Ο θρυλικός ναύαρχος, μπουρλοτιέρης Κωνσταντίνος Κανάρης, προτού πεθάνει, είπε ότι το μόνο που έχει να δώσει στο ελληνικό έθνος είναι η καρδιά του… Και την έδωσε. Μέχρι σήμερα φυλάσσεται μέσα σε μια λήκυθο στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο στην παλιά Βουλή.
Την αφαίρεσε από τη σορό του ο γιατρός Ιωάννης Ζωχιός (1840-1912) και φυλάχτηκε με σεβασμό για να θυμίζει τις μεγάλες στιγμές του έθνους μας.
Ο γλύπτης Θωμάς Θωμόπουλος (1873-1937) φιλοτέχνησε τη λήκυθο και τη μαρμάρινη λάρνακα στην οποία τοποθετήθηκε –με κάθε επισημότητα τον Νοέμβριο 1929– στο Υπουργείο Ναυτικών. Η καρδιά του «ναυάρχου», όπως αποκαλούσε ο λαός τον Κανάρη, τοποθετημένη στην ασημένια λήκυθό της έγινε σύμβολο των αγώνων της πατρίδος για ελευθερία και ανεξαρτησία. Γι’ αυτό αποφασίστηκε η μεταφορά της, το 1933, στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών, ώστε να μετατραπεί σε προσκύνημα των νεότερων γενεών.
Στις πλευρές της λάρνακας είναι χαραγμένα με χρυσά γράμματα τα ονόματα της Χίου και των Ψαρών, του Τσεσμέ και της Αλεξανδρείας. Τόποι που μεγαλούργησε ο ένδοξος θαλασσομάχος. Στο επάνω μέρος στημένο το άγαλμα της Νίκης και στη λήκυθο χαραγμένη η φράση «Χαίρε καρδία ναυάρχου Κανάρη».
Η καρδιά του Κανάρη φυλάσσεται με ευλάβεια για να θυμίζει στους Έλληνες την υποχρέωσή τους να διαφυλάσσουν την εθνική κυριαρχία, αλλά και τους στίχους του Αχιλλέα Παράσχου:
«Μια νύχτα πωτρεμε η γη κι ο κόσμος εχαλούσε
τ’ Άστρο του Άρη ολόφωτο και χωριστό απ’ τ’ άλλα
χαμήλωνε, χαμήλωνε, τη θάλασσα ζητούσε
κι εκείνη ανέβαινε ψηλά στα σύννεφα καβάλλα.
Και τη στιγμή που φίλησε τα κύματα ο Άρης
μ’ ένα της θάλασσας σπασμό γεννήθηκε ο Κανάρης».
Στη φωτογραφία του εξωφύλλου το τελευταίο αντίο στον μπουρλοτιέρη του 1821 Κωνσταντίνο Κανάρη. Εκδικήθηκε τους Τούρκους για τις σφαγές στα νησιά και αρνήθηκε τιμητική σύνταξη..
Πηγή: σελίδα fb Ιερά Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους (Φίλοι), ιστοσελίδα Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών