Προ του απελευθερωτικού αγώνος νοσοκομεία και λοιμοκαθαρτήρια ελειτούργουν κυρίως εις τα Επτάνησα, την Χίον, την Λέσβον και την Κρήτην. Τον 16ον αιώνα ελειτούργει εις την Κεφαλληνίαν Νοσοκομείον, το οποίον παρέμενεν εν λειτουργίαν και την εποχήν, κατά την οποίαν η νήσος περιείλθεν εις τας χείρας των Γάλλων.
Εις την Ζάκυνθον από το ήμισυ του 17ου αιώνος ελειτούργει Νοσοκομείον, το οποίον παρέμεινε εν λειτουργίαν και κατά τους χρόνους της Ελληνικής Επαναστάσεως. Εις την Κέρκυραν ιδρύθη υπό Ελλήνων ιατρών Ιατρικόν Κολλέγιον το 1802, το οποίον συνέβαλεν ουσιωδώς αφ’ ενός μεν εις την μέριμναν της υγείας, την ιατρικήν παιδείαν και την εκτίμησιν της επιστημονικής συγκροτήσεως των ιατρών, αφ’ ετέρου δε εις τον καθορισμόν της υγειονομικής πολιτικής της νήσου και την αντιμετώπισιν των ασθενειών.