Του + αρχ. Βαρθολομαίου, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής του Εσφιγμένου
Στην αγάπη δεν χρειάζεται να πεις “σ’ αγαπώ”. Εννοείται, ζεις μέσα σ’ αυτήν, τρέφεσαι, αναπνέεις. Είναι σαν την ζωή μας αυτούς τους εννέα μήνες στην μήτρα της μητέρας.
Ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι ο χτύπος της καρδιάς του βρέφους. Χτυπά η καρδιά του, ζώντας μέσα στην σιωπή και την ασφάλεια, που παρέχει η αγάπη της μάνας.
Στην αγάπη επικρατεί σιωπή, γιατί δεν υπάρχουν λόγια να την χαρακτηρίσουν. Κάθε λέξη την μειώνει, γιατί την περιορίζει, της βάζει όρια και προϋποθέσεις. Η αγάπη, όμως, δεν έχει όρια, αντιθέτως, υπερβαίνει κάθε ανθρώπινο όριο, το καλύπτει όπως ο ουρανός την γη.
Η ανθρώπινη ανάγκη, όμως, να πούμε «σ αγαπώ» είναι σαν το σκίρτημα του παιδιού στην κοιλιά της μάνας.
Το παιδί χρειάζεται να κινηθεί, για να δηλώσει την παρουσία του, αν και είναι παρόν. Για να αυξήσει την αγάπη των γονιών του, που θα το αισθανθούν να κινείται, αν και ήδη το αγαπούν…
Λείπει η αγάπη από την ζωή μας, όχι μόνο σαν έννοια, αλλά και σαν λέξη.
Επικρατεί ο πόνος και η λύπη, το μίσος και η αδιαφορία. Δεν λέμε εύκολα «σ’ αγαπώ». Έγινε άοσμη η ζωή μας.
Είναι τόσο όμορφη η αγάπη! Ας το λέμε, γιατί το έχουμε ανάγκη, αρωματίζει την ζωή μας, την ομορφαίνει. Μαλακώνει την καρδιά μας, γιατί αγάπη είναι ο Θεός.
Μόνο με την αγάπη υπάρχει ελπίδα να αλλάξει ο κόσμος μας.
Η αγάπη είναι το συστατικό, το οποίο δίνει νόημα και ουσία στην ζωή μας.