Ο Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος λειτούργησε και κήρυξε στον Καθεδρικό Ναό του Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία, πλαισιωμένος από τους Πρωτοπρεσβυτέρους Κυπριανό Κουντούρη και Δημήτριο Δημοσθένους, καθώς και το Διάκονο π. Ανδρέα Ματέι.
Στο κήρυγμα του θείου λόγου την Η΄ Κυριακή Ματθαίου, ο Θεοφιλέστατος ερμήνευσε το νόημα της ευαγγελικής περικοπής του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων:
“Από τη μια βλέπουμε τη φιλευσπλαχνία του Κυρίου για τον άνθρωπο και διδασκόμαστε ότι ως ψυχοσωματικές οντότητες έχουμε ανάγκη τόσο της πνευματικής τροφής, όσο και της υλικής τροφής. Παρατηρούμε ότι ο πολλαπλασιασμός των άρτων και ο χορτασμός του πλήθους ήρθε μετά το κήρυγμα του Κυρίου.
Άρα, ο άνθρωπος καλείται να αναζητά πρώτα απ΄ όλα τον Άρτο της Ζωής, δηλαδή την ένωσή του με το Θεό και ακολούθως να αναζητά και να φροντίζει για τη σωματική επιβίωσή του μέσα στην κοινωνία που ζει.
Από την άλλη, ο τρόπος με τον οποίο ο Κύριος κάνει το σημερινό θαύμα μάς παραπέμπει στη Θεία Ευχαριστία. Λαμβάνοντας τους άρτους και τα ψάρια «ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις».
Ο καθαγιασμός του άρτου και του κρασιού σε Σώμα και Αίμα Χριστού γίνεται με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος σε κάθε Θεία Λειτουργία και ακολούθως οι οικονόμοι των Μυστηρίων του Θεού (βλ. Α΄ Κορ. δ΄ 1), δηλαδή οι κληρικοί, μεταδίδουν τα Άχραντα Μυστήρια στο λαό. Ο χριστιανός σήμερα ζει αυτή τη μεγάλη ευλογία της μετάληψης του Σώματος και του Αίματος του Χριστού σύμφωνα με τον Κυριακό λόγο: «ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρα» (Ιω. στ΄ 54).
Αλλά ταυτόχρονα έχει την ευθύνη και το βάρος του μαρτυρίου της συνειδήσεως κάθε ώρα και στιγμή μέσα στις δοκιμασίες της καθημερινότητας.
Τέλος, αναφέρθηκε στους στίχους του 33ου ψαλμού, που ψάλλουμε ιδιαίτερα όταν έχουμε Αρτοκλασία στον Εσπερινό και οι οποίοι συμμαρτυρούν το νόημα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής: «πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ» (Ψαλμ. λγ΄ 11)”.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκαν Μνημόσυνα.
