Ο Χριστιανισμός εξαφανίζεται από τις πόλεις της Μέσης Ανατολής, ενώ χειροτερεύει δραματικά η κατάσταση στην Νοτιοανατολική Ασία, αναφέρει έρευνα που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα, η οποία παρουσιάζει με τα πιο μελανά χρώματα το μέλλον των Χριστιανών
Η έκθεση με τίτλο «Διωκόμενοι και ξεχασμένοι» της οργάνωσης Aid to the Church in Need αναφέρεται στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί από το 2017 έως το 2019 και τα συμπεράσματά της είναι συγκλονιστικά.
Ενώ η διεθνής κοινότητα εκφράζει ανησυχία για τις πρωτοφανείς διώξεις των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή, η έκθεση επισημαίνει ότι «οι κυβερνήσεις στη Δύση και ο ΟΗΕ απέτυχαν να προσφέρουν στους χριστιανούς σε χώρες όπως το Ιράκ και η Συρία την βοήθεια έκτακτης ανάγκης που χρειάστηκε ώστε να αποτραπεί αυτή η γενοκτονία που σε εξέλιξη. ”
Στο Ιράκ, ο αριθμός των χριστιανών μειώθηκε από 1,5 εκατομμύρια πριν από το 2003 σε πολύ κάτω από 150.000 και στη Συρία ο χριστιανικός πληθυσμός μειώθηκε κατά τα δύο τρίτα από τα 2 εκατομμύρια το 2011, όταν ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος.
«Ο αντίκτυπος αυτής της γενοκτονίας είναι τεράστιος και τώρα είναι πολύ αργά για να ανακάμψουν κάποιες χριστιανικές κοινότητες στη Μέση Ανατολή ”
«Τρία εκατομμύρια Χριστιανοί αντιμετωπίζουν διώξεις σε χώρες στις οποίες δυστυχώς υπάρχει η βία κατά της θρησκευτικής ελευθερίας. Οι Χριστιανοί είναι η πιο διωγμένη θρησκευτική ομάδα στον κόσμο. Σε περισσότερες από είκοσι χώρες σε όλο τον κόσμο, με συνολικό πληθυσμό άνω των τεσσάρων δισεκατομμυρίων ανθρώπων το να πιστεύεις στον Θεό σε καθιστά αυτομάτως στόχο και κινδυνεύει η ζωή σου»
Η έκθεση εξετάζει την κατάσταση των χριστιανών μεταξύ 2017 και 2019, σημειώνοντας ότι η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί. Στην πραγματικότητα, από την προηγούμενη έκθεση, έχει αυξηθεί ο κατάλογος των χωρών στις οποίες διώκονται οι Χριστιανοί.
Οι πολλές πτυχές της δίωξης
Σύμφωνα με την έκθεση οι θρησκευτικές διώξεις μπορούν να λάβουν πολλές μορφές: “Μπορεί να οδηγήσει σε βίαιες επιθέσεις εναντίον Χριστιανών και όπως στο Ιράκ και τη Συρία από το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος (ISIS). Ή μπορεί να πάρει πιο λεπτές μορφές, όπως οι διακρίσεις, οι απειλές, οι εκβιασμοί, οι απαγωγές και η αναγκαστική μετατροπή, η άρνηση των δικαιωμάτων ή ο περιορισμός των ελευθεριών ».