Η τριμερής διαίρεση της γενεαλογίας του Χριστού σε περιόδους που οι Ιουδαίοι – μετά τον Ιησού του Ναυή – ηγεμονεύονταν διαδοχικά από Κριτές, βασιλείς και αρχιερείς, αίρει και μία άλλη, όχι σπάνια, δικαιολογία αβελτηρίας και νωθρότητας: το ότι για όλα φταίνε οι κυβερνώντες.
Ο χρυσορρόας Ιωάννης αποστομώνει όσους επικαλούνται τέτοιες δικαιολογίες, επισημαίνοντας: “Ούτε των πολιτειών μεταβληθεισών” έγιναν καλύτεροι οι Ιουδαίοι. Στα ίδια κακά έμειναν σε όλα τα πολιτεύματα.
Αλλά, και όταν ήρθε ο αληθινός Κριτής, Βασιλεύς και Ιερεύς, ο Χριστός, ο μόνος που “ευαγγελίζεται, ου πολεμίων αισθητών, αλλά – το ασύγκριτα μεγαλύτερο – αμαρτημάτων απαλλαγήν”, ακόμη και τότε ο πλείστος όχλος “ουκ εβουλήθη συνιέναι”.
ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ – 23 Δεκεμβρίου 2018 – Σε σύνταξη Αρχιμ. Β.Λ.