Δημοσιεύθηκε ο Επικήδειος λόγος, που εκφώνησε ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος κατά την Εξόδιο Ακολουθία του μακαριστού Οικονόμου, π. Αλεξάνδρου Λεάνδρου, στον ιερό ναό Αγίου Παντελεήμονος Κακοπετριάς της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου, το Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2022.
Μεταξύ άλλων, ο Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος ανέφερε ότι “η πνευματική δράση του μεταστάντος υπήρξε πολυσχιδής: Κατηχητικά σχολεία, Χριστιανικοί Κύκλοι ενηλίκων, φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, ελεημοσύνες, διοργάνωση προσκυνηματικών εκδρομών. Άνθρωπος φιλόμουσος και παραδοσιακός, ψυχαγωγούσε σε πολλές περιπτώσεις τους ενορίτες του, άδοντας παραδοσιακά και λαϊκά άσματα”.
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε την νεκρολογία:
Ο μακαριστός π. Αλέξανδρος γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου του 1939 στο ευλογημένο αρχαίο χωριό Κούρδαλι σε παραδοσιακή οικογένεια, όπου έζησε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια και έλαβε τη στοιχειώδη μόρφωση.
Το 1960 νυμφεύθηκε την Ιάνθη Χριστοδούλου Κασέρη από το χωριό Σπήλια, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά, τον Μάριο, τον Χρήστο και την Άντρη, που τους χάρισαν εγγόνια και δισέγγονα.
Ποθώντας να αφιερωθεί στην υπηρεσία του Υψίστου, φοίτησε στην Ιερατική Σχολή «Απόστολος Βαρνάβας» κατά τα έτη 1965-1972, αποφοιτώντας από αμφότερους τους Κύκλους σπουδών της εν λόγω Σχολής με βαθμό «Άριστα». Στις 26.01.1964 χειροτονήθηκε από τον Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανό διάκονος στον ι.ν. Μεταμορφώσεως Κακοπετριάς, καθώς τότε δεν είχε ακόμη συσταθεί η Μητρόπολις Μόρφου και το χωριό Κακοπετριά υπαγόταν εκκλησιαστικά στην Ιερά Μητρόπολη Κυρηνείας. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε από τον αυτό Μητροπολίτη και στον ίδιο ναό στις 20.07.1965. Οικονόμος και Πνευματικός προχειρίσθηκε στις 26.10.1996 από τον μακαριστό Μητροπολίτη Κυρηνείας και τότε Τοποτηρητή του χηρεύοντος θρόνου Μόρφου, κυρό Παύλο.
Ο π. Αλέξανδρος υπήρξε καλός οικογενειάρχης, φιλόξενος, πρόσχαρος και κοινωνικός άνθρωπος. Στις 20.03.1997 εκοιμήθη εν Κυρίω η ευλαβής πρεσβυτέρα του Ιάνθη, και ο π. Αλέξανδρος σήκωσε αγόγγυστα τον βαρύ σταυρό της χηρείας επί 25 έτη.
Διετέλεσε εξαρχής της χειροτονίας του εφημέριος της Κακοπετριάς επί 53 συναπτά έτη, μέχρι και το 2018, οπόταν λόγω γεροντικής ηλικίας και ασθενείας κατετάγη στους εφησυχάζοντες εφημερίους. Ακόμη, επί σειράν πολλών ετών υπήρξε μέλος των λεγομένων «Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων» της Μητροπόλεως Μόρφου, για θέματα εκκλησιαστικών διαζυγίων.
Ο μεταστάς υπήρξε πρότυπο για τους νεώτερους ιερείς ενός παλαιού πρεσβυτέρου. Είχε μια ιερατική αρχοντιά και μεγαλοπρέπεια. Μέχρι τέλους της ζωής του ήταν λίαν φιλακόλουθος και αυστηρός τηρητής των Τυπικών Διατάξεων των ιερών Ακολουθιών. Καλλίφωνος και μουσικώτατος, έθελγε το φιλόμουσο ποίμνιό του κατά τις Ακολουθίες, τις οποίες τελούσε με μέθεξη ψυχής και τις απολάμβανε πραγματικά. Μάλιστα, ο Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος τον αποκαλούσε «το αηδόνι της Μητροπόλεως Μόρφου».
Ο μακαριστός είχε γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα. Κατά την ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο του εμφυλίου διχασμού (1972-1974 και μετά), κράτησε με πολλή διάκριση ισορροπίες, συμβάλλοντας καίρια στη διατήρηση της εν Χριστώ ενότητας του ποιμνίου του. Επίσης, πολύ σοφή και διακριτική στάση τήρησε κατά τα χρόνια των λεγομένων «Παγκρατιακών διενέξεων» (1996-1998), που ταλαιπώρησαν και την περιοχή Σολιάς, αλλά και την Εκκλησία Κύπρου, ευρύτερα. Ο παπά-Αλέξανδρος, πάνω από όλα, υπήρξε γνήσιος λειτουργός του Υψίστου και δεν ακολούθησε, ούτε παρατάξεις, ούτε ομάδες.
Να τονισθεί ακόμη, ότι ήταν παρών και έψαλλε και λειτούργησε κατά τις πρώτες εκείνες και πολεμηθείσες Θείες Λειτουργίες στον καθεδρικό ναό του Αγίου Μάμαντος της κατεχόμενης Μόρφου (2004 κ. εξ.).
Περαιτέρω, πρωτοστάτησε στην ανέγερση του ναού του Αγίου Παντελεήμονος Κακοπετριάς, που ολοκληρώθηκε και εγκαινιάστηκε το 1994. Υπήρξε ο αποκλειστικός δωρητής και καρποφορών στα Εγκαίνια του εντός του εν λόγω ναού παρεκκλησίου του Αγίου μεγαλομάρτυρος Φανουρίου του νεοφανούς. Κι ακόμη, συνέβαλε στην ανακαίνιση όλων των παλαιών παρεκκλησίων της Κακοπετριάς.
Η πνευματική δράση του μεταστάντος υπήρξε πολυσχιδής: Κατηχητικά σχολεία, Χριστιανικοί Κύκλοι ενηλίκων, φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, ελεημοσύνες, διοργάνωση προσκυνηματικών εκδρομών. Άνθρωπος φιλόμουσος και παραδοσιακός, ψυχαγωγούσε σε πολλές περιπτώσεις τους ενορίτες του, άδοντας παραδοσιακά και λαικά άσματα.
Τα τελευταία χρόνια ο μεταστάς υπέφερε με υπομονή και λεβεντιά διάφορες ασθένειες. Παρόλα αυτά, έδινε το παρόν του, όσο του επέτρεπαν οι δυνάμεις, στις ιερές Ακολουθίες του χωριού, μάλιστα στο ψαλτικό αναλόγιο.
Του μακαριστού πρεσβυτέρου και Οικονόμου π. Αλεξάνδρου, είη αιωνία η μνήμη. Αμήν!
