Aρχιεπίσκοπος Αναστάσιος: Η ανασύσταση της Εκκλησίας της Αλβανίας

Με τις ευχές όλων για ταχεία ανάρρωση και την επιστροφή του στην Αρχιεπισκοπή Αλβανίας, για να συνεχίσει το σπουδαίο ποιμαντικό του έργο, παραθέτουμε ένα σύντομο αφιερώμα για το συνολικό έργο που έχει επιτελέσει στην Αλβανία όλα αυτά τα χρόνια.

• της Μαρίας Γιαχνάκη

Για άλλη µια χρονιά τα χωριά της Αλβανίας -και κυρίως οι ηλικιωµένοι και τα ορφανά- γιόρτασαν τις χρονιάρες µέρες µε µια αληθινή και διαχρονική ζεστασιά, την οποία φρόντισε να τους παρέχει η Εκκλησία της Αλβανίας. Για άλλη µια χρονιά ακούστηκαν τα κάλαντα, λειτουργήθηκαν στις εκκλησιές, κοινώνησαν µικροί και µεγάλοι και άκουσαν τον λόγο του Θεού όχι µόνο από τα χείλη του Αρχιεπισκόπου, αλλά και από όλον τον κλήρο, που πια σπέρνει τον σπόρο και εκείνος φυτρώνει σε κάθε σπιθαµή γης, µετά την ανασύσταση της Εκκλησίας της Αλβανίας.

Η ανασύσταση της Eκκλησίας της Αλβανίας, στα 32 χρόνια που βρίσκεται στο τιµόνι της ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, ∆υρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος, µπορεί να πει κάποιος ότι ήταν ένα θαύµα. Σε µια χώρα όπου ο κοµµουνισµός καταπίεσε, τροµοκράτησε και εκβίασε τον λαό της Αλβανίας, η παρουσία ενός ιεράρχη, όπως είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, έδωσε πνοή ζωής στους φοβισµένους κατοίκους της µισογκρεµισµένης χώρας. ∆εν ήταν λίγες οι εικόνες που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια των οµιλιών του, όταν έφτασε στην Αλβανία από την Αφρική, όπου οι άνθρωποι πληµµύριζαν τους τόπους και παραληρούσαν φωνάζοντάς του: «Εδώ να µείνεις!».

Από τότε ο Αναστάσιος της Αλβανίας µέτρησε 32 χρόνια ποιµαντορίας στην Αλβανία, αλλάζοντας πλήρως την εικόνα της χώρας. Ταξιδεύοντας σε µια Αλβανία όπου µπορεί κανείς να συγκρίνει την εποχή πριν από το 1990 µε το σήµερα, σίγουρα θα µπορούσε να δει πολλές αλλαγές, οι οποίες ήταν αναγκαίες να γίνουν, κυρίως µετά το τέλος του καθεστώτος, το οποίο είχε βυθίσει ήδη τη χώρα αυτή των Βαλκανίων στην αθεΐα.

Η µεγάλη µεταβολή

Στη διαλυµένη χώρα δεν υπήρχε τίποτα όρθιο, λένε όσοι µπόρεσαν να επιβιώσουν, και οι εκκλησίες είχαν µεταµορφωθεί σε αποθήκες, στάβλους και έρηµους τόπους. Οµως την πραγµατική αλλαγή στη χώρα δεν θα την έφερναν µόνο τα νέα κτίρια και τα πάρκα, οι πλατείες και τα υλικά αγαθά, αλλά η ανασύσταση των ανθρώπινων δυνάµεων, η πραγµατική ενασχόληση µε τον ανθρώπινο πόνο, η αγκαλιά, η αγάπη, η πίστη στον Θεό. Σε αυτά δηλαδή που πίστευε ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος και τα οποία υπηρετεί µέχρι και σήµερα. Οταν στα 62 του χρόνια ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, ως επίσκοπος τότε και µητροπολίτης Ανδρούσης, βρέθηκε απεσταλµένος του Οικουµενικού Πατριαρχείου στην Αλβανία για έναν χρόνο ιεραποστολικής προσπάθειας πριν από την εκλογή του, η ξηρασία των ανθρώπινων αισθηµάτων ήταν µεγάλη, η σιωπή της ανθρώπινης ύπαρξης µεγαλύτερη και ο φόβος που κυλούσε στις φλέβες των ανθρώπων µαζί µε το αίµα τους ακόµη πιο έντονος.

Οταν έφευγε από την Αφρική για την Αλβανία πήγε για ένα χρόνο ως Μητροπολίτης Ανδρούσης µε στόχο να γυρίσει πάλι στην Αφρική. Οι γυναίκες µάλιστα της Αφρικής του έλεγαν όταν έφευγε για την Αλβανία: «Εµάς πού µας αφήνεις;». Η Αλβανία του φόβου, της πείνας, της καθηµερινότητας µε κατεβασµένο το κεφάλι ήταν πλέον η γειτονιά των Βαλκανίων στην οποία άλλες ιδέες είχαν προλάβει ήδη να κερδίσουν έδαφος, αποπροσανατολίζοντας τον λαό, που όµως τελικά φάνηκε µε την έλευση του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου ότι διψούσε και ήταν έτοιµος για τη µεγάλη αλλαγή στη ζωή του. Οταν έφτασε στην Αλβανία, ο ίδιος πίστευε ότι έφτασε σε µια χώρα που δεν επιτρέπεται στον λαό να πιστέψει. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας είχε εντελώς διαλυθεί από τον 23χρονο διωγµό και ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, αφήνοντας την Αφρική που τόσο αγαπούσε, αρχίζει έναν άλλο αγώνα διαφορετικό, πρωτόγνωρο, αρχίζοντας στην κυριολεξία από την αρχή.

Σήκωσε τα μανίκια

Το µόνο που είπε στον εαυτό του ήταν: «Θα βάλουµε τον σταυρό µας και θα προχωρήσουµε». Φτάνοντας στην Αλβανία, σήκωσε τα µανίκια και ευλόγησε δρόµους, έχτισε γέφυρες, άνοιξε εκκλησίες, έχτισε νοσοκοµεία, σχολεία, οικοτροφεία και εκπαιδευτήρια. Για 6 χρόνια από το 1992 την ιεραποστολική και ποιµαντική προσπάθεια στην Αλβανία είχε επωµιστεί ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος. Το 1998 συγκροτείται η Ιερά Σύνοδος και ακολουθούν διευρύνσεις έως το 2016. Η κυβέρνηση της Αλβανίας τότε δεν δεχόταν Ελληνα Αρχιεπίσκοπο. Το αλβανικό Κοινοβούλιο επικύρωσε το 2009 τη συµφωνία για τη ρύθµιση των σχέσεων µεταξύ της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας και της αλβανικής κυβέρνησης, η οποία κατέστη νόµος του κράτους τελικά. Μια νέα τότε γενιά κληρικών αλβανικής υπηκοότητας εκπαιδεύεται και χειροτονείται. Ιδρύονται και λειτουργούν νεανικά κέντρα σε πόλεις και χωριά. Ανεγέρθηκαν πάνω από 150 νέοι ιεροί ναοί, αναστηλώθηκαν 60 ναοί και µοναστήρια και επισκευάστηκαν περισσότεροι από 160 ναοί, ενώ αγοράστηκαν και οικοδοµήθηκαν πάνω από 70 κτίρια, µε αποτέλεσµα το οικοδοµικό έργο να ανέρχεται σε 450 κτίρια. ∆εκάδες θεολογικά και εποικοδοµητικά βιβλία µεταφράζονται. Το τυπογραφείο της Ορθοδόξου Εκκλησίας εκδίδει εφηµερίδες, περιοδικά και βιβλία επιστηµονικού, πνευµατικού και λειτουργικού περιεχοµένου.

Εκπαίδευση και υγεία

Στο θέµα της υγείας, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας πρωτοστατεί ακολουθώντας τις ανάγκες του λαού, αναλαµβάνοντας ευρύτερες κοινωνικές πρωτοβουλίες. Ο Αρχιεπίσκοπος τότε ιδρύει το διαγνωστικό κέντρο «Ευαγγελισµός» στα Τίρανα, µε 23 ειδικότητες, προσφέροντας σύγχρονες ιατρικές υπηρεσίες µε τη συµβολή διακεκριµένων ιατρών, ενώ µέχρι σήµερα έχουν πραγµατοποιηθεί πάνω από 3.000.000 επισκέψεις και εξετάσεις. Στον Αγιο Βλάσιο του ∆υρραχίου, ένα σηµαντικό ίδρυµα για την εκκλησιαστική εκπαίδευση, λειτουργεί η Ανωτέρα Θεολογική Ακαδηµία «Ανάστασις» και Εκκλησιαστικά Λύκεια στο Αργυρόκαστρο και στο ∆υρράχιο. Η Ακαδηµία γίνεται κέντρο γνώσεων εκπαίδευσης και σηµείο αναφοράς για τις νέες γενιές που θα πλαισιώσουν το θεολογικό και ποιµαντικό έργο του µέλλοντος της Εκκλησίας της Αλβανίας. Η βιβλιοθήκη του ιδρύµατος γίνεται πόλος έλξης για τους φοιτητές, ενώ 21 νηπιαγωγεία, αλβανοελληνικά σχολεία, αλβανοαµερικανικό εκπαιδευτήριο, οικοτροφεία και τόσα άλλα εκπαιδευτικά ιδρύµατα από τη µια άκρη της Αλβανίας έως την άλλη άπλωσαν το πέπλο µιας πραγµατικά αισιόδοξης πλευράς για την εκπαίδευση και το µέλλον των νέων.

Φιλανθρωπικό έργο

Στις δύσκολες περιόδους που πέρασε η χώρα, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας ανέπτυξε πλούσιο φιλανθρωπικό έργο, όπως ακριβώς κάνει και σήµερα σε κάθε στιγµή που ο λαός χρειάζεται στήριξη. Από την τραγωδία στο χωριό Γκερντές το 2008 έως τις πληµµύρες του 2015 στο Φιέρι και στην Αυλώνα, αλλά και πρόσφατα το 2019 στον σεισµό στο ∆υρράχιο, η Εκκλησία της Αλβανίας ήταν εκεί. Στήριξε µεγάλο αριθµό προγραµµάτων για την ανάπτυξη χωριών και πόλεων. Στήριξε τη γεωργία και την κτηνοτροφία, άνοιξε δρόµους, κατασκεύασε υδραγωγεία, συµπαραστάθηκε σε ηλικιωµένους, ορφανά και ασθενείς, δηµιούργησε χώρους φιλοξενίας για ευπαθείς οµάδες, βγάζοντάς τες από την ανασφάλεια. Η συµβολή της Εκκλησίας της Αλβανίας στον πολιτισµό είναι εξίσου σηµαντική, αφού πάνω από 11.000.000 ευρώ έχουν διατεθεί για την αναστήλωση ορθόδοξων χώρων λατρείας και µνηµείων, ενώ παράλληλα χορωδίες και εργαστήρια αγιογραφίας και συντήρησης εικόνων έχουν αναβαθµίσει το επίπεδο της πολιτιστικής εικόνας της χώρας.

Το 2016 ολοκληρώθηκε η κατασκευή του υδροηλεκτρικού έργου Ραπούνι, που εκτός του ότι συµβάλλει στην αύξηση των υποδοµών της Αλβανίας έχει ένα σαφή κοινωνικό σκοπό, να συνεχίσει η Αλβανία το κοινωφελές της έργο και στο µέλλον, έχοντας την οικονοµική δυνατότητα, να στέκεται πάντα στα πόδια της. Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος έχει µια ξεχωριστή θέση και στις διεθνείς σχέσεις ως επίτιµος πρόεδρος του µεγαλύτερου διαθρησκειακού οργανισµού «Οι θρησκείες για την ειρήνη», ενώ η Εκκλησία της Αλβανίας είναι µέλος του Συµβουλίου Ευρωπαϊκών και Παγκόσµιων Εκκλησιών.

Ενθουσιασμός

Οταν ξεκίνησε το έργο του ο Αρχιεπίσκοπος στην Αλβανία, η επίσκεψη του Οικουµενικού Πατριάρχη ήταν σηµαδιακή για την πορεία της Εκκλησίας της Αλβανίας. Οι εκπρόσωποι της πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδας ήταν εξίσου ενθουσιασµένοι και εµψυχωτές της προσπάθειας αυτής. Σήµερα ο Αρχιεπίσκοπος µετρά 95 χρόνια ζωής και συνεχίζει να εργάζεται σαν ένας απλός στρατιώτης της Εκκλησίας µε τον ίδιο ζήλο όπως τότε, που άφηνε την Αφρική για να οικοδοµήσει και αλλού µε το ίδιο πάθος, µε την ίδια ελπίδα, µε τα ίδια δάκρυα και µε την ίδια πίστη στον Θεό. Και όπως λέει και ο ίδιος σε κάθε µας συνάντηση: «Χωρίς την προσευχή δεν κάνεις βήµα εδώ πέρα».

Πηγή: parapolitika.gr

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.