Η μουσική από τα αρχαία χρόνια θεωρήθηκε ως μία θεϊκή σφραγίδα στην ψυχή και τις αισθήσεις του ανθρώπου. Ποίηση και μουσική μαζί εξυψώνουν τις ανθρώπινες ποιότητες και ωθούν τον άνθρωπο να κάνει ένα βήμα ακόμη προς την αυθεντική ανθρωπιά του, καταπραΰνοντας τις αρχέγονες κινήσεις του απανθρωπισμού, οι οποίες είναι βαθειά ριζωμένες μέσα του.
Κάθε μουσική παραγωγή αποτελεί ένα πολιτισμικό γεγονός που απηχεί σε ένα πολιτιστικό “κλίμα”, σε μία παράδοση. Οι άνθρωποι που ακούν μουσική έχουν αναπτύξει ένα κριτήριο το οποίο τους επιτρέπει να κατατάσσουν την μουσική που ακούν σε ένα από τα πολλά μουσικά ρεύματα.