέλουμε, εν τούτοις ευαρεστείται στην δική μας προαίρεση και στην δική μας εκλογή. Γι’ αυτό και το δώρο της ελευθερίας, το τονίζουν οι Άγιοι Πατέρες, έμεινε άθικτο το μόνο δώρο και μετά την πτώση.
Γι’ αυτό αδελφοί μου, όλοι οι λόγοι των ασκητικών Πατέρων είναι πώς να αυξήσουμε την δική μας προαίρεση διά της ασκήσεως, διά της βίας, διά της προσοχής και διά της προσπαθείας της τηρήσεως πασών των εντολών. Βλέπουμε πως οι άνθρωποι που είχαν δαιμονική ενέργεια μονίμως οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι γι’ αυτό και παρεξηγούσαν πάντα τον Χριστό, δεν Τον εμπιστευόντουσαν κι ο λόγος που δεν Τον εμπιστευόντουσαν είναι ότι είπε στον πρώην παράλυτο επειδή ήταν Σάββατο «Ξέρεις, σήκω αλλά με το που να σηκωθείς, να πάρεις και το κρεβάτι σου». Αυτό ήταν το αμάρτημα του Χριστού, γι’ αυτό δεν Τον εμπιστευόντουσαν, είχαν πάρα πολλά ερωτηματικά διότι να ξέρετε ότι ο διάβολος πάντα στο θεσμικό πρόσωπο προσπαθεί να προβάλλει διάφορα ερωτηματικά για να σταματήσει η εμπιστοσύνη, να σταματήσει ο άνθρωπος ο οποίος διά αυτού του θεσμικού προσώπου θα βρει την επιτυχία του, να τον εμπιστεύεται και να προχωρεί τηρώντας την εντολή του. Γι’ αυτό κι ο Χριστός μας δίνει πάρα πολλά μηνύματα τα οποία πράγματι ο παράλυτος [ο οποίος ήταν παράλυτος στο σώμα αλλά ήταν και παράλυτος και στην ψυχή] και το μήνυμα το οποίο δίνει ο Χριστός επιπλέον, διότι πολλές φορές οι ασθένειες είναι σαν συνέπεια της ασθενούσης ψυχής, γι’ αυτό κι όταν τον συνάντησε, του είπε ΙΔΕ ΥΓΙΗΣ ΓΕΓΟΝΑΣ, ΜΗΚΕΤΙ ΑΜΑΡΤΑΝΕ ΙΝΑ ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ ΤΙ ΣΟΙ ΓΕΝΗΤΑΙ, (για να μην πάθεις και χειρότερα).
Διότι να ξέρουμε, και το ξέρουμε όλοι αυτό, ότι τα δώρα του Θεού που δίνονται οπωσδήποτε κοστίζουν, διότι αν κανείς ξεκινήσει καλά και στο μέσον του δρόμου εκτροχιαστεί, τότε οπωσδήποτε χείρον θα γίνει σε αυτόν απ’ ότι ήταν. Διότι δεν υπάρχει μεγαλυτέρα αγνωμοσύνη, το να δεχόμεθα τα δώρα του Θεού κι εμείς να τα κλωτσάμε ένεκα του εγωισμού μας, ένεκεν του θελήματός μας, ένεκεν της δικής μας κρίσεως και της δικής μας θέσεως. Γι’ αυτό εύχομαι η Χάρις του Θεού να μας βοηθήσει ώστε πράγματι να ακολουθούμε τον Χριστό μας και ο ζήλος μας να αυξάνεται για να μπορέσουμε να Τον αγαπήσουμε εις τέλος, και να Τον μιμηθούμε και να ταυτιστούμε απόλυτα μαζί Του! Αμήν!