Στις 24 Μαΐου 1964, ακριβώς 60 χρόνια πριν στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιος χειροτονούνταν στο δεύτερο βαθμό της ιεροσύνης.
- Γράφει για το ope.gr ο Ορφέας Μπέτσης
Αυτό είναι το ένα γεγονός της ημέρας. Το δεύτερο συγκλονιστικό και αποκαλυπτικό του σχεδίου της πρόνοιας του Θεού, είναι η αναχώρηση του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου για το πρώτο του ιεραποστολικό ταξίδι στην Αφρικανική Ήπειρο.
Ένα ταξίδι που στην ουσία μετατράπηκε σε μια πορεία έξι δεκαετιών ανά τον κόσμο. Στον εγγύς και τον μακράν… κυριολεκτικά.
Διότι αυτή η εξηκονταετία συμπτωματικώς διαιρείται σε δύο τριακονταετίες ιεραποστολής στην μακρινή Ανατολική Αφρική και στην εγγύς Αλβανία.
Διότι και στην Αλβανία ενώ η Εκκλησία είναι αποστολική καθώς εκ’ τότε μαρτυρούνται κοινότητες Χριστιανών και στην πορεία οργανωμένες επισκοπές η περιπέτεια με τον αθεϊστικό διωγμό την έφερε στο σημείο μηδέν. Άρα και κατά συνέπεια ιεραποστολικά εργάστηκε και εργάζεται ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος για τον επανευαγγελισμό του λαού της χώρας και την δόμηση της Εκκλησίας του Χριστού.
Ο ίδιος αφηγείται την αναχώρηση στην Αφρική: «Επέστρεψα στην Ελλάδα με την απόφαση να ξεκινήσουμε το συντομότερο με μια ομάδα συνεργατών άμεση ιεραποστολική εργασία στην Ανατολική Αφρική. Ήταν αναγκαίο, αυτοί που μιλούσαν και έγραφαν για την ιεραποστολή να δώσουν πρώτοι το παράδειγμα. Η ανάγκη να μπορώ να τελών τη Θεία Λειτουργία στις άγνωστες συνθήκες της αφρικανικής ηπείρου επέσπευσαν τη χειροτονία μου σε πρεσβύτερο (Κυριακή 24.5.1964).
Το ίδιο βράδυ της χειροτονίας αναχώρησα για την Ανατολική Αφρική. Την πρώτη Θεία Λειτουργία την τέλεσα στην Καμπάλα της Ουγκάντας, και αργότερα τις πρώτες βαπτίσεις και τους πρώτους γάμους στη Δυτική Τανζανία. Η προοπτική ήταν παράλληλα με την προσωπική ιεραποστολική εργασία, να μελετήσω τις συνθήκες για μια μονιμότερη ιεραποστολική προσπάθεια εκεί ορισμένων συνεργατών του Διορθόδοξου Κέντρου «Πορευθέντες»…».
Φωτογραφία: Θεοφάνης Σαρηγιάννης
Κάπως έτσι ξεκινούσε η ιεραποστολική διακονία του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου. Που έχει πολλές πτυχές και κυρίως επιτεύγματα να παρουσιάσει και δεν είναι του παρόντος. Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος στην ουσία χάραξε καινούργιους δρόμους και τρόπους εξωτερικής ιεραποστολής όχι μόνο για τον Ορθόδοξο κόσμο αλλά για το Χριστιανισμού συνολικά. Εξ άλλου επίσης είναι γνωστή η αναγνώριση του γεγονότος τούτου στον ευρύ οικουμενικό χριστιανισμό σε βαθμό που να αποτελεί η γραμματεία του για το θέμα και οι τρόποι του στην πρακτική άσκηση της ιεραποστολής εγχειρίδιο μελέτης και κατάρτισης για όσους θέλουν να ακολουθήσουν αυτή την πορεία.
60 χρόνια πορείας σε ξένους τόπους και αναζητώντας διψασμένες ψυχές, με χιλιάδες βήματα για να τους βρει και να τους καταστήσει ευχαριστιακές κοινότητες. Διότι αυτό είναι κατ εκείνον αφενός συνέπεια στο λόγο του Κυρίου, τον αγαπημένο του Ευαγγελικό στίχο «Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» κι αφετέρου για να τους μπολιάσει με την ελπίδα της Ανάστασης.
Το βαθύτερο νόημα της ιεραποστολής εξ άλλου το προσδιόρισε πολύ νωρίς συλλαμβάνοντας το όχι σε κάποιο αναγνωστήριο εξεζητημένης πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης. Σε μια καλύβα στην Τανζανία που λειτουργούσε ως σχολείο για τα μικρά αφρικανόπουλα.
«… Απότομα, ένα φως άστραψε κι αποσαφήνισε στην ομίχλη του κουρασμένου μυαλού την ουσία του ζητήματος: Φέρνετε το μήνυμα, την ελπίδα της Αναστάσεως. Κάθε ανθρώπινο πρόσωπο έχει μοναδική αξία. Θα αναστηθεί. Εδώ βρίσκεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τιμή κι ελπίδα. Χριστός Ανέστη!
Του μαθαίνεται να γιορτάζουν την Ανάσταση, μέσα στο μυστήριο της Εκκλησίας. Να την προγεύονται. Σαν σε φευγαλέο όραμα είδα τη μικρή Αφρικανίδα να με χαιρετά πρώτη, όπως το συνήθιζε, βοηθώντας με να επισημάνω ακριβέστερα το κέντρο της χριστιανικής ιεραποστολής: Να μπολιάζεις τους ανθρώπους με την αλήθεια και την ελπίδα της Αναστάσεως. Να τους μαθαίνεις να τη γιορτάζουν! Μέσα στην Εκκλησία…».
Και για πλέον των 30 χρόνων αυτό κάνει ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος στην Αλβανία. Σπέρνει το λόγο του Ευαγγελίου και μπολιάζει τους ανθρώπους με την ελπίδα της Αναστάσεως.
33 πασχαλιές το ποίμνιο της Εκκλησίας αυτής, το σύνολο της κοινωνίας της χώρας, γιορτάζει τη χαρά της Αναστάσεως με τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο. Οι καρποί της θυσιαστικής του αγάπης και αφείδωλης προσφοράς στα ίχνη του Χριστού είναι γνωστά. Κυρίως όμως είναι αυτή η ευλογία να πανηγυρίζει η Ορθοδοξία την Ανάσταση του Χριστού σε πόλεις και χωριά στεριώνοντας την ελπίδα!