Αγανάκτηση και απογοήτευση εκφράζει σύσσωμο το Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του ΑΠΘ με ψήφισμα για την πρόσφατη απόφαση της Τουρκίας να μετατρέψει τη Μονή της Χώρας σε τζαμί.
Όπως αναφέρεται στο ψήφισμα, η Μονή της Χώρας «αποτελεί το κορυφαίο μνημείο της Παλαιολόγειας Αναγέννησης στην Κωνσταντινούπολη, καθώς διασώζει το πλουσιότερο και πιο σημαντικό σύνολο ψηφιδωτού διακόσμου, σπάνιο δείγμα της επίσημης τέχνης και αισθητικής που αναπτύχθηκαν στην πρωτεύουσα του Βυζαντίου».
Παράλληλα τονίζεται πως η Μονή της Χώρας «είναι απολύτως επείγον να προστατευθεί από τη φθορά του χρόνου με δράσεις που θα στοχεύουν στον καθαρισμό και την άμεση συντήρηση του μνημειακού του διακόσμου που αποτελεί μία από τις ελάχιστες μαρτυρίες για τη χαμένη δόξα του Βυζαντίου».
Αναλυτικά το ψήφισμα του Τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του ΑΠΘ:
Η Μονή της Χώρας αποτελεί το κορυφαίο μνημείο της Παλαιολόγειας Αναγέννησης στην Κωνσταντινούπολη, καθώς διασώζει το πλουσιότερο και πιο σημαντικό σύνολο ψηφιδωτού διακόσμου, σπάνιο δείγμα της επίσημης τέχνης και αισθητικής που αναπτύχθηκαν στην πρωτεύουσα του Βυζαντίου, κατά την τελευταία περίοδο της ιστορίας του. Λόγω της ιστορικής και καλλιτεχνικής του αξίας, το μνημείο, που μέχρι πρότινος λειτουργούσε ως μουσείο, είναι προστατευόμενο από την UNESCO.
Το Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του ΑΠΘ εκφράζει σύσσωμο την αγανάκτηση και την απογοήτευσή του για την απόφαση της Τουρκίας να μετατρέψει και αυτό το μνημείο, μετά την Αγία Σοφία, σε τζαμί, με οδυνηρές συνέπειες την αλλαγή της ιστορικής του ταυτότητας και την επακόλουθη θλιβερή κάλυψη της υψηλής του τέχνης.
Αντί της απόφασης αυτής, είναι απολύτως επείγον να προστατευθεί από τη φθορά του χρόνου με δράσεις που θα στοχεύουν στον καθαρισμό και την άμεση συντήρηση του μνημειακού του διακόσμου που αποτελεί μία από τις ελάχιστες μαρτυρίες για τη χαμένη δόξα του Βυζαντίου.
Κάθε προσπάθεια διαγραφής ή απόκρυψης του ίχνους της βυζαντινής τέχνης της Κωνσταντινούπολης καταδικάζει στη λήθη την προέλευση καθώς και τα συστατικά στοιχεία της πολιτιστικής κληρονομιάς του ίδιου του ευρωπαϊκού Μεσαίωνα.
Θα ήταν πραγματικά κρίμα να ακυρωθεί στο όνομα πολιτικών και θρησκευτικών παιχνιδιών και άλλων συμφερόντων όλη η πρόοδος που σημειώθηκε τον 20ό αιώνα προς την κατεύθυνση της προστασίας των μνημείων της Κωνσταντινούπολης. Άλλωστε, «η παγκόσμια κληρονομιά είναι ακρογωνιαίος λίθος της ειρήνης και της βιώσιμης ανάπτυξης», σύμφωνα με τη Γενική Διευθύντρια της UNESCO, Ιρίνα Μπόκοβα.