Αφιέρωμα στον Άγιο Καλλίνικο, Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας
Δύο χρόνια από την Αγιοκατάταξή και τριάντα οκτώ χρόνια από την κοίμηση του Αγίου Καλλινίκου, Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας έχουν περάσει με την Εκκλησία να τιμά πανδήμως σήμερα τη μνήμη του.
Η Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας το χαρακτήρισε καύχημά της ενώ όπως είχε γράψει ο μακαριστός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος επρόκειτο για “μια οσιακή μορφή της Εκκλησίας της Ελλάδος”
Η Αγιοκατάταξη του Καλλινίκου Εδέσσης έγινε από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις 23 Ιουνίου 2020 σκορπίζοντας χαρά στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Αιτωλοακαρνανία, καθώς και την Έδεσσα την οποία διαποίμανε από το 1967 μέχρι και την οσιακή κοίμησή του στις 7 Αυγούστου 1984.
Ο πανηγυρικός Εσπερινός στην Έδεσσα
Στον Πανηγυρικό Εσπερινό που τελέστηκε χθες επί τη μνήμη του Αγίου στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Σκέπης στην Έδεσσα, χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κ. Καλλίνικος συχοροστατούντος του οικείου Ποιμενάρχη, Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλωμπίας κ. Ιωήλ. Ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τον φέροντα το όνομα του Αγίου Μητροπολίτη Καστορίας ενώ στάθηκε ιδιαίτερα στο γεγονός του πολυπληθούς εκκλησιάσματος το οποίο προσήλθε στο ναό για να λάβει τη χάρη του Αγίου.
Στα Βήματα του Αγίου Καλλινίκου Εδέσσης
Πλούσιο είναι σήμερα το πρόγραμμα της Pemptousia TV σε αφιερώματα και συνεντεύξεις για τον Άγιο Καλλίνικος. Στις 16.05” μπορείτε να δείτε το πρώτο μέρος του οδοιπορικού με τίτλο “Στα Βήματα του Αγίου Καλλινίκου Εδέσσης, ενώ στις 18.05” και στις 18.45” το δεύτερο και το τρίτο μέρος αντίστοιχα. Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Στρουμπάκος στο αφιέρωμα αυτό καταγράφει μαρτυρίες για την οσιακή βιοτή του Αγίου.
Αναλυτικά το πρόγραμμα μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ
Αφιέρωμα στον Άγιο Καλλίνικο
Ακολουθεί αφιέρωμα στον εορτάζοντα Άγιο Καλλίνικο, Μητροπολίτη Εδέσσης, μέσα από την γραφίδα του Αιτολοακαρνάνα Καθηγητή κ. Χρήστου Γερ. Σιάσου:
Μια μεγάλη Θρησκευτική προσωπικότητα που πρόσφερε τις υπηρεσίες του στο γιγάντωμα της Χριστιανικής Πίστης στο Χριστό και το Ευαγγέλιο, προστέθηκε στους Αγίους της Αιτωλοακαρνανίας. Θεωρώ χρέος μου να προσφέρω, ως αντίδωρο φιλίας, ένα μικρό αφιέρωμα στον εορτάζοντα σήμερα Άγιό μας με καταγωγή από το χωριό Σιταράλωνα της Αγιοτόκου Αιτωλοακαρνανίας, με κείμενα που υπάρχουν μέσα στο βιβλίο μου με τίτλο: «ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ, Μητροπολίτης Εδέσσης» και να φέρω στη μνήμη σας τον ευγενικό, τον γλυκύτατο, τον ασκητικό, τον σεμνό, τον πράο, τον τίμιο, τον ειλικρινή, τον αφιλοχρήματο, τον φτωχό Επίσκοπο Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας, Άγιο Καλλίνικο.
«…Το Πουλαίϊκο γένος κατάγεται από τον Πλάτανο Ναυπακτίας. Γενάρχης της οικογένειας ήταν ο Χαράλαμπος Πούλος, που γεννήθηκε το 1803, και είχε σύζυγο την Αργυρή. Το γένος αυτό μεγάλωνε και σκόρπισε σ΄όλα τα μήκη και τα πλάτη της Πατρίδας μας και όχι μόνο, μορφωμένους – λόγιους ανθρώπους. Σπούδασαν όλοι τους, έγιναν Δικηγόροι, Δάσκαλοι, Γιατροί, Βουλευτές, Στρατιωτικοί, Ιερείς και Αρχιερείς. Ο Γεώργιος Δημητρίου Πούλος ασχολήθηκε με το εμπόριο και παντρεύτηκε τη μοναχοκόρη του Ιερέα Αθανασίου Καρζιάκη, Αικατερίνη και εγκαταστάθηκε στα Σιταράλωνα Θέρμου. Η οικογένεια απόκτησε επτά παιδιά, τον Κωνσταντίνο, την Ελένη, τη Χαρίκλεια, τον Δημήτριο, τον Αθανάσιο, τον Ιωάννη και τη Θωμαΐδα…»
«Οι γονείς του Γέροντός μου ήταν πραγματικά ευλογημένοι. Ο πατέρας του, Γεώργιος, ήταν απλός και καλοκάγαθος άνθρωπος. Η μητέρα του Αικατερίνη ήταν πανέξυπνη γυναίκα και πραγματική ασκήτρια… Για την ανατροφή των παιδιών έχει μεγάλη σημασία η ατμόσφαιρα της οικογενειακής ζωής στην οποία μεγαλώνουν… Όταν όμως το περιβάλλον είναι Άγιο, τότε βοηθιέται στην ανάπτυξη της προσωπικότητός του… Ο Δημήτριος Πούλος, αξιώθηκε από τον Θεό να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί μέσα σ’ ένα Άγιο περιβάλλον, που ήταν ποτισμένο με τις παραδόσεις της Ρωμιοσύνης, γι’ αυτό και η ανατροφή του και η εξέλιξή του ήταν κατά πάντα φυσιολογική… Μια από τις μεγάλες αρετές της οικογένειας αυτής ήταν η φιλοξενία και γενικά η αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Όποιος περνούσε από το χωριό έπρεπε να φιλοξενηθεί στο σπίτι του παπά», γράφει σε άρθρο του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Τοποτηρητής της Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Ιερόθεος.
Η μεγάλη αυτή οικογένεια ήταν υπό το βλέμμα του παππού παπά – Θανάση και της γιαγιάς πρεσβυτέρας Αικατερίνης, έτσι όλα τα παιδιά αξιώθηκαν να λάβουν σωστή Χριστιανική ανατροφή. Στο σπίτι του παπά – Θανάση φιλοξενήθηκαν γέροντες από το Άγιο Όρος αλλά και απλοί χριστιανοί. Τη γιαγιά την αγαπούσαν πάρα πολύ όλα τα εγγόνια.
Ο Κωνσταντίνος, ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας, τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στη Δερβέκιστα και το Γυμνάσιο στο Θέρμο. Στη συνέχεια έλαβε το δίπλωμα της Θεολογίας από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ακολούθως αναγορεύτηκε Διδάκτωρ Θεολογίας. Στρατεύτηκε το 1940 πολεμώντας στην πρώτη γραμμή στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Υπηρέτησε ως Γραμματέας στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας επί Μητροπολίτη Ιεροθέου.
Χειροτονήθηκε Διάκονος, Πρεσβύτερος, Αρχιμανδρίτης και ανέλαβε καθήκοντα Πρωτοσύγκελου. Το 1957 εξελέγη από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου και Ορεστιάδας.
Ανοικοδόμησε ναούς, γηροκομεία, ορφανοτροφεία, οικοτροφεία και παιδικούς σταθμούς. Μετά την πτώση της Επταετίας, η Ιερά Σύνοδος τον έκανε σχολάζοντα Μητροπολίτη. Πήγε στον αδελφό του, τον Καλλίνικο στην Έδεσα και μετά τον θάνατο του Καλλινίκου πήγε στην αδερφή του στην Αθήνα και στη συνέχεια στα Σιταράλωνα. Εκοιμήθη σε Γηροκομείο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών στις 26 Ιουλίου 1994.
Ο Δημήτριος, ήταν το τέταρτο παιδί της Πολύτεκνης οικογένειας, γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1919 στα Σιταράλωνα, Δημοτικό Σχολείο πήγε στο χωριό του και την τελευταία τάξη πήγε στη Δερβέκιστα. Τελείωσε το Γυμνάσιο στο Θέρμο, ήταν άριστος μαθητής. Μέσα σε όλη αυτήν την οικογενειακή – εκκλησιαστική ατμόσφαιρα του σπιτιού του, ο Δημήτριος ανδρώθηκε πνευματικά και αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στη Θεολογία.
Έδωσε εξετάσεις το 1937 στη Θεολογική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Οικονομικά τον βοηθούσε ο αδελφός του Κωνσταντίνος, έμεινε σε οικοτροφείο μαζί με άλλους συμφοιτητές του. Ένας από τους συμφοιτητές του ήταν ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Τιμόθεος ο οποίος σε επιστολή του γράφει:
«…Είχα την ευτυχία και την απέραντη χαρά να ζήσω όλα τα φοιτητικά μου χρόνια με τον αξέχαστον αδελφόν Καλλίνικον. Θα αδικούσα ασφαλώς αν αποτολμούσα να περιγράψω τα ψυχικά και πνευματικά του χαρίσματα. Τον βλέπω πάντα μπροστά μου και η σκέψη μου πετάει στις ωραίες πνευματικές μας συζητήσεις, την ωραία αναστροφή, το πνευματικό και εξυγιασμένο παράδειγμά του. Φτωχούλια φοιτητάκια, στερημένα, αλλά χαρούμενα, ευτυχισμένα, με νεανική χαρά και ενθουσιασμό μιας αγάπης σωστής, μιας πίστεως γεμάτης οράματα, όνειρα, ελπίδες. Μοιάζαμε στη φτώχεια, στη στέρηση, στις λαχτάρες και στα χτυποκάρδια.
Δεν ήταν μόνο συμφοιτητής ο Καλλίνικος. Ήταν κάτι παραπάνω. Δεν ήταν μόνο φίλος. Είχαμε κοινά ενδιαφέροντα, ψυχική επαφή και ο σύνδεσμός μας ήταν αδελφικός, ολοκληρωμένος και αδιάσπαστος. Καθόμασταν πάντα στο ίδιο θρανίο. Δεν μας χώριζε τίποτε. Σμίξαμε στο ίδιο θρανίο το μόχθο, την αγωνία, τη στέρηση, με τη μάθηση, τη γνώση, τη μόρφωση. Κοινές οι χαρές, κοινές οι λύπες. Και επειδή οι λύπες ήταν περισσότερες, φροντίζαμε κάθε μέρα να τις μοιραζόμαστε για να λιγοστεύει το φορτίο και ο πόνος τους…»
Ήταν πολύ μελετηρός και γι’ αυτό ήταν άριστος φοιτητής. Επειδή είχε πολύ μεγάλο φιλότιμο, γι’ αυτό και δεν μπορούσε να ανεχθεί να μη μελετά τα μαθήματα. Παρακολουθούσε τις Πανεπιστημιακές παραδόσεις και μελετούσε ακατάπαυστα, μας γράφει στη συνέχεια ο Σεβαμιώτατος κ. Ιερόθεος. Αρίστευσε σε όλα τα μαθήματα και έλαβε το δίπλωμα της Θεολογίας από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών το έτος 1942 με Άριστα.
Σε ηλικία είκοσι επτά χρονών στρατεύτηκε στα ΛΟΚ (Δυνάμεις Ορεινών Καταδρομών ), ως ιεροκήρυκας, ήταν η εποχή του συμμοριτοπόλεμου και ως στρατιώτης κήρυττε το λόγο του Θεού εμψυχώνοντας στρατό και λαό. Τελείωσε το Στρατό την 1 Απριλίου 1949. Είχε όμως διοριστεί από το 1942 ως Γραμματέας στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας, οπότε συνεχίζει και μετά από το στρατό να εργάζεται εκεί.
Από τη θέση αυτή δίνει μεγάλη σημασία στη Κατήχηση των παιδιών. Λειτουργεί Κατηχητικά Σχολεία, διδάσκει το λόγο του Θεού με θέρμη, γίνεται αγαπητός σε όλα τα παιδιά των Σχολείων. Γράφει τις εγκυκλίους του Μητροπολίτη Ιεροθέου, τον ακολουθεί σε όλες τις περιοδείες. Παραμένει συνεχώς στα Γραφεία της Μητροπόλεως και εργάζεται για την διεκπεραίωση των υποθέσεών της. Ο Επίσκοπος Ιερόθεος τον αγαπά πάρα πολύ και είναι το στήριγμά του.
Μετά την εκλογή του αδερφού του Κωνσταντίνου σε Μητροπολίτη Διδυμοτείχου και Ορεστιάδας, ο Επίσκοπος Ιερόθεος προκειμένου να αναπληρώσει τη θέση του Πρωτοσύγκελου προχώρησε σε χειροτονία, το Δημήτριο. Έτσι γράφτηκε στην Ιερά Μονή Μυρτιάς Τριχωνίδας και η κουρά του έγινε στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος Μεσολογγίου στις 23 Νοεμβρίου 1957. Το όνομα που έλαβε ήταν Καλλίνικος. Την επόμενη ημέρα 24 Νοεμβρίου και στον ίδιο Ναό χειροτονήθηκε Διάκονος από τον αδελφό του Επίσκοπο Κωνσταντίνο. Η φήμη του Καλλινίκου είχε φθάσει σε όλο το Νομό.
Ακολούθησε η χειροτονία του σε Πρεσβύτερο και η προχείρισή του σε Αρχιμανδρίτη έγινε μετά από μια εβδομάδα, την 1 Δεκεμβρίου 1957, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Αγρινίου.
Ως Πρωτοσύγκελος έχει περισσότερες ευθύνες. Ο Μητροπολίτης Ιερόθεος προσβάλλεται από καρκίνο και τον περισσότερο καιρό βρίσκεται για θεραπεία στην Αθήνα. Ο Καλλίνικος τώρα γίνεται η ψυχή και η καρδιά της Μητροπόλεως. Η αγάπη του για την Εκκλησία είναι μεγάλη και πραγματική. Οι σχέσεις του με τον Ιερόθεο ήταν άριστες, η προσωπικότητα του Επισκόπου τον επηρέασε πάρα πολύ. Δύο χρόνια πριν την κοίμησή του έγραφε για τα προσόντα και τα χαρίσματα που είχε ο Πρωτοσύγκελός του:
«Από της 31ης Ιουλίου 1942 μέχρι του διορισμού του ως Πρωτοσυγκέλου διετέλεσε Γραμματεύς της Ιεράς Μητροπόλεως επιδειξάμενος εξαιρετικήν διοικητικήν και επιστημονικήν ικανότητα και έκτακτον δραστηριότητα και αφοσίωσιν εις το καθήκον, εργατικός και εν τοις Γραφείοις και εκτός αυτών ως Ιεροκήρυξ εν τοις Ιεροίς Ναοίς Πόλεων και υπαίθρου, εν Φυλακαίς και εν τω Στρατεύματι ομιλών ου μόνον κατά τας Εορτάς, αλλά πολλάκις και κατά τας καθημερινάς, έχει δε το εξαιρετικόν χάρισμα να ενθυμήται τα Ιερά Κείμενα και να χρησιμοποιή αυτά κατά την διαλάλησιν του λόγου του Θεού, μελετηρός, ανώτερος χρημάτων και προσεκτικός εις την ζωήν του».
Στις 12 Μαΐου 1961 μετά από πολύμηνη ταλαιπωρεί με τον καρκίνο, εκοιμήθει ο Μητροπολίτης Ιερόθεος. Τώρα ο Καλλίνικος καλείται να δείξει περισσότερο ενδιαφέρον για την λειτουργία της Μητροπόλεως, έτσι και έγινε. Ο Ιερόθεος όρισε τον Καλλίνικο και εκτελεστή της Διαθήκης του.
Τοποτηρητής, της Μητροπόλεως ορίζεται από την Ιερά Σύνοδο ο Μητροπολίτης Άρτας Ιγνάτιος. Ο οποίος παρέμεινε μέχρι το Νοέμβριο του 1965 όπου και έγινε η τοποθέτηση του νέου Μητροπολίτη Θεόκλητου Αβραντινή. Στο διάστημα αυτό ο Καλλίνικος συνεργαζόταν άριστα με τον Ιγνάτιο ο οποίος τον χειροθέτησε Πνευματικό και σε σχετικό πιστοποιητικό του γράφει:
«Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Καλλίνικος Πούλος κατά το χρονικόν διάστημα της από 12ης Μαΐου 1961 μέχρι της 20-11-1965, καθ’ ό διετέλεσα Τοποτηρητής της Θεοσώστου Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, υπηρέτησεν ως Πρωτοσύγκελλος αυτής ανταποκριθείς πλήρως εις τα εαυτού καθήκοντα, επιδείξας εξαιρετικήν διοικητικήν δράσιν, αναπληρώσας με θαυμαστώς εις τα καθήκοντά μου.
Ο διαληφθείς Πρωτοσύγκελλος ανέπτυξεν εξαιρετικήν και απαράμιλλον θρησκευτικήν, κατηχητικήν, κηρυκτικήν και κοινωνικήν δράσιν ηγούμενος της συντελεσθείσης εκείσε καθ’ όλου Εκκλησιαστικής και Χριστιανικής κινήσεως, διακρίνεται δε δι’ αγιότητα βίου και ανεπίληπτον συμπεριφοράν και απολαύει βαθείας εκτιμήσεως παρά τω Κλήρω και τω Λαώ της ανωτέρω Μητροπολιτικής Περιφερείας».
Ο νέος Μητροπολίτης Θεόκλητος, κατάλαβε ότι ο Καλλίνικος είχε πολλά χαρίσματα και έτρεφε μεγάλη αγάπη και εκτίμηση στο πρόσωπό του. Τον διατήρησε στην ίδια θέση με όλες τις αρμοδιότητες που είχε προηγουμένως. Ήταν ο Συν-επίσκοπός του, όπως συνήθιζε να λέει για τον Καλλίνικο. Έτσι βλέπουμε τον Καλλίνικο να συνεργάζεται άριστα με τρείς Επισκόπους, τον Ιερόθεο, τον Ιγνάτιο και τον Θεόκλητο. Μετά από δύο χρόνια άψογης συνεργασίας, ο Μητροπολίτης Θεόκλητος διαβιβάζει στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών τα σχετικά δικαιολογητικά για την εγγραφή του Καλλινίκου στον κατάλογο προς Αρχιερατεία και μερίμνησε να τοποθετηθεί το όνομά του και στον κατάλογο των εκλόγιμων Επισκόπων.
Στο πιστοποιητικό μεταξύ των άλλων γράφει: «… έχει ορθώς και υγιώς περί την πίστιν, διακρίνεται δια την σύνεσιν αυτού, δια το ακέραιον και ανεπίληπτον του ήθους και δια την αφιλοχρηματίαν και παρουσιάζει αγιότητα βίου…καθ’ όλον το διάστημα της υπηρεσίας του επεδείξατο εξαιρετικήν διοικητικήν και επιστημονικήν ικανότητα, προσήλωσιν εις το καθήκον, επιπροσθέτως δε εξαιρετικήν θρησκευτικήν, κατηχητικήν, κηρυκτικήν και κοινωνικήν δράσιν. Η δραστηριότης του ανωτέρω μη περιοριζομένη εις τα πολλαπλά διοικητικά του καθήκοντα επεξετείνετο αξιοζηλεύτως και εκτός των Γραφείων της Ιεράς Μητροπόλεως. Διετέλεσε τακτικός Ιεροκήρυξ εν ταις ενταύθα Φυλακαίς και εν τω εν Μεσολογγίω εδρεύοντι Κέντρω Εκπαιδεύσεως Νεοσυλλέκτων Μεσολογγίου… Υπήρξε τακτικός Ιεροκήρυξ του Ραδιοφωνικού Σταθμού Μεσολογγίου…
Ο ρηθείς Αρχιμανδρίτης διαλαλεί τον Θείον Λόγον από του έτους 1941 εν Πόλεσι, Κωμοπόλεσι και χωρίοις… Κατά το διάστημα της Αρχιερατείας μου εγνώρισα τον άνω Κληρικόν και ανέταμον την ψυχήν αυτού, πεισθείς απολύτως περί των άνω Πνευματικών και ψυχικών προσόντων του, όστις κατέστη πολυτιμότατος και δυσαναπλήρωτος συνεργάτης μου, ούτινος η σύνεσις είναι αξιομίμητος…ο εκλεκτός ούτος Εργάτης του Ευαγγελίου έχει ήθος εξαιρετικόν, χαρακτήρα αδαμάντινον και ότι εξάπαντος θα ευδοκιμήση και τιμήση με την Χάριν του Αγίου Θεού το Αρχιερατικόν Αξίωμα, δι’ ό και τον προτείνομεν».
Τον Καλλίνικο εκείνη την εποχή, κλήρος και λαός τον εκτιμούσαν πάρα πολύ και ήθελαν να ανέλθει σε Επισκοπικό θρόνο, γι΄αυτό το λόγο έστειλαν προς την Ιερά Σύνοδο επιστολές που επαινούσαν τον Πρωτοσύγκελο για τις δραστηριότητές του και τα χαρίσματά του αλλά και ως Άξιο Κληρικό.
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, προεδρεύοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, συνεδριάζει στις 24 Ιουνίου 1967 για να εκλέξει Επισκόπους σε Μητροπόλεις ανά την Επικράτεια. Ο Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος Πούλος τοποθετείται Μητροπολίτης στην Ιερά Μητρόπολη Εδέσσης και Πέλλης. Η χειροτονία του έγινε την Κυριακή 25 Ιουνίου του ιδίου έτους, στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών Διονυσίου, συμπαραστατούμενος των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Διδυμοτείχου Κωνσταντίνου, Αιτωλίας και Ακαρνανίας Θεοκλήτου, Κυθήρων Μελετίου, Κασσανδρείας Συνεσίου και Άρτας Ιγνατίου. Την ίδια ημέρα έγινε η χειροτονία και των Μητροπολιτών, Φλωρίνης Αυγουστίνου, Χίου Χρυσοστόμου και Περιστεράς Ηλία.
Στο λόγο του ο Καλλίνικος μεταξύ των άλλων είπε:
«…Συγχρόνως η παρούσα είναι και ημέρα αναλήψεως τεραστίων ευθυνών. Αι τίμιαι χείρες της Υμετέρας Σεβασμιώτητος εναποθέτουν επί των ώμων μου φορτίον βαρύτατον, βράχον πελώριον, όρος ογκώδες.
Η Αγία Εκκλησία με τοποθετεί εις την πρώτην γραμμήν του Πνευματικού Πυρός ου μόνον να πολεμήσω, αλλά και να ηγηθώ αγώνων Πνευματικών, να οδηγήσω τον Λαόν Κυρίου εις νίκας… Πνευματοκίνητοι Πατέρες, δοχεία του Παναγίου Πνεύματος, έτρεμον το της Αρχιερωσύνης Αξίωμα και ανεχώρουν δια την έρημον αναλογιζόμενοι τας υποχρεώσεις εκ της Αρχιερωσύνης. Τί να είπω ο ελάχιστος εγώ… Η αγάπη μου μετά πάντων υμών εν Χριστώ Ιησού. Αμήν».
Η ενθρόνιση έγινε στον Καθεδρικό Ιερό Ναό της Αγίας Σκέπης στην Έδεσσα, έδρα της Μητροπόλεως, την Κυριακή 16 Ιουλίου 1967 στις 5 το απόγευμα. Στην είσοδο της πόλης τον υποδέχθηκαν, ο πρώην Μητροπολίτης Διονύσιος, ο Κλήρος, οι Πολιτικές και Στρατιωτικές Αρχές, ο Νομάρχης, το Δικαστικό Σώμα και πλήθος πιστών ενώ τμήμα Στρατού απέδιδε τιμάς. Τον νέο Ποιμενάρχη τον προσφώνησε ο Τοποτηρητής της Μητροπόλεως Αρχιμανδρίτης Διονύσιος Πιερράκος καθώς και ο αναπληρωτής Δημάρχου κ. Κοκκινίδης.
Ακολούθησε η προσφώνηση του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Θεοκλήτου. Ο οποίος μεταξύ των άλλων τόνισε: « …Αυτήν την στιγμήν ως εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και ως Ποιμενάρχης της ευάνδρου Ρούμελης και της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, είμαι επιφορτισμένος με το Ιερόν χρέος να σάς προσφέρω και να σάς παραδώσω ενθρονίζων έναν πολύτιμον μαργαρίτην και ακαταπόνητον εργάτην της πρώτης, ου μην αλλά και εκλεκτόν βλαστόν της ετέρας… Ημείς που τον ζήσαμε και γνωρίσαμε την αξίαν του είμεθα πεπεισμένοι ότι θα κρατήση γερά την έπαλξι που του ενεπιστεύθη ο Θεός. Εις σάς απομένει να τον δεχθήτε ως πατέρα, αδελφόν και φίλον, ως ποιμενάρχην και διδάσκαλον…».
Ο Μητροπολίτης Καλλίνικος στον ενθρονιστήριο λόγος του μεταξύ των άλλων είπε: «Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ Αδελφοί… Εάν πάντες οι άνθρωποι οφείλουν, όπως και πράγματι οφείλουν, να ευγνωμονούν τον Θεόν, πολύ περισσότερον είναι υποχρεωμένος, να δοξάζη το υπερύμνητον Όνομα αυτού, ο ενώπιον υμών εμφανιζόμενος, ο απεσταλμένος Κυρίου προς διαποίμανσιν των λογικών προβάτων της Ιεράς ταύτης Μητροπόλεως…
Μετά τον Θεόν ευχαριστώ και τα όργανα του Θεού… ευχαριστώ τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Θεόκλητον δια την στενωτάτην συνεργασίαν εν τω Αμπελώνι του Κυρίου, δια τας πολλάς εκδηλώσεις της αγάπης του προς το πρόσωπόν μου, δια την πλήρη εμπιστοσύνην αυτού εις την ταπεινότητά μου…Ο Κύριος ας αποδώση αυτώ εκατονταπλασίονα ανθ’ ών υπέρ εμού έπραξε και ας περιφρουρή αυτόν, ίνα επί έτη μακρά ποιμαίνη το λογικόν ποίμνιον της ιδιαιτέρας μου Πατρίδος… Ευχαριστώ και πάντας τους συνελθόντας εις την χαράν ταύτην και παρακαλώ τον Άγιον Θεόν, ίνα επιδαψιλεύη αυτοίς ουράνια και επίγεια δωρήματα… Καλούμαι να αγρυπνώ, να εποπτεύω, να επισκοπώ, να παρατηρώ, να παρακολουθώ τα λογικά πρόβατα…».
Από την νέα του θέση συνέχισε το έργο των προκατόχων του και το έργο των Επισκόπων που στήριξαν την Ορθοδοξία, τον Ελληνισμό, στα μαρτυρικά χώματα της Μακεδονίας μας. Η εργατικότητά του, η θερμή πίστη του, η αφιλοχρηματία του, η συμπαράστασή του σε κάθε ανάγκη που είχαν οι πιστοί Χριστιανοί της Μητροπόλεώς του, τον έκαναν αξιαγάπητο και σεβαστό. Εποίμανε επί δεκαεπτά χρόνια τη Μητρόπολη Εδέσσης. Αγαπούσε το χωριό του τη Δερβέκιστα – Ανάληψη Θέρμου, κάθε χρόνο, στις 29 Αυγούστου εορτή του Τιμίου Προδρόμου, και την 1η Νοεμβρίου, ερχόταν για να γιορτάσει μαζί με τους δικούς του ανθρώπους τον τοπικό μας Άγιο Ιάκωβο τον Νεομάρτυρα μετά των συναθλητών αυτού Ιάκωβο και Διονύσιο. Το μεσημέρι μετά τη Θεία λειτουργία, όλο το Πουλαίϊκο σόι έτρωγε στο πατρικό τους σπίτι. Ήταν όλοι τους χαρούμενοι που είχαν τον Καλλίνικο μαζί τους.
Τον Ιανουάριο του 1984 ο εκλεκτός αυτός Ιεράρχης πάσχει από κακοήθη όγκο στο κεφάλι και ο γιατρός του είπε ότι θα πρέπει να πάει στην Αγγλία για εγχείρηση. Ο Καλλίνικος όμως δεν μπορεί να ανταποκριθεί οικονομικά και λέει στους συνεργάτες του ότι έχει κουράσει πολύ τους δικούς του που πάντοτε τον βοηθούσαν. Τελικά τα έξοδα της νοσηλείας του καλύφθηκαν από τους δικούς του ανθρώπους.
Στις 23 Ιανουαρίου 1984, συντάσσει την διαθήκη του, συνοπτικά αναφέρουμε: «… Όταν με καλέσει ο Κύριος, επιθυμώ να ταφώ εις την Έδεσσαν, όπισθεν του Ιερού Ναού του Κοιμητηρίου… φέρετρον να χρησιμοποιηθεί απλούν και ταπεινόν, απλούς και απέριττος να είναι ο τάφος μου… ουδείς στέφανος να κατατεθεί… επικήδειοι να μην εκφωνηθούν… ακίκητον περιουσίαν δεν έχω… χρήματα δεν έχω…η βιβλιοθήκη μου να μείνει εις την Ιεράν Μητρόπολιν… εκφράζω την βαθυτάτην ευγνωμοσύνην μου προς τους συνεργάτες μου και τους κατά σάρκα και πνεύμα αδελφούς μου δια παν ό,τι προσέφερον εις την ταπεινότητά μου. Ιδιαιτέρως ευχαριστώ τον αδελφόν μου Κωνσταντίνον με τον τίμιον ιδρώτα του οποίου εσπούδασα… Τέλος εκφράζω εκ των μυχίων της καρδίας μου την άπειρον ευγωμοσύνην μου προς τον Τριαδικό Θεόν ημών, διότι είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός εκ γονέων Ορθοδόξων Χριστιανών… και ανέθεσεν εις την ελαχιστότητά μου την διαποίμανσιν λαού εκλεκτού και ευσεβούς…»
Στους επτά μήνες νοσηλείας του, στο Λονδίνο και στην Αθήνα ήταν μαζί του το πνευματικό του παιδί, ο Αρχιμανδρίτης και νυν Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, ο οποίος και του έκλεισε τα μάτια όταν κοιμήθηκε ο Γέροντάς του, την 7η Αυγούστου 1984.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος έγραψε όλη την ζωή του μακαριστού Καλλινίκου με κάθε λεπτομέρεια στο βιβλίο του με τίτλο: Κόσμιμα της Εκκλησίας – βίος και πολιτεία «του ταπεινού και πράου Επισκόπου κοσμήσαντος την Εκκλησίαν του Χριστού» αειμνήστου Μητροπολίτου Εδέσσης Καλλινίκου. Γράφει για τα δεκαπέντε χρόνια που ήταν μαζί του, «…ο αείμνηστος Μητροπολίτης Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας κυρός Καλλίνικος, τον οποίο είχα την μεγάλη ευλογία από τον Θεό να έχω πνευματικό πατέρα, από τα τίμια χέρια του οποίου έλαβα την ιερωσύνη και ο οποίος με εισήγαγε στην εκκλησιαστική ζωή, υπήρξε, κατά κοινή ομολογία, ένας δημιουργικός και αθόρυβος Ιεράρχης. Επειδή ήταν αθόρυβος, γι’ αυτό και ήταν δημιουργικός… άφησε μνήμη πράου, ησύχου, προσηνούς, σώφρονος, σεμνού, αγαθού και Αγίου Επισκόπου…».
Αναφέρεται επίσης, στο βίο και την πολιτεία του, στο οικογενειακό περιβάλλον, την νηπιακή και παιδική του ζωή, την φοιτητική και την στρατιωτική του ζωή, την χειροτονία του σε Διάκονο και Πρεσβύτερο και την εκλογή του σε Μητροπολίτη Εδέσσης.
Στην εξόδιο ακολουθία, που έγινε στις 10 Αυγούστου 1984 στον Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Σκέπης στην Έδεσσα, έλαβαν μέρος 29 Επίσκοποι, εκατοντάδες Ιερείς και χιλιάδες λαού από όλα τα μέρη της Ελλάδος που συνόδευσαν, τον φλογερό αυτό Επίσκοπο, που σκόρπιζε πάντα φως και ελπίδα, στην στερνή του κατοικία.
Ο Καλλίνικος , ήταν ένας ακάματος Εργάτης του Ευαγγελίου, πάμπτωχος σε όλη του τη ζωή, αυτοδημιούργητος, δεν γνώρισε χλιδή, ούτε αγάπησε ποτέ την πολυτέλεια, ήταν προσηλωμένος στην Μοναχική ζωή, ήταν ο πτωχότερος Επίσκοπος της εποχής.
Η διαθήκη του είναι ένα μνημείο εκκλησιαστικού ήθους. Πάντα λιτός στην τροφή του, στην ενδυμασία του «ανάξιος Μοναχός» όπως έλεγε. Αγωνίσθηκε για μια αξιοπρεπή εμφάνιση της Εκκλησίας, δεν ενδιαφερόταν για παράσημα και τιμητικές εκδηλώσεις. Οι νεότεροι θα πρέπει να ταυτίζουν την πορεία του με την γνήσια πίστη, την ανυπόκριτη αγάπη, την διαυγή συμπεριφορά και ότι άλλο που συνθέτει τον Άνθρωπο του Θεού.
Αυτός ήταν ο Καλλίνικος Πούλος, το αγνό και ταπεινό χωριατόπουλο, που υπηρετούσε υπάκουα τον παππούλη του στο Ιερό Βήμα, ήταν το άκακο πρόβατο του Χριστού μας. Ο Άγιος Επίσκοπός μας να μας ευλογεί από τον ουρανό όπου βρίσκεται η Άγια ψυχή του.
Στο σημείο αυτό καταθέτω μια στιχομυθία μεταξύ του μαθητή Δημητρίου Πούλου, δάσκαλός του ήταν ο θείος του Χαράλαμπος Σωτηρίου Πούλος, και του Γυμνασιάρχη Θέρμου, όταν πήγε να δώσει εξετάσεις:
Γυμνασιάρχης: Από ποιόν δάσκαλο πήρες το βαθμό εννέα (9).
Δημήτριος: Από το σχολείο της Δερβέκιστας από το δάσκαλο και θείο μου Χαράλαμπο Πούλο.
Γυμνασιάρχης: Αφού έχεις βαθμό εννέα (9) από το Χαράλαμπο Πούλο, δεν χρειάζονται εξετάσεις για σένα.
Έτσι εισήχθη στο Γυμνάσιο Θέρμου χωρίς εξετάσεις.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος σε άρθρο του γράφει: «…Τό προηγούμενο ἔτος εἴχαμε τήν μεγάλη χαρά τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο νά θέση στό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας τόν Μητροπολίτη Ἐδέσσης Καλλίνικο, γιά τήν ἁγιότητα τοῦ ὁποίου ἐπιβεβαίωσαν ἄνθρωποι πού τόν γνώρισαν, ἔδωσαν τήν καλή μαρτυρία Πατριάρχες, Ἀρχιεπίσκοποι, Μητροπολίτες, Ἡγούμενοι, Ἁγιορεῖτες μοναχοί, ἀλλά καί τά μέλη τοῦ ποιμνίου του. Τά λείψανά του κατά τήν ἀνακομιδή, ἐπικύρωσαν αὐτήν τήν πράξη καί ἡ Ἐκκλησία χαίρεται γιά τό γεγονός αὐτό… Αὐτό τό γεγονός ἔγινε αἰτία χαρᾶς ὅλου τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Γιατί, πράγματι ἡ ἀνάδειξη ἑνός Αγίου στίς ἡμέρες μας, τίς «πονηρές», πού ὅλα ρυθμίζονται μέ σκοπιμότητες, εἶναι πρόξενος χαρᾶς. Καί μάλιστα εἶναι πρόξενος χαρᾶς, ἐπειδή ἀναφέρεται σέ ἕναν Ἐπίσκοπο καί Μητροπολίτη τῆς συγχρόνου Ἐκκλησίας μας. Καί αὐτό δείχνει ὅτι δέν μποροῦν νά γίνουν ἅγιοι μόνον μοναχοί καί Ἱερομόναχοι, ἀλλά καί Ἐπίσκοποι, πού εἶναι «εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ», καί διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων…»
Μέσα σε κλίμα βαθιάς κατάνυξης και συγκίνησης, την Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2020, στο Δημοτικό Κοιμητήριο της Εδέσσης, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ συμπαραστατούμενος από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες, Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, Καστορίας κ. Σεραφείμ και τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Ευμενείας κ. Ειρηναίο, πραγματοποίησε την εκταφή των ιερών λειψάνων του Αγίου Καλλινίκου Επισκόπου Εδέσσης, προκειμένου να γίνει η σχετική προετοιμασία για την επίσημη ανακομιδή των Ιερών λειψάνων, που είχε προγραμματισθεί για την 15η Οκτωβρίου 2020…
Στις 9.25 π.μ. σε βάθος ενάμιση μέτρο φάνηκε πρώτα η κάρα του Αγίου. Τότε κατέβηκε στον τάφο ο Αρχιμανδρίτης π. Μάξιμος, την ξεχώρισε με προσοχή από τα χώματα και την παρέδωσε στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Ιωήλ και αυτός στους άλλους Αρχιερείς, εκφωνώντας ο καθένας το «ειρήνη πάσι» μέσα σε ένα κλίμα βαθιάς κατανύξεως και συγκινήσεως».
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος πλένοντας την κάρα του Αγίου από τα χώματα, φάνηκε ένα μεγάλο άνοιγμα στο δεξιό μέρος του κρανίου, ο ίδιος εξήγησε ότι ήταν το άνοιγμα που είχε δημιουργηθεί με την εγχείρηση στο Νοσοκομείο, προκειμένου οι γιατροί να του αφαιρέσουν τον όγκο. Επίσης φάνηκαν οι πέντε τρύπες που έγιναν με το τρυπάνι και η τομή με τα άλλα εργαλεία των χειρουργών γιατρών…
Η εκταφή συνεχίσθηκε και όταν ο κ. Τζώτζης έβγαζε από τα χώματα το Δεξί χέρι και τη λεκάνη του Αγίου μια έντονη ευωδία, λες και ήταν θυμίαμα, έβγαινε από τον τάφο.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος ερμήνευσε την ευωδία αυτή από τα δύο μέλη του σώματος του Αγίου ως εξής, για μεν της δεξιάς χειρός με την τέλεση των Ιερών Μυστηρίων της Εκκλησίας μας καθώς και την προσοχή του στις χειροτονίες Κληρικών, για δε την ευωδία της λεκάνης την παρομοίωσε με την εγκράτεια και καθαρότητα της ζωής του…
Την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου και την Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2020, σύμφωνα με το πρόγραμμα της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίας Σκέπης πραγματοποιήθηκαν οι επίσημες λατρευτικές εκδηλώσεις Ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Καλλινίκου…
Επιμέλεια: Νικόλαος Ζαΐμης
H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.
Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.
