Σημεία εγκατάλειψης παρουσιάζονται στον σπηλαιώδη ναό του Αγίου Ιωάννου στην Καλαμάτα.
Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας της Μεσσηνίας «Θάρρος» σκουπίδια έχουν γεμίσει το ιστορικό εκκλησάκι το οποίο βρίσκεται στους πρόποδες του Κάστρου της Καλαμάτας.
Ο ναός του Αγίου Ιωάννου
Πρόκειται για τον σπηλαιώδη υστεροβυζαντινό ναό του Αγίου Ιωάννη, ένα από τα πιο ιστορικά εκκλησάκια όχι μόνο της Μεσσηνίας αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας.
Βρίσκεται Νοτιοδυτικά του κάστρου πολύ κοντά και ανατολικά του ιερού ναού της Αγίας Κυριακής και είναι κτίσμα του 17ου αιώνα. Η κόγχη της εκκλησίας και τα παραβήματα είναι λαξευμένα μέσα στο βράχο. Σύμφωνα με το κείμενο με το οποίο το υπουργείο πολιτισμού την ανακηρύσσει ιστορικό διατηρητέο μνημείο, η εκκλησία «διασώζει τοιχογραφίες σε δύο στρώματα».
Από τους σεισμούς ο Άγιος Ιωάννης υπέστη σοβαρές ζημιές και έχει συνταχθεί από το υπουργείο πολιτισμού μελέτη για τη διαμόρφωση του χώρου και την αποτοίχιση των τοιχογραφιών.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει στο βιβλίο του ο Ηλίας Μπιτσάνης με τίτλο «Εκκλησιαστικά Μνημεία Ιστορίας και Πολιτισμού στην Καλαμάτα», στην τοπική ιστοριογραφία δεν συναντώνται πληροφορίες για την ύπαρξη της εκκλησίας και από όσα στοιχεία έχουμε στη διάθεση μας, η πρώτη γραπτή αναφορά γίνεται στην εφημερίδα της κυβέρνησης και στην υπουργική απόφαση για την κήρυξη των βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων της Καλαμάτας.
Ο Γ. Δημητροκάλλης αναφέρει ότι «ο ημισπηλαιώδης Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος στα ριζά του κάστρου ίσως υστεροβυζαντινών χρόνων διατηρεί κάποια λείψανα τοιχογραφιών αλλά είναι ακόμα αμελέτητος και αδημοσίευτος».
Σύμφωνα με τον Ι. Μπιζίμη, τα σωζόμενα τμήματα παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω του ζωγραφικού διάκοσμου που είχε η εκκλησία. Υπάρχει τοιχογραφία στην οποία διακρίνεται καθαρά ο Πρόδρομος «πτερωτός να κρατεί στο χέρι του υψωμένο ειλητάριο» το οποίο έγραφε «Μετανοείτε ήγκικε γαρ η Βασιλεία των Ουρανών».
Ακόμη, στην κόγχη της Πρόθεσης υπήρχε εικονογραφημένη η “Άκρα Ταπείνωση”. Προσθέτει δε πως «φαίνονται σαφή ίχνη από προγενέστερη αγιογράφηση».