Ο Γέροντας Ιάκωβος , κατα κόσμο Ευάγγελος Βαλοδήμος του Φωτίου , γεννήθηκε στο χωριό Βοδίνο της Άνω Δρόπολης το 1870. Ξενιτεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη σε ηλικία 15 ετών όπου έμαθε το θέλημα του Θεού από τα κηρύγματα του Κωνσταντίνου Καλλίνικου και άρχισε να ζει ζωή Χριστιανική.
Στις αρχές του 20ου αιώνα ξεκίνησε από την Πόλη με μιά ομάδα 6 ευσεβών νέων και πήγαν να μονάσουν στο Άγιο Όρος , όπου ο Π.Ιάκωβος έμεινε τρία χρόνια , εκάρη μοναχός και μετά από άσκηση και δοκιμασίες Ιερομόναχος. Γύρω στα 1912 επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του όπου με έδρα την Μονή της Θεοτόκου την επωνομαζομένη Ζωναρίων ή Κακιωμένου , υπηρέτησε σαν εφημέριος τις γύρω κοινότητες. Τον κυνήγησαν οι Αλβανοί ,τους δύσκολους εκείνους χρόνους, αλλά διέφυγε τις δολοπλοκίες και τον θάνατο με θαυματουργό τρόπο , και κατέφυγε στην ελεύθερη Ελλάδα , στο Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στο Μονοδέντρι Ζαγορίου. Εκεί η δράση του, για μισό αιώνα περίπου, ήταν πολύπλοκη : Πνευματικός, ποιμένας, ιεροκήρυκας, παρηγορητής των κατοίκων σε χρόνους δύσκολους και πολέμων . Συκοφαντήθηκε, διώχτηκε, χτυπήθηκε, αλλά τα σήκωνε όλα με την δύναμη του Σταυρού. Μαζί του και η επίσης μοναχή , αδελφή του εξ αίματος , Δέσποινα.
Κήρυξε στα περισσότερα χωριά των Ιωαννίνων και περιοχές της δυτικής Ελλάδας όπου τον καλούσαν .Εξομολογούσε, συμβούλευε, βοηθούσε μέχρι και δαιμόνια εξέβαλε. Διασώθηκε ο ίδιος και έσωσε άλλους με θαυματουργό τρόπο τα χρόνια του πολέμου. Η φήμη του απλώθηκε σε όλη την Ελλάδα σαν ” Άγιος εν ζωή “. Στα 1955 με Πατριαρχική πρόσκληση πήγε στην Κωνσταντινούπολη ως Πνευματικός για την περίοδο της μεγάλης Σαρακοστής σε καιρούς δύσκολους για τον εκεί Ελληνισμό. Υπήρξε ο Πνευματικός του Οσίου Παϊσίου Εζνεπίδη όταν αυτός ήταν στην Κόνιτσα ως λαϊκός και αργότερα ως μοναχός στην Μονή Στομίου. Κοιμήθηκε ειρηνικά στις 15 Φεβρουαρίου 1960 και ενταφιάστηκε στον Προφήτη Ηλία Μονοδεντρίου ταπεινά και ήσυχα όπως υπήρξε και ο ίδιος σε όλη του την ζωή .
