Σε ένα κλίμα χαρμολύπης, λόγω του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών, εορτάσθηκε η Αναστήλωση των εικόνων, ο Θρίαμβος της Ορθοδοξίας, στον εμβληματικό πεντάτρουλο Ιερό Προσκυνηματικό Ναό της νέας παραλίας της πόλεως της Θεσσαλονίκης, που φέρει το όνομα των δύο ισαποστόλων και αυταδέλφων, των Θεσσαλονικέων Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου.
Κατά Τάξη τελέσθηκαν η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και η λιτάνευση των ιερών εικόνων, ενώ πραγματοποιήθηκε και μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των αιφνιδίω θανάτω τελειωθέντων αδελφών μας κατά το σιδηροδρομικό δυστύχημα.
Με σεβασμό στη λειτουργική και τη μουσική Παράδοση, τριάντα έξι (36) ψάλτες της Παιδικής και Νεανικής Βυζαντινής Χορωδίας «Ακαδημία Ψαλτικής Ειρμός», παιδιά με τα αδέλφια και τους γονείς τους υπό την καθοδήγηση του διδασκάλου τους Σπυρίδωνος Ασπιώτη, ερμήνευσαν τα «αρχαία» μουσικά μέλη της Θείας Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου που ανάγονται στην Παλαιολόγεια Αναγέννηση!
Συγκεκριμένα εψάλησαν:
▪︎ ο -συγκλονιστικός κατά τα γράμματα- αρχαίος «Μυστικός ύμνος», σε Ήχο Πλάγιο του Πρώτου και σύνθεση Ιακώβου Πελοποννησίου, Πρωτοψάλτου της Μ.Χ.Ε. [Οικουμενικού Πατριαρχείου] (+1800),
▪︎ ο «Επινίκιος ύμνος» και το «Σε υμνούμεν» σε σύνθεση Ιωάννου Γλυκέος, Πρωτοψάλτου της Αγιά-Σοφιάς Κωνσταντινουπόλεως και μετέπειτα Οικουμενικού Πατριάρχου (1316-1320),
▪︎ το Μέγα μεγαλυνάριον της Κυρίας Θεοτόκου «Επί σοί χαίρει Κεχαριτωμένη», σε σύνθεση Ξένου του Κορώνη, Πρωτοψάλτου της Αγιά-Σοφιάς Κωνσταντινουπόλεως (ακμή περ. 1320-1350), και
▪︎ ο «Κοινωνικός ύμνος» της Κυριακής, σε σύνθεση του περίφημου Μαΐστορος της Μουσικής μας, Αρχιμουσικού των Αυτοκρατορικών ψαλτών και μουσικών, Οσίου Πατρός της Εκκλησίας μας, Ιωάννου Παπαδόπουλου του Κουκουζέλους (περ.1275-περ.1360).
Στη μνημόνευση των Αυτοκρατόρων και των Πατριαρχών κατά τη λιτάνευση των εικόνων, εψάλη το -πανηγυρικό σε ήθος- «αιωνία η μνήμη», μέλος του μακαριστού Γέροντος της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου, Γρηγορίου ιερομονάχου, σε Ήχο Πρώτο.
Ο ρέκτης και οτρηρός προϊστάμενος του Ιερού Ναού, Αρχιμανδρίτης π. Ιωάννης Τράγκας, προΐστατο σε μια ιεροπρεπή Λειτουργία με αρχαιοπρεπές και μυσταγωγικό ήθος, συνεπικουρούμενος από τους συνεφημερίους του π. Μεθόδιο Τρυφωνακόπουλο και π. Δημήτριο Μιχαηλίδη. Ανέγνωσε μυστηριακώς την ευχή της Αγίας Αναφοράς σε απόλυτη αισθητική αρμονία και ισορροπία με τον Χορό των Ψαλτών, αλλά και την εκ χειρογράφων αρχαία οπισθάμβωνο ευχή της Α΄ Κυριακής των Νηστειών, εκ του ομωνύμου πονήματος του π.Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου. Κατά την τελευταία στάση της λιτανείας των εικόνων έψαλε και τον «της Ορθοδοξίας ύμνο» σε Ήχο Τρίτο, ποίημα του Ησυχαστού και λόγιου μοναχού και διδασκάλου, ιεροκήρυκος της Αγιά-Σοφιάς Κωνσταντινουπόλεως, Ιωσήφ Βρυέννιου (1350-περ.1431).
Η εφαρμοσθείσα Τάξη της λιτάνευσης των εικόνων βασίζεται στην Αλεξανδρινή Τυπική διάταξη, αποτελεί έντυπη φυλλάδα της τοπικής Εκκλησίας, την επιμέλεια της οποίας είχε ο μακαριστός μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Β΄ (Χρυσοφάκης)
Ο Ναός των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου ήταν κατάμεστος από νωρίς, ενώ παρήγορο και ελπιδοφόρο γεγονός είναι το ότι οι περισσότεροι των πιστών κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων.
