Η Εκκλησία μας στις 4 Ιανουαρίου τιμά τη μνήμη της Συνάξεως των Αγίων Εβδομήκοντα Αποστόλων.
Για τους Αποστόλους αυτούς μας πληροφορεί το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο στο δέκατο κεφάλαιο. Τους διάλεξε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, μετά από τους Δώδεκα για να βοηθούν το έργο Του, πηγαίνοντας αυτοί πρώτα σε κάθε πόλη και τόπο, όπου θα πήγαινε κατόπιν ο Ιδιος.
Στον αγώνα αυτό, έπρεπε να καταβάλουν όλη τους τη δραστηριότητα, χωρίς να χάνουν ούτε στιγμή.
Γι’αυτό τους Είπε, ότι ώφειλον να μη σταματούν και να μη χαιρετούν κανέναν στον δρόμο. Αυτό, είναι μάθημα για μερικούς πνευματικούς εργάτες, που χάνουν άσκοπα ώρες και μέρες φλυαρώντας αντί να διδάσκουν, και να οικοδομούν.
Ο Κύριος ζήτησε από τους Αποστόλους, μήτε βαλάντιο να έχουν μαζί τους, μήτε δισάκιο, αλλά ούτε και υποδήματα να έχουν. Με σκοπό να φανεί, ότι οι στρατιώτες του Χριστού πρέπει να έχουν αυταπάρνηση και να εξοικειώνονται με όλες τις στερήσεις. Και να φανεί ότι ο Θεός με ελάχιστα μέσα κατορθώνει τα μεγαλύτερα και δυσκολότερα έργα.
Οι εβδομήντα αυτοί Απόστολοι έπραταν την αποστολή τους με όλη την ακρίβεια και την πειθαρχία, όταν ο Χριστός ήταν στη γη. Άλλα και μετά από την ανάληψη Του, έκαναν με ζήλο και αυταπάρνηση όλο το καθήκον τους.
Απολυτίκιο:
Θείας πίστεως, τω άμφιβλήστρω, έζωγρήσατε, εθνών αγέλας, Έβδομήκοντα Κυρίου Απόστολοι, προς ευσέβειας την θείαν έπίγνωοιν, ως δεδεγμένοι την χάριν του Πνεύματος. Μύσται ένθεοι, Χριστώ τω Θεώ πρεσβεύσατε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
