Ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειος, προέστη σήμερα της Θείας Λειτουργίας στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στο Παραλίμνι, συνεπικουρούμενος από τους παν/τους Αρχιμ. Αμφιλόχιο Κυκκώτη, Επιφάνιο Παπαντωνίου, τους εφημερίους και τον διάκονο του ιερού ναού, ιερείς άλλων ενοριών της Μητρόπολης και των Ιερών Μητροπόλεων Κιτίου και Λεμεσού.
Κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας, τέλεσε την εις Διάκονον χειροτονία του κ. Χαραλάμπου Χατζηανδρέα.
Στην ανεπιτήδευτη και μεστή θεολογικών νοημάτων ομιλία ο Πανιερώτατος αναφέρθηκε επισταμένως στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας με αφορμή τη μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Μοδέστου, Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων (Ιω. 10: 9-16) και στη βεβαίωση του Ιησού Χριστού ότι ο ίδιος, είναι ο καλός ποιμένας. Η πρόταση αυτή του ευαγγελίου και οι λόγοι του Ιησού Χριστού δεν αποτελούν μια απλή πρόταση ελάσσονος σημασίας, αλλά αν διερευνηθεί το σύνολο της αγίας Γραφής θα διαπιστώσουμε ότι, σε πολλές περιπτώσεις, σε αποκαλύψεις του Θεού χρησιμοποιείται η πρόταση αυτή διαφοροποιημένη κατά κάποιο τρόπο αλλά όμως το νόημα παραμένει το ίδιο.
Ο Κύριος συμπλήρωσε … «υψώνεται στο σταυρό για να σώσει τα λογικά πρόβατα, όπως τα ονομάζουμε, από αυτό που κινδυνεύει η πνευματικότητα και η ζωή του ανθρώπου. Τη ζωή αυτή του ανθρώπου δεν θα πρέπει να την περιορίζουμε μόνο σε αυτό που ζούμε στον κόσμο, τον κτιστό αυτό κόσμο, αλλά στην επέκταση της ζωής του ανθρώπου στην αιωνιότητα… …Όταν ένα από τα εκατόν πρόβατα απομακρύνθηκε και χάθηκε, τότε ο ποιμένας άφησε φυλαγμένα σε ασφαλή χώρο τα ενενήντα εννέα πρόβατα και πήγε για να βρει το ένα, το χαμένο το πρόβατο, για να το σώσει από τις επιβουλές εκείνων που θα το έβρισκαν χωρίς φύλαξη και χωρίς προστασία.
Τον συμβολισμό αυτό τον έχουμε ακόμα και στα λειτουργικά άμφια που χρησιμοποιούμε ως επίσκοποι στη θεία λειτουργία το ωμόφορο το οποίο τοποθετούμε στους ώμους μας είναι συμβολισμός του απολωλότος προβάτου και άρα ο επίσκοπος αυτή τη στιγμή που τοποθετεί το ωμόφορο είναι η εικόνα του ίδιου του Χριστού, ο οποίος εξήλθε προς αναζήτηση του απολωλότος προβάτου το ανεύρε το σήκωσε στους ώμους του και το έφερε μέσα στη μάνδρα μαζί με τα άλλα πρόβατα για να το φυλάξει από τους κινδύνους και τις οποιεσδήποτε επιβουλές.
…Μια τέτοια περίπτωση επισκόπου ο οποίος αποδείχθηκε ως ο καλός ποιμένας, είναι και ο σήμερα εορταζόμενος άγιος Μόδεστος, επίσκοπος Ιεροσολύμων ιερομάρτυρας. Έγινε όντως ο καλός ποιμένας, γιατί όχι μόνο με τα θαύματά του θεράπευε τα ζώα και βοηθούσε τους ανθρώπους που βρίσκονταν σε δύσκολη θέση αλλά στο τέλος επειδή ο βασιλιάς της εποχής θεωρούσε ότι ο Μόδεστος έκανε αυτές τις θεραπείες των ζώων με μαγικό τρόπο και δεν ήταν πραγματικά θαύματα, διέταξε και τον αποκεφάλισαν. Έτσι πήρε και τον τίτλο του ιερομάρτυρα δηλαδή κληρικός και μάρτυρας συγχρόνως. Βλέπουμε λοιπόν τον άγιο Μόδεστο να μιμείται τον Χριστό και να γίνεται και ο ίδιος καλός ποιμένας.
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στη ερμηνευτική προσέγγιση του Μεγάλου Βασιλείου, στο συγκεκριμένο ευαγγελικό χωρίο ο οποίος μεταξύ άλλων υποβάλλει ακόμα το ερώτημα -ποιος είναι ο μισθωτός ποιμένας και ο πάντα ο ίδιος.
Από τους λόγους αυτούς του Χριστού επεσήμανε η Εκκλησία διερωτάται: εάν ο Χριστός είναι ο πραγματικός ποιμένος τότε ποιος είναι ο μισθωτός ποιμένος; μήπως είναι ο διάβολος; και αν είναι ο διάβολος μισθωτός ποιμένος τότε ποιος είναι ο λύκος; Αλλά ο διάβολος είναι λύκος, είναι το ανήμερο θηρίο το αρπακτικό, αυτό που επιβουλεύεται τα πρόβατα της μάνδρας του Χριστού, είναι ο κοινός εχθρός όλων, είναι ο μισθωτός ποιμένας που έχει ίδιον όφελος χωρίς να ενδιαφέρεται για τα πρόβατα». Όμως, θα μπορούσαμε, σύμφωνα με τον Μέγα Βασίλειο να πούμε ότι οι μισθωτοί ποιμένες είναι ακόμα αυτοί που με πρόφαση την προσευχή η οποία είναι μάταιη, αποσκοπούν στο να οικειοποιηθούν το ψωμί των χηρών και των ορφανών. Αυτοί είναι οι μισθωτοί ποιμένες, οι οποίοι θέλουν να αποκτήσουν ερείσματα για τον εαυτό τους, αυτοί που επιδιώκουν να έχουν τα καλά στον παρόντα κόσμο και δεν επιζητούν τη μέλλουσα ζωή της βασιλείας του Θεού, αυτοί είναι οι μισθωτοί και αυτοί δεν είναι ποιμένες. Επιπρόσθετα, όμως, μισθωτοί μπορεί να είναι και εκείνοι οι οποίοι αναπτύσσουν τις δικές τους διδασκαλίες, αντίθετες με το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Σε αυτά είναι που στηρίζουν την ζωή τους και αυτοί είναι που επιφέρουν σχίσματα στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού».
Κάλεσε τον υποδιάκονο Χαραλάμπη, να εισέλθει στο ιερό θυσιαστήριο για να διακονήσει σαν καλός ποιμένος τα πρόβατα της μάνδρας του Χριστού. Είμαι βέβαιος συμπλήρωσε ότι,«αντιλαμβάνεσαι την υψηλή αυτή αποστολή και το μέγεθος της κλήσεως που σου απευθύνει ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός για να συνεχίσεις και εσύ και όλοι εμείς το έργο της διακονίας της νοητής ποίμνης του Ιησού Χριστού. Με τη χάρη του τελεταρχικού αγίου Πνεύματος, που αναπληρώνει τα ελλείποντα, πρέπει να φανούμε άξιοι αυτής της κλήσεως, γιατί η ιεροσύνη δεν είναι ένα γεγονός απλής διοικητικής πράξεως, με την οποία διοριζόμαστε σε μία θέση και μετά θα πάρουμε σύνταξη», τόνισε χαρακτηριστικά.
Ευχήθηκε τέλος η χάρη του τριαδικού θεού, του χορηγούντος την αξία της διακονίας στην Εκκλησία, να τον ενδυναμώνει, δίδοντάς του φωτισμό και δύναμη, ούτως ώστε να φανεί άξιος της μεγάλης αυτής κλήσεως.
Η αντιφώνηση του υποδιάκονου Χαραλάμπη
Στην αντιφώνησή του ο υποδιάκονος Χαράλαμπος ανέφερε πως με πολύ φόβο δέχεται την κλίση την ιερωσύνης, αναλογιζόμενος το βάρος της ευθύνης της διακονίας της Εκκλησίας του Χριστού. Ευχαρίστησε τον επίσκοπό του ο οποίος τον δέχθηκε και με προθυμία αποφάσισε να τον εντάξει στον ιερό κλήρο, υποσχόμενος δι ευχών του να διακονήσει ορθά την Εκκλησία. Ιδιαίτερη μνεία έκανε στην οικογένεια του και σε άλλα προσφιλή του πρόσωπα, τον συμμαρτηρήσαντά τον πολιό Αρχιμ. Γεώργιο Ιωάννου, τον πνευματικό του και άλλους εν Χριστώ πατέρες και αδελφούς.
Επικαλέστηκε τέλος τις πρεσβείες των Αγίων και μαρτύρων της Εκκλησίας, να τον συνοδεύουν στη διακονία του.
Ο π. Χαράλαμπος κατάγεται από Σωτήρα Αμμοχώστου είναι έγγαμος κληρικός, πατέρας ενός παιδιού το οποίο θα έλθει στον κόσμο τους προσεχείς μήνες. Θα διακονεί στην Ιερά Μητρόπολη εξυπηρετώντας τις λειτουργικές ανάγκες της Ιεράς Μητροπόλεως και ενίοτε τινών ενοριών.
