Κατουνάκια Αγίου Όρους τη 21 Νοεμβρίου 1980
Πολυσέβαστή μου – πολυαγαπημένη μου
χρυσή μου – γλυκιά μου Μαννούλα
Μάννα μου γλυκιά
Με πολύν σεβασμόν και με μεγάλην αγάπην γονατίζω νοερώς μπροστά σου, και φιλώ τα δύο σου χεράκια, φιλώ τα δύο σου ματάκια που όλο κλαιν, φιλώ και την Μητρικήν σου καρδία, που όλο πάσχει, που όλο πονάει, για να πάρω την ευχούλα σου.
Πήρα το γράμμα σου, από τους Αμπελοκήπους και αφού το διάβασα, πολύ πόνεσα.
Ήτο γραμμένο με πολλά δάκρυα – με πολλά αίματα, και είπα:
Αυτή η ψυχή, ποτέ δεν χάρηκε σ’ αυτόν τον κόσμον. Μόνον λύπες – μόνον στενοχωρίες – μόνον πίκρες αισθάνθηκε και τίποτε άλλο.
Πώς να μπορούσα να την κάνω να χαρή ολίγον; Να αναπνεύση ολίγον;
Να ξεκουρασθή ολίγον; Πώς να την βοηθήσω;
Και καταλήγω και πάλιν στο ίδιο συμπέρασμα.
Να προσεύχομαι δι’ αυτήν την ψυχήν όσο μπορώ, και όπως μπορώ, και το κάνω πρόθυμα, και το κάνω ολόθερμα, ολόψυχα.
Μόνη σου σ’ αυτόν τον κόσμον, χωρίς κανέναν σύντροφον, χωρίς κανέναν βοηθόν.
Και δεν είναι μόνον αυτά, αλλά και να βάλλεσαι από παντού, με διάφορα βέλη· βέλη φαρμακερά – βέλη απογνώσεως.
Τα κρίματα του Θεού άβυσσος.
Αλλά και ποίος χάρηκε σ’ αυτήν την ζωήν;
Όλοι μας -αυτή είναι η αλήθεια- δοκιμάσαμε τα ίδια αισθήματα, τις ίδιες καταστάσεις.
Δυστυχώς αυτά έχει αυτή η ζωή η επίγειος.
Αλλά και όλα τα υπομένουμε, με μίαν ελπίδα, με μίαν υπομονήν, βασιζόμενοι στο ρητό του Χριστού: «Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς» (Λουκ. 21, 19).
«Μακάριοι οι κλαίοντες νυν, ότι γελάσετε» (Λουκ. 6, 21).
Ας αφήσουμε, γλυκιά μου Μαννούλα, τον Θεόν αυτός να μας κυβερνήση όπως αυτός θέλει.
Ετοίμασα ολίγο αντίδωρο και σου το στέλνω με τον Νίκο.
Και τελειώνω εδώ, ίνα προλάβω, γιατί φεύγει το παιδί, και θέλω να του δώσω αυτό μου το γράμμα: Καλή Σαρακοστή.
Και πάλιν σου φιλώ τα ματωμένα σου ματάκια,
το αμαρτωλό παιδί,
Εφραίμ
Επιστολή του οσίου Εφραίμ Κατουνακιώτη προς την μητέρα του, η οποία δημοσιεύεται στο βιβλίο «Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης», έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ», Κατουνάκια Αγίου Όρους.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Πηγή: pemptousia.gr