Η είδηση της κοιμήσεως του μακαριστού Πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννη Σαρρή, την Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου, συγκίνησε χιλιάδες πιστούς τόσο στον Πειραιά, όπου διακόνησε ως Ιερέας, όσο και στην γενέτειρα του Ερμιόνη, όπου εφησύχαζε τα τελευταία χρόνια. Η παρουσία του υπήρξε καταλυτική για όλους εκείνους που βρέθηκαν κοντά του και τους αγκάλιασε στοργικά σαν πνευματικός τους πατέρας.
Η γνωριμία του με το πνευματικό έργο της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, τον οδήγησε στην ηλικία των 48 ετών, να χειροτονηθεί Διάκονος και Πρεσβύτερος, διακονώντας στον Ιερό Ναό Αγίας Αικατερίνης Πειραιώς, καθ’ όλη την ιερατική του πορεία. Υπήρξε φιλακόλουθος, φιλομόναχος, συνεχιστής της Ορθόδοξης Πατερικής παράδοσης, σταθερός και ακλόνητος σε θέματα πίστεως, πνευματικός πατέρας και εξομολόγος που ενέπνεε εμπιστοσύνη και καθοδήγησε πνευματικά χιλιάδες ψυχές.
Υπήρξε από τους πρώτους παραγωγούς του ραδιοφωνικού σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς «Πειραϊκή Εκκλησία 91,2», διακονώντας το λαό του Θεού και από αυτό το μετερίζι, για σειρά ετών. Τον μακαριστό π. Ιωάννη, είχε τιμήσει σε ιδιαίτερη αφιερωματική εκδήλωση, ο Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», το Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014.
Η εξόδιος ακολουθία
Την Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου, τελέσθηκε Όρθρος, θεία Λειτουργία και Τρισάγιο στη μνήμη του μακαριστού π. Ιωάννη, στο Ναό της Αγίας Άννης τον οποίο οικοδόμησε ο π. Ιωάννης στη γενέτειρά του Ερμιόνη και παρεχώρησε στην Ιερά Μονή Ζούρβας, της Ύδρας. Στη συνέχεια, στον ίδιο Ναό, τελέσθηκε η εξόδιος ακολουθία.
Σε όλες τις ακολουθίες, προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος συνδιακόνησε για πολλά χρόνια στον Πειραιά με τον π. Ιωάννη, εκπροσωπώντας τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Ύδρας κ. Εφραίμ και Πειραιώς κ. Σεραφείμ, που λόγω της εορτής της ανακομιδής των ιερών λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου, δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν.
Παρευρέθηκαν, πολλοί κληρικοί, μοναχοί και μοναχές, τα μέλη του Τοπικού Συμβουλίου της Δημοτικής Κοινότητας Ερμιόνης και πλήθος πιστών και πνευματικών τέκνων του μακαριστού.
Μιλώντας για τον π. Ιωάννη, ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι έζησε ως θεοφόρος, με απόλυτη εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Λειτούργησε ως χριστοφόρος, με πλήρη συνείδηση ότι λειτουργεί τον ζωντανό Χριστό. Υπήρξε ο άνθρωπος της απέραντης αγάπης. Έλαβε και έδωσε αγάπη.
«Και έλαβε πρώτα την αγάπη από την πρεσβυτέρα Δέσποινα, κάτι που το διαπίστωναν όλοι όσοι τους έζησαν από κοντά. Ήταν ένα υπόδειγμα ανδρογύνου. Και την αγάπη που έζησε μέσα στον οικογενειακό του βίο, την έκανε αγάπη προς όλους τους ανθρώπους, αδιακρίτως. Ζούσε για την αγάπη και προσφέροντας αγάπη».
Λειτουργούσε με έναν τρόπο μοναδικό, συνέχισε ο Σεβασμιώτατος. Ήθελε να κάνει τα πάντα μέσα στο Ναό και πρόσεχε μέχρι και την λεπτομέρεια, συμπαρασύροντας έτσι όλους, για να είναι αυθεντική η λατρεία.
Ήταν αληθινός, άνθρωπος αγάπης, από αυτούς τους λίγους που συναντάει κανείς σε ολόκληρη τη ζωή του.
Ποτέ δεν ξέχασε την φτώχεια της οικογενείας του και την τέχνη του ψαρά. Και από ψαράς στην θάλασσα, έγινε ένας θαυμάσιος ψαράς ανθρώπων μέσα στην Εκκλησία.
«Χιλιάδες ψυχές αναπαύθηκαν στο πετραχήλι του, πήραν καθοδήγηση, συγκρότησαν οικογένειες. Πονούσε πολλές φορές, αλλά και χαιρόταν με την χαρά των ανθρώπων.
Αγάπησε τους νέους και τις οικογένειες και αφιερώθηκε σε αυτές με μοναδικό τρόπο.»
Αγαπούσε τους μοναχούς και τις μοναχές, αφιερώθηκε σε μοναστήρια, έγινε λειτουργός, τροφοδότης, συμπαραστάτης, γιατί ήξερε τι σημαίνει στην Εκκλησία ο μοναχισμός.
Παρέμεινε πάντοτε μαθητής μέσα στην Εκκλησία, μέχρι την τελευταία του αναπνοή. Ήθελε να είναι πάντοτε ζωντανό μέλος της Εκκλησίας του Χριστού.
Και συμπλήρωσε ο Σεβασμιώτατος:
«Θα πάρω μαζί μου αυτό που μου έδωσε όλα αυτά τα χρόνια, την ειλικρίνεια της καρδιάς. Είναι κάτι που δεν ξεχνιέται και δεν λησμονιέται.»
Δημοτική Κοινότητα Ερμιόνης
Ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Ερμιόνης κ. Ιωσήφ Γανώσης, ανέγνωσε το ομόφωνο ψήφισμα που έλαβε το Τοπικό Συμβούλιο στο οποίο εκφράζονταν τα συλλυπητήρια των μελών του. Για την Ερμιόνη και τους κατοίκους της, συνέχισε ο κ. Γανώσης, η σταδιοδρομία του σημάδεψε την ταυτότητα της πόλης και όλων των Ερμιονιτών. Με το λόγο του, δίδαξε ότι η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση στο συνάνθρωπο, είναι έργο πραγματικής αγάπης, σεμνό και διακριτικό και γίνεται χωρίς φωτοχυσίες και δημοσιότητα, αλλά με απλότητα.
