Η είδηση της σωτηρίας προσφέρεται σε κάθε πιστό μέσα στην Εκκλησία, ως εκείνη η δυνατότητα να την αδράξει, να την εκμεταλλευθεί, να την ενεργήσει, ώστε να καταστεί πραγματικότητα και γι’ αυτόν.
- Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας Πειραιώς
Ιερά αγρυπνία τελέστηκε την Κυριακή 24 Μαρτίου, εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, κατά τη διάρκεια της οποίας προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωίνος, ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.
Στο κήρυγμα του ο π. Δανιήλ τόνισε ότι η Εκκλησία μας εορτάζει, χαίρει και πανηγυρίζει ένα γεγονός που δεν είναι απλό και μικρό, αλλά τόσο μεγάλο που ανάγεται στη σφαίρα του μυστηρίου και ιλιγγιά ο νους του ανθρώπου όταν θελήσει να το ερευνήσει.
«Εορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Παναγίας μας που είναι η εκπλήρωση μίας αρχαίας υποσχέσεως που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο όταν εκείνος αποφάσισε να αυτονομηθεί, να Τον εγκαταλείψει και να στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις. Και τότε του είπε ότι θα έρθει η ώρα της απολυτρώσεως του.»
Αυτή η υπόσχεση του Θεού λέγεται Πρωτευαγγέλιο, επεσήμανε ο π. Δανιήλ και σήμερα εορτάζουμε το γεγονός ότι το Πρωτευαγγέλιο γίνεται Ευαγγελισμός, γίνεται πραγματικότητα και εκπληρώνεται στο πρόσωπο της Παναγίας.
Εκείνη η υπόσχεση γίνεται χαρούμενη είδηση ότι όντως ο Θεός θα γίνει και άνθρωπος για να λυτρώσει εκείνον τον πεσμένο, τον αμαρτωλό, τον αρρωστημένο, το νεκρό άνθρωπο από την αμαρτία και τις συνέπειες της.
Σήμερα εορτάζουμε έναν διάλογο, συνέχισε, τον διάλογο του ανθρώπου ξανά με τον Θεό, στον οποίον μας εκπροσώπησε το κεχαριτωμένο πρόσωπο της Παναγίας. Και ήρθε σε επαφή με τον Θεό για να φέρει κοντά σε Εκείνον όλους τους ανθρώπους και όλο τον κόσμο.
«Σήμερα εορτάζουμε μία ταπείνωση, που διέγραψε τον εγωισμό που μας έφερε στην κατάσταση της αμαρτίας και η ταπείνωση της Παναγίας, μας επαναφέρει και πάλι στο αρχαίον κάλλος.
Σήμερα εορτάζουμε του Αδάμ την ανάκληση και των δακρύων της Εύας την λύτρωση. Ανακαλώ σημαίνει ότι γυρίζω προς τα πίσω, επαναφέρω αυτό που ανακαλώ στην προτέρα κατάσταση του. Με τον Ευαγγελισμό της Παναγίας, ανακαλείται το ανθρώπινο γένος στην προτέρα μορφή του, πλησίον δηλαδή του Θεού, εκεί που είναι η θέση του ανθρώπου και η αιώνια προοπτική του.
Σήμερα εορτάζουμε και μία σιωπή, το πρότυπο της σιωπής που είναι η Παναγία και μέσα από τη σιωπή Της κατάφερε να κερδίσει τον Θεό, να χωρέσει όλος ο Θεός μέσα στην αγία Της κοιλία. Για να φανερώσει και να δείξει η Παναγία, εκείνον τον μοναδικό δρόμο και τρόπο του μυστηρίου της σιωπής, ώστε να μπορεί ο άνθρωπος να κερδίζει και πάλι τον Θεό.»
Το γεγονός του Ευαγγελισμού, παρατήρησε ο π. Δανιήλ, δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη κάποτε σε ένα μόνο συγκεκριμένο πρόσωπο, το πρόσωπο της Παναγίας. Αυτό είναι γεγονός και αποτελεί πραγματικότητα. Αλλά είναι το γεγονός που γίνεται νέα πραγματικότητα κάθε φορά μέσα στην Εκκλησία, στον κάθε πιστό.
Δηλαδή, αυτή η είδηση της σωτηρίας προσφέρεται σε κάθε πιστό μέσα στην Εκκλησία, ως εκείνη η δυνατότητα να την αδράξει, να την εκμεταλλευθεί, να την ενεργήσει, ώστε να καταστεί πραγματικότητα και γι’ αυτόν.
Κάτι που έκανε και ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος, του οποίου η Τιμία Κάρα φιλοξενείται στο Ναό και θα παραμείνει μέχρι τις 31 Μαρτίου. Άρπαξε ο Άγιος αυτήν την ευκαιρία της χαρούμενης ειδήσεως, είπε ο π. Δανιήλ, και κατέστησε τον Ευαγγελισμό, δικό του προσωπικό γεγονός.
Κι ενώ προς καιρόν αρνήθηκε την πίστη, η μητέρα του, του υπενθύμισε πως ο μοναδικός αληθινός Θεός είναι μόνο ο Χριστός. Και έσπευσε στο νησί της Ρόδου για να ομολογήσει και για να καταστήσει τον Ευαγγελισμό, την είδηση της σωτηρίας, δικό του σωτήριο γεγονός.
Τόσο η Παναγία, όσο και ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος και όλοι οι Άγιοι, μας φανερώνουν και μας μαρτυρούν πως η σωτηρία δεν είναι μια τελειωμένη υπόθεση και πως ότι κι αν έχει γίνει, αυτός ο Ευαγγελισμός μπορεί να συμβεί και σε εμάς και να αποτελέσει την χαρούμενη είδηση και της δικής μας σωτηρίας.
Γιατί, όπως είπε ο π. Δανιήλ ολοκληρώνοντας το κήρυγμα του:
«Ο Χριστός ήρθε στη γη για όλους τους ανθρώπους, τον καθένα χωριστά και επομένως το γεγονός της σωτηρίας μπορεί να καταστεί και ο δικός μας Ευαγγελισμός, εδώ, στο σήμερα, όποιοι κι αν είμαστε.
Αρκεί να ακούσουμε και να καταλάβουμε, και ο Θεός ζητάει από εμάς να αναχθούμε, να ανυψωθούμε. Μόνο έτσι θα δεχθούμε τον δικό μας προσωπικό Ευαγγελισμό όταν αποξενωθούμε από τα γήινα, τα ανθρώπινα και κοσμικά. Και όταν πραγματικά, αληθινά και ουσιαστικά ποθήσουμε τον ένα και μοναδικό πόθο, που είναι η ένωση μας με τον Χριστό.»
