Του + Αρχ. Βαρθολομαίου, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής του Εσφιγμένου
– Γέροντα, ακούω συχνά πολλούς να κατηγορούν τους κληρικούς, λέγοντας: «εσείς οι παπάδες δεν έχετε κάτι άλλο να μας πείτε και λέτε συνέχεια για υπομονή».
– Πράγματι, μου έχει συμβεί κι εμένα αυτό πολλές φορές. Θα σου διηγηθώ ένα περιστατικό:
Μια φορά μου λέει ένας με έντονα ειρωνικό ύφος: «εγώ σου λέω τόσο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζω κι εσύ μου λες υπομονή, υπομονή, υπομονή. Είναι η εύκολη λύση για εσάς τους παπάδες, για να ξεφεύγετε από τις κακοτοπιές της ζωής και αφ’ υψηλού να μας λέτε εύκολες λύσεις, χωρίς να αγγίζετε την ουσία του προβλήματος.
Του απάντησα: «Πράγματι, πόσο δίκιο έχεις. Εσύ μου παρουσιάζεις ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζεις κι εγώ με αφέλεια σου λέω κάτι το εύκολο, “κάνε υπομονή”. Έχεις δίκιο λοιπόν. Η λύση τότε είναι να παίρνεις τον νόμο στα χέρια σου και να αποδίδεις δικαιοσύνη με τον τρόπο σου. Να σκοτώνεις ή να χτυπάς όποιον σε απειλεί ή σε κατηγορεί ή διαφωνείς μαζί του».
Μου απαντά τότε με ένα σοβαρό, αλλαγμένο, χωρίς όμως ειρωνεία, ύφος: «ε, όχι κι έτσι! είπαμε…»
Βλέπεις, λοιπόν, μόλις τον έθεσα προ των ευθυνών του, ξέχασε την ειρωνεία και αμέσως αντέδρασε.
– Σε τι οφείλεται αυτή η αλλαγή;
– Οφείλεται στο γεγονός ότι είχε σχηματίσει μέσα του αρνητική εντύπωση στην προτροπή να κάνει υπομονή. Μόλις άκουσε, όμως, την φυσιολογική αντίδραση, που θα έχει, όταν δεν θα κάνει υπομονή, τότε άνοιξαν τα πνευματικά του μάτια και είδε την αλήθεια. Χωρίς υπομονή ο άνθρωπος γίνεται άγριο θηρίο.
– Τι είναι η υπομονή;
– Η υπομονή, πιστεύουν πολλοί ότι είναι η λύση των προβλημάτων. Η υπομονή δεν είναι η λύση, αλλά ο τρόπος για να βρεις την λύση. «Παίζεις» κυριολεκτικά με τον χρόνο, υπομένοντας μια δύσκολη κατάσταση, ώστε να βρεθεί η λύση που θα σε ελευθερώσει από το πρόβλημά σου.
– Πώς κάνουμε υπομονή;
– Δεν είναι καθόλου εύκολο να κάνεις υπομονή. Χρειάζεται δύναμη και απόφαση. Για να κάνεις υπομονή πρέπει να ελπίζεις σε κάτι και να πιστεύεις ότι θα το πετύχεις.
Χωρίς πίστη και ελπίδα δεν κάνεις υπομονή. Ταράζεσαι, αγχώνεσαι, γεμίζεις οργή και θυμό, δεν πιστεύεις ότι θα βρεθεί λύση, δεν πιστεύεις ούτε και στο θαύμα. Σε κυριεύει η απελπισία, η οποία αλλοιώνει τον χαρακτήρα, σου φταίνε όλοι και όλα, αποξενώνεσαι από όλους, γίνεσαι περιθωριακός.
– Στην σημερινή κατάσταση που ζούμε, λόγω της πανδημίας, μας λέτε πολύ συχνά να σιωπούμε και να κάνουμε υπομονή. Τι εννοείτε;
– Ζούμε μια έκτακτη κατάσταση, η οποία απειλεί την ζωή μας.
Οι γιατροί μας συστήνουν προσοχή και κάποιους τρόπους προσωρινής, έκτακτης αντιμετώπισης, έως ότου παραχθούν και διανεμηθούν φάρμακα για τον συγκεκριμένο ιό. Αντί όλων αυτών, τα οποία θεωρούνται αυτονόητα, έχει ξεσπάσει μια ατελείωτη φλύαρη κατάσταση, στην οποία λέγονται πολλά, που τελικά μόνο μπερδεύουν και διχάζουν.
Μέσα σ’ αυτήν την πολυλογία, ξεχνούμε την προσευχή, να επικαλεστούμε τον Θεό να μας ελεήσει και να μας λυτρώσει από τον κίνδυνο. Σπαταλούμε αδίκως χρόνο, ενώ θα μπορούσαμε να κάνουμε προσευχή για να φωτίσει ο Θεός τους γιατρούς και τους υπόλοιπους ειδικούς να βρουν τις κατάλληλες λύσεις.
Άρα η σιωπή είναι επιτακτική για να θυμηθούμε και τον Θεό. Η ταραχή και ο πανικός, που επικρατεί, δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό. Δείχνει απουσία του Θεού από την ζωή μας. Δείχνει σαν να μην υπάρχει ελπίδα, γι’ αυτό οι φωνές που επικρατούν είναι γεμάτες οργή και απελπισία.
Η υπομονή σ’ αυτήν την δύσκολη κατάσταση, που περνούμε όλοι μαζί, είναι δείγμα εμπιστοσύνης στον Θεό. Όποιος πιστεύει στον Θεό υπομένει την δυσκολία, γιατί ελπίζει στο έλεος του Θεού και προσεύχεται.
Ας βάλουμε τον Θεό στην ζωή μας! Οι ανάγκες είναι πολλές και οι δυνάμεις μας μικρές. Ενωμένοι, όμως, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Υπομονή, πίστη και ελπίδα χρειάζεται.
Ο Θεός μαζί μας!