Δικαίωση Παυλόπουλου για την ανάγκη έκδοσης ευρωομολόγου

Μπροστά στις τεράστιες – πέρ’ από την ανείπωτη τραγωδία των ανθρώπων και της δραματικής προσφυγιάς, που φυσικά προηγούνται μακράν – οικονομικές επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία πολλά «πρωτοσέλιδα», στην Ελλάδα και εκτός αυτής, επαναφέρουν το ζήτημα της άμεσης ανάγκης έκδοσης Ευρωομολόγου για την αντιμετώπιση της βαθιάς κρίσης χρέους στην ΕΕ. Μιας κρίσης που πια χτυπάει ως και την πόρτα του Βερολίνου και του Παρισιού.

Τώρα λοιπόν όλοι σιγά-σιγά αρχίζουν να δέχονται, και ιδίως οι Γερμανοί, αυτό που «εξόρκιζαν» διότι ήταν, με μια κοντόφθαλμη ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική, μια μορφή «αμοιβαιοποίησης του Χρέους», απαγορευμένη από την Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Συνθήκη Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κι όμως, ο Προκόπης Παυλόπουλος, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με ειλικρίνεια και οξυδέρκεια είχε προβλέψει ότι θέλοντας και μη θα φθάσουμε στο ευρωομόλογο. Διότι μόνον έτσι μπορεί να αντιμετωπισθεί η επερχόμενη, καταστροφική για την ευρωπαϊκή οικονομία, κρίση χρέους. Και είχε τονίσει ότι όσο γρηγορότερα γίνει αυτό τόσο το καλύτερο.

Ας θυμηθούμε λοιπόν μερικές από τις τότε επισημάνσεις του Προκόπη Παυλόπουλου που κάποιοι σήμερα κάνουν πως δεν θυμούνται:

•Ο Προκόπης Παυλόπουλος το είχε πει στον Ντράγκι, όταν επισκέφτηκε επισήμως την ΕΚΤ, στην Φρανκφούρτη, στις 19 Ιανουαρίου του 2016, συνοδευόμενος μάλιστα από τον Γιάννη Στουρνάρα. Συγκεκριμένα, τόνιζε την ανάγκη έκδοσης ευρωομολόγου «έτσι ώστε να συνεχίσει την προσπάθεια για να καταστεί επιτέλους η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πραγματική κεντρική τράπεζα και να έχει όλες τις δυνατότητες που θα της επιτρέψουν να αντιμετωπίζει ευχερέστερα και αποτελεσματικότερα τις μεγάλες κρίσεις που υπάρχουν και που δεν πρόκειται να τελειώσουν».

•Ο Προκόπης Παυλόπουλος το είχε πει κατά την αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Πατρών, στις 10 Ιουλίου 2016, μιλώντας για τα προγράμματα ρευστότητας της ΕΚΤ. Είχε πει τότε, μεταξύ άλλων: «Μια τελική αποτίμηση της μελλοντικής αποτελεσματικότητας του προγράμματος ΟΜΤ, οδηγεί στην ακόλουθη, δυσοίωνη, διαπίστωση: Η, ούτως ή άλλως, περιορισμένη εμβέλεια του προγράμματος ΟΜΤ «παρασάγγας» απέχει έστω και από μια στοιχειώδη μορφή ευρωομολόγου που, μάλλον, φαίνεται ολοένα και περισσότερο αναγκαίο για την υπεράσπιση της ζώνης του ευρώ μπροστά στις διαφαινόμενες μεγάλες προκλήσεις οι οποίες την απειλούν. Σε συνδυασμό λοιπόν με τους κατά τ’ ανωτέρω αυστηρούς περιορισμούς κατά την εφαρμογή του, υπονομεύουν, εξ αρχής, την χρησιμότητά του ενόψει της τρέχουσας αλλά και της μελλοντικής συγκυρίας κρίσης χρέους. Μ’ απλές λέξεις φαίνεται, και δη «δια γυμνού οφθαλμού», ουτοπικό να περιμένει κανείς ότι, μ’ αυτή την μορφή, το πρόγραμμα ΟΜΤ είναι σε θέση ν’ αντιμετωπίσει αποτελεσματικώς την υπάρχουσα –και διαρκώς διογκούμενη- κρίση χρέους εντός της ζώνης του ευρώ καθώς και τις πολλαπλές αρνητικές προεκτάσεις της.»

• Τέλος το είχε επισημάνει στο Παγκόσμιο Συνέδριο του CityUniversity of London, στις 10 Νοεμβρίου 2017, λέγοντας ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει: «Να αντιμετωπίσει την άκρως επικίνδυνη κρίση χρέους, η οποία εκδηλώνεται απειλητικά στα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης. Στο σημείο αυτό είναι ανάγκη να επισημανθεί ότι, δίχως την θεσμοθέτηση ενός είδους κατάλληλου «ευρωομολόγου», η ΕΚΤ δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στην αποστολή της για την αντιμετώπιση της προαναφερόμενης κρίσης χρέους και, συνακόλουθα, στην αποστολή της για την δημιουργία προϋποθέσεων πραγματικής και βιώσιμης ανάπτυξης κυρίως εντός Ευρωζώνης.» (Προκόπης Παυλόπουλος, «Αλλάζει αυτός ο Κόσμος;», εκδ.Gutenberg, 2018, sel.71-72)

Πλήρης λοιπόν η δικαίωση του Προκόπη Παυλόπουλου, που δείχνει και πώς ασκούσε υπέρ της Ελλάδας τον ρόλο του ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Όσο για τις συγκρίσεις με την διάδοχό του και «εκλεκτή» του Κυριάκου Μητσοτάκη, που περιορίζεται σε ανιστόρητες κοινοτοπίες «χαμηλής πτήσης» – ας το αφήσουμε καλύτερα! Και διηγώντας τα να κλαις…