Εκκλησία της Ελλάδος
13 Μαρτίου, 2022

Γεύμα της ΠτΔ προς τιμήν της ΔΙΣ με αναφορές στην Ουκρανία και το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας

Διαδώστε:

Γεύμα στο Προεδρικό Μέγαρο προς τιμήν του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και των Σεβασμιωτάτων Μελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, Κυριακή 13 Μαρτίου 2022. (ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ/EUROKINISSI)

«Οφείλουμε να απαξιώσουμε το γεγονός του πολέμου. Οφείλουμε να προσευχηθούμε για όλους τους εμπλεκομένους, πολεμιστές και αμάχους και από τις δύο πλευρές. Η ιστορία αυτή δε θα έχει νικητές. Οφείλουμε ασφαλώς να δείξουμε τον ανθρωπισμό μας με κάθε τρόπο» τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, κατά το επίσημο γεύμα που παρέθεσε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου προς τιμήν του Προέδρου και των Μελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Προεδρικό Μέγαρο με αφορμή την εορτή της Κυριακής της Ορθοδοξίας. Από την πλευρά της η κ. Σακελλαροπούλου εξήρε το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας και έκανε αναφορά στο διαρκές παρόν της Εκκλησίας στους αγώνες του τόπου μας για προκοπή, υγεία, ευημερία, και κοινωνική ειρήνη.

Συγκεκριμένα, στην προσφώνησή της η ΠτΔ τόνισε: «Με ιδιαίτερη χαρά σας καλωσορίζω την ημέρα αυτή, της λαμπρής και χαρμόσυνης εορτής της Κυριακής της Ορθοδοξίας. Μια ημέρα που δεν σήμανε μόνο τη λήξη της μακροχρόνιας διαμάχης μεταξύ εικονομάχων και εικονολατρών με την οριστική αναστήλωση των ιερών εικόνων και την αναγνώριση της ποιμαντικής χρησιμότητας της εκκλησιαστικής εικονογραφίας ως μέσου αναγωγής προς το θείο, ούτε απλώς την αποκατάσταση των, σοβαρά τραυματισμένων, από τις διαμάχες ενός και πλέον αιώνα, σχέσεων Εκκλησίας και Κράτους. Αλλά την στενή σύνδεση έκτοτε Εκκλησίας και Πολιτείας, στην βάση της συναλληλίας, με τη διατήρηση της αυτοτέλειας και ανεξαρτησίας μιας εκάστης. Είναι βαθύ το πνευματικό περιεχόμενο και μεγάλη η συγκινησιακή δύναμη της σημερινής γιορτής. Τιμά το ορθόδοξο δόγμα και ήθος ως εργαστήριο κοινωνικής πρόνοιας και αλληλεγγύης. Υπογραμμίζει τις αξίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, υπέρτερη των οποίων είναι η αγάπη και κατ’ επέκταση ο σεβασμός προς το ανθρώπινο πρόσωπο. Όχι ασφαλώς το περιχαρακωμένο στον εαυτό του, απομονωμένο από το κοινωνικό σύνολο άτομο, αλλά την ανθρώπινη ύπαρξη που βιώνει και διατηρεί την ταυτότητά της, ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσει την αμοιβαιότητα και την κοινωνία με τα άλλα πρόσωπα. Αυτός ο δεσμός με τον άλλον είναι η πολύτιμη παρακαταθήκη της Ορθοδοξίας μας. Ένας δεσμός που σήμερα, στην ιδιαίτερα δύσκολη, ρευστή και απρόβλεπτη εποχή μας, είναι αναγκαίο να σφυρηλατηθεί και να βαθύνει».

Σε άλλο σημείο η κ. Σακελλαροπούλου επεσήμανε ότι «ζήσαμε μια μακρά περίοδο οικονομικής κρίσης, κατά τη διάρκεια της οποίας η ανεργία, η φτώχεια, οι ανισότητες, έθεταν σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή. Βρισκόμαστε ακόμη εν μέσω της πανδημικής κρίσης, θρηνούμε ακόμη θανάτους συνανθρώπων μας. Και τις τελευταίες ημέρες συγκλονιζόμαστε από το δράμα της Ουκρανίας, τους νεκρούς της, τις ανυπολόγιστες καταστροφές στις πόλεις και τις υποδομές, τον ξεριζωμό εκατομμυρίων πολιτών από τις προγονικές τους εστίες».

Η ΠτΔ έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο κοινωνικό έργο της Εκκλησίας και απευθυνόμενη προς τον Αρχιεπίσκοπο επεσήμανε: «Μακαριώτατε, Γνωρίζω το κοινωνικό σας έργο και την προσπάθεια που κάνατε όλα αυτά τα χρόνια για την ανακούφιση των ευπαθέστερων ομάδων, όπως και την συμβολή σας στην αντιμετώπιση του κορωνοιού, υιοθετώντας τις προτάσεις της Πολιτείας για τον άμεσο εμβολιασμό του γενικού πληθυσμού. Η φιλανθρωπική διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος υπέρ των απόρων, των πασχόντων, των αδύναμων, η προνοιακή δράση της υπέρ αστέγων, ατόμων εξαρτημένων από ουσίες, κακοποιημένων γυναικών, ανέργων, αποδεικνύει ότι δεν μεριμνά μόνο για την ηθική και πνευματική κάλυψη του ανθρώπου, αλλά και για την ικανοποίηση κοινωνικών του αναγκών. Σήμερα, η ουκρανική τραγωδία δημιουργεί απρόβλεπτες ανάγκες, επιβάλλει σε όλους μας νέα καθήκοντα. Γιατί δεν πρέπει να επιτρέψουμε η Ευρώπη, το μεγάλο, φιλόξενο, δημοκρατικό μας σπίτι, να γυρίσει στο αιματοβαμμένο παρελθόν, στα τρομερά χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν δοκιμάστηκαν τόσο σκληρά οι ηθικές μας αξίες».

Ευχαρίστησε, επίσης, τον Αρχιεπίσκοπο για το διαρκές παρόν της Εκκλησίας στους αγώνες του τόπου μας για προκοπή, υγεία, ευημερία, και κοινωνική ειρήνη. «Είμαι βέβαιη ότι η αρμονική συμπόρευση Κράτους και Εκκλησίας θα συνεχιστεί, και στους χαλεπούς καιρούς, στους οποίους έχουμε εισέλθει. Εύχομαι από καρδιάς να επιτελείτε εσείς και όλοι οι παριστάμενοι Μητροπολίτες, πάντοτε εν ειρήνη το σπουδαίο καθήκον σας» προσέθεσε η κ. Σακελλαροπούλου.

 

 

Στην αντιφώνησή του ο Αρχιεπίσκοπος σημείωσε: «Έθος παλαιό μας συνήγαγε και πάλι σήμερα, Κυριακή της Ορθοδοξίας, στο Προεδρικό Μέγαρο για να τιμήσουμε, Σείς, ως η κατέχουσα το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα και την τιμή της πρώτης στη χώρα και μείς, ο Πρόεδρος και οι Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς, μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Η φιλοξενία αυτή καταδεικνύει τη συμπόρευση της Ελληνικής Πολιτείας με την Εκκλησία μας, μία συμπόρευση που, στα πλαίσια του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος, στοχεύει πάντοτε στο καλό του λαού μας, χωρίς αποκλεισμούς και διαχωρισμούς».

Υπογράμμισε, ακόμη: «Η πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία που προηγήθηκε εξ άλλου σήμερα το πρωί στον Καθεδρικό Ναό των Αθηνών πιστοποιεί την ενότητα του εκκλησιαστικού σώματος και αποτελεί πηγή πλουσίων ευλογιών προς όλους. Η εορτή της Ορθοδοξίας με το λατρευτικό της πλούτο εκχέει αφειδώλευτα τη Θεολογία της Εκκλησίας μας και μας συναντά πάντοτε, πρώτη Κυριακή των Νηστειών, στην πιο κατανυκτική περίοδο, αυτή της Μ. Τεσσαρακοστής. Η ανάμνηση της αναστήλωσης των εικόνων, τον 9ο αιώνα και της εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου λίγες δεκαετίες νωρίτερα, προσδίδει στη σημερινή επίσημη ημέρα το σημαντικό ιστορικό της πλαίσιο και φορτίο. Ο άνθρωπος ως εικόνα του Θεού και η προς την ύλη και το σώμα οφειλόμενη τιμή και συναφώς η ιδέα της πληρότητας του ανθρώπου αποτελούν συνιστώσες της εκκλησιαστικής εμπειρίας, αλήθειες που ανέδειξε η εικονομαχική περιπέτεια. Η κένωση του Θεού επίσης, που γίνεται αληθινά άνθρωπος και, αναμάρτητος ων, γίνεται μέτοχος των ανθρωπίνων βασάνων, του πόνου και του θανάτου και ανασταίνεται πατήσας τον θάνατο προσδίδει άπειρη αξία και προοπτική στην ανθρώπινη φύση και ιστορία. Η επισήμανση του Μ. Βασιλείου ότι «η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει», επισήμανση που απετέλεσε μία από τις θεολογικές αρχές για την ερμηνεία του προβλήματος τότε, φανερώνει, τόσο προοιμιακά εκείνη την ιστορική στιγμή, αναδυόμενο το σκεπτόμενο υποκείμενο ως καταλύτη της Ιστορίας και την δυνατότητα εξ άλλου μιάς μεταμορφωτικής τελείωσης του ανθρώπου σύμφωνης με την αγιότητα του πρωτοτύπου. Στις μέρες μας αμφισβητείται και πάλι εμπράκτως η αξία του ανθρώπου. Οι τρόποι είναι πολλοί, αλλά προστέθηκε δυστυχώς ο εμβληματικότερος όλων. Ένας αδιανόητος πόλεμος στο κέντρο της Ευρώπης, κατακρημνίζει ο, τι καλό χτίστηκε με κόπο, πολλές δεκαετίες τώρα. Νοιώθουμε τον πόνο να κορυφώνεται σπαραχτικά. Νοιώθουμε να κουρελιάζονται οι αξίες που προσπαθήσαμε να καλλιεργήσουμε. Νοιώθουμε την ασυνεννοησία της Βαβέλ να ματαιώνει κάθε δυνατότητα διαλόγου και να μας πλημμυρίζει. Οι πρόσφυγες θα περιφέρουν σε όλη την Ευρώπη το δράμα τους, θα αντιμετωπίσουν δυστυχώς πολλές φορές καχυποψία, θα χάσουν – ήδη αυτό έχει συμβεί – την κανονική ζωή τους. Οφείλουμε να απαξιώσουμε το γεγονός του πολέμου. Οφείλουμε να προσευχηθούμε για όλους τους εμπλεκομένους, πολεμιστές και αμάχους και από τις δύο πλευρές. Η ιστορία αυτή δε θα έχει νικητές. Οφείλουμε ασφαλώς να δείξουμε τον ανθρωπισμό μας με κάθε τρόπο. Οι άνθρωποι που θα προστεθούν στους ήδη φιλοξενούμενους στην Πατρίδα μας, σύμφωνα με τη μέριμνα της αρμόδιας ελληνικής Πολιτείας, θα πρέπει να συγκεντρώσουν ανυπόκριτη όλη μας την αγάπη και το ενδιαφέρον. Για την Εκκλησία μας ο δρόμος της προσευχής παραμένει πάντα μία συνεχής πρόκληση. Η κοινή πίστη που μας συνδέει με πολλούς από τους ανθρώπους που χειμάζονται επιτείνει την αίσθηση της αδελφωσύνης και της υποχρέωσής μας. Ο πόνος και ο Σταυρός που εθελοντικά επέλεξε ο Θεάνθρωπος να υποστεί κατά το ανθρώπινο, και τον οποίο θα σπουδάσουμε στην κατανυκτική περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής, μπορεί να δίνει νόημα στη ζωή σε κάθε συνθήκη. Η Ανάσταση του θεανθρώπου επιστεγάζει θριαμβευτικά το νόημα».

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΗΣ –  ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ

Διαδώστε: