Του Γιώργου Γκοτζιά για το Πρακτορείο ΟΡΘΟΔOΞΙΑ
Σιγή, φωνή, πνοή ζέστη,
στην άθλια ορφάνια…
Αγκάλη, στέγη καρτερεί,
η πρώτη μας η κόρη…
Σκύβει βουβή, κλαίει πικρά,
η αναδυόμενη μορφή που
αιώνες σκλάβα στέκει.
Κι από της γης τα σκοτεινά,
στα τρίσβαθα του Άδου.
Βογκά, θρηνεί η Κύπρος μας,
τις αλυσίδες σέρνει.
Ηχούν τα κύμβαλα οι ψυχές,
κυλά μαρτύρων αίμα.
Ποτίζονται οι λυγαριές,
τρέμει η Καρπασία…
Εμπρός! Υψώστε άρχοντες,
το λάβαρο τ’ αγώνα!
Εμπρός! Κινείστε άνεμοι,
το μύρωμα της νίκης!
Μυριάδες όλμοι πέφτουνε,
το άδικο στοιχειώνουν.
Μα και ετούτο τ’ άδικο,
άλλη μη δει κατάρα…
Το ποίημα αυτό δημοσιεύεται για πρώτη φορά με αφορμή την επέτειο έναρξης του αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού για ένωση με τη μητέρα Ελλάδα!