Το απόγευμα της παραμονής της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ναούσης.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Θεός ὅπου βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις, φησίν ὁ Ἀσώματος, καί τά ὑπέρ ἄνθρωπον διαπράττεται».
Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου αὔριο καί τό μήνυμα τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ πρός τήν Παναγία Παρθένο ἐκφράζει κάτι παράδοξο καί συγχρόνως αὐτονόητο. Παράδοξο εἶναι ὅτι ἡ Παρθένος Κόρη τῆς Ναζαρέτ θά γίνει Μητέρα παραμένοντας παρθένος. Παράδοξο εἶναι πῶς ὁ ἄσαρκος Θεός, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, θά γεννηθεῖ ἐν σαρκί.
Εἶναι ὅμως συγχρόνως καί αὐτονόητο, γιατί ὅλα ὅσα φαίνονται παράδοξα στά μάτια τῶν ἀνθρώπων, εἶναι αὐτονόητα γιά τόν Θεό. Γιατί ὁ Θεός εἶναι ὁ δημιουργός καί κύριος τοῦ κόσμου καί τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι αὐτός πού ὅρισε τούς νόμους καί τήν τάξη τῆς φύσεως καί κατά συνέπεια εἶναι αὐτονόητο ὅτι μπορεῖ νά τά ὑπερβαίνει γιά νά ἐξυπηρετεῖ τό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας του, τό σχέδιο τῆς ἀγάπης του γιά τόν ἄνθρωπο.
«Θεός ὅπου βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις».
Αὐτό εἶναι τό νόημα τοῦ ἀρχαγγελικοῦ μηνύματος: ἡ Παναγία Παρθένος θά γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ. «Ὅπου θέλει ὁ Θεός», λέγει μέ ἄλλους λόγους ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, «νικᾶται ἡ τάξη τῆς φύσεως καί συμβαίνουν πράγματα πού ὑπερβαίνουν τίς ἀνθρώπινες δυνατότητες».
Ὁ Θεός ἔπλασε τήν ἀνθρώπινη φύση καί τήν προίκισε μέ ποικίλες δυνατότητες καί ἱκανότητες. Αὐτός ἔθεσε καί τά ὅριά της. Αὐτός ὅμως καί ὡς δημιουργός της μπορεῖ νά τά ξεπερνᾶ, ὅταν Ἐκεῖνος νομίζει, ὅταν Ἐκεῖνος κρίνει, ὅταν Ἐκεῖνος θέλει νά δείξει στόν ἄνθρωπο ὅτι αὐτός εἶναι πού δημιούργησε τόν κόσμο καί τόν κυβερνᾶ ἐν σοφίᾳ καί τίποτε δέν μπορεῖ νά σταθεῖ ἐμπόδιο στίς ἀποφάσεις καί τή θέλησή του.
Κι ὅμως αὐτή τήν ἀδιαμφισβήτητη πραγματικότητα ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι συχνά τήν ξεχνοῦμε ἤ καί τήν ἀμφισβητοῦμε. Ὅλα νομίζουμε ὅτι ἀρχίζουν καί τελειώνουν σέ ἐμᾶς. Ὅλα νομίζουμε ὅτι μποροῦν νά συμβοῦν, ἐφόσον μποροῦμε ἐμεῖς νά τά κάνουμε, καί δέν γίνονται ἐφόσον ὑπερβαίνουν τίς δυνατότητές μας.
Ὑπερεκτιμοῦμε μέ τόν τρόπο αὐτό ἐγωιστικά τίς δυνάμεις μας, ἀλλά αὐτό πού ἐπιτυγχάνουμε εἶναι πώς ἀντί νά γινόμεθα εὐτυχεῖς, γινόμεθα δυστυχεῖς, γιατί, ὅταν διαπιστώσουμε ὅτι οἱ δυνάμεις μας δέν ἀρκοῦν γιά νά ἐπιτύχουμε τόν στόχο μας, τότε δέν ἔχουμε ποῦ νά καταφύγουμε καί ἀπογοητευόμεθα, γιατί βγάλαμε τόν Θεό ἀπό τή ζωή μας καί ἀπορρίψαμε τήν παντοδυναμία του.
Ἀντίθετα ἀπό αὐτό πού κάνουμε ἐμεῖς, ἡ Παναγία μας ἐπέλεξε τόν δρόμο τῆς ἐμπιστοσύνης στόν Θεό. Πίστευσε ἀμέσως στό ἀρχαγγελικό μήνυμα καί δέχθηκε μέ ταπείνωση νά ὑπακούσει στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά διακονήσει στό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας. Μέ τή στάση καί τήν ἀποδοχή της ἀπέδειξε ὅτι πιστεύει στή δύναμη τοῦ Θεοῦ, πιστεύει ὅτι «Θεός ὅπου βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις» καί ἔτσι ἔζησε τό μεγάλο καί καινό καί παράδοξο θαῦμα τῆς θείας ἀγάπης, νά φέρει στόν κόσμο τόν Χριστό, νά γίνει μητέρα τοῦ Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ τοῦ κόσμου.
Αὐτό πίστευαν καί οἱ πρόγονοί μας πού ξεσηκώθηκαν τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ γιά νά ἐλευθερώσουν τήν Ἑλλάδα. Αὐτό πίστευαν καί οἱ πατέρες μας πού πρίν ἀπό 200 χρόνια πῆραν τά ὅπλα γιά νά ἐλευθερώσουν τή Νάουσα, γιά νά ἐλευθερώσουν τή Μακεδονία. Καί αὐτή ἡ πίστη ὅτι μποροῦν μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ νά νικήσουν τόν κατακτητή τούς ἐνίσχυσε γιά νά ἀγωνισθοῦν καί νά θυσιάσουν τή ζωή τους γιά τήν πίστη καί τήν πατρίδα, εἴτε στά πεδία τῶν μαχῶν εἴτε ὑπομένοντας τόν μαρτυρικό θάνατο στό Κιόσκι, στήν Ἀράπιτσα ἤ στίς φυλακές τῆς Θεσσαλονίκης.
Αὐτή τήν πίστη ἔχουμε ἀνάγκη καί ἐμεῖς, καθώς ζοῦμε σέ ἕναν κόσμο στόν ὁποῖο συμβαίνουν γεγονότα καί ἀντιμετωπίζουμε καταστάσεις πού ὑπερβαίνουν τίς δυνάμεις μας· καθώς βρισκόμαστε ἐνώπιον προβλημάτων πού δέν ξέρουμε πῶς νά τά διαχειρισθοῦμε ἤ πῶς νά τά ἐπιλύσουμε. Καί ὅλα αὐτά μᾶς κάνουν νά αἰσθανόμαστε ἀβοήθητοι, ἀπροστάτευτοι, ἀνίκανοι νά προχωρήσουμε καί νά συνεχίσουμε στό μέλλον.
Ἡ διαβεβαίωση ὅμως τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ πρός τήν Παναγία Παρθένο ἰσχύει καί γιά μᾶς. «Θεός ὅπου βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις καί τά ὑπέρ ἄνθρωπον διαπράττεται».
Στά ἀνθρώπινα ἀδιέξοδα ὑπάρχει πάντοτε ἡ διέξοδος τοῦ Θεοῦ· γιατί ἡ δύναμή του δέν εἶναι πεπερασμένη ὅπως ἡ δική μας· γιατί ἡ παντοδυναμία του περιορίζεται μόνο ἀπό τήν ἀγάπη του· γιατί ὡς δημιουργός τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου ὁ Θεός μπορεῖ νά ἀλλάξει τά πάντα γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων πού τόν πιστεύουν καί τόν παρακαλοῦν. Ὑπό μία ὅμως προϋπόθεση: Νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά δεχθοῦμε τή λύση πού μᾶς προτείνει. Νά εἴμαστε πρόθυμοι νά πιστεύσουμε στή δύναμή του καί νά ἀκολουθήσουμε μέ ταπείνωση τό θέλημά του, ὅπως ἀκριβῶς ἔκανε ἡ Παναγία μας, ἡ ὁποία στό μήνυμα τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ μία ἀπάντηση μόνο εἶχε: «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου».
Θά πρέπει, λοιπόν, καί ἐμεῖς νά εἴμεθα πάντοτε ἕτοιμοι νά ποῦμε «γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου». Ἀλλά δυστυχῶς πολλές φορές ὑπερισχύει τό δικό μας θέλημα καί ὄχι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτό καί συχνά δέν μποροῦμε νά ξεπεράσουμε τίς δυσκολίες καί τά προβλήματα. Νά μάθουμε αὐτό πού λέμε στήν Κυριακή προσευχή «γενηθήτω τό θέλημά σου». Καί τότε, ὁ Θεός ξέρει τί εἶναι τό συμφέρον γιά τήν ψυχή τοῦ καθενός μας, τί εἶναι τό συμφέρον γιά τήν πατρίδα μας καί γιά ὅλο τόν κόσμο.