Τη βαθύτατη θλίψη για την εκδημία του Δασκάλου και Διευθυντή της Σχολής Βυζαντινή Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης Κωνσταντίνου Ηλιάδη εξέφρασε στον επικήδειο λόγο του ο πρόεδρος του Σωματείου Ιεροψαλτών Τρικάλων ενώ παράλληλα αναφέρθηκε και στην πνευματική παρακαταθήκη που αφήνει στις επόμενες γενιές.
Ο Επικήδειος λόγος:
Σεβαστοί Πατέρες
Αγαπητοί Συνάδελφοι Ιεροψάλτες
Πενθηφόρε ομήγυρις
Θλίψη μεγάλη μας κατέλαβε όλους μας στο άκουσμα του θανάτου του σοφού δασκάλου μας, Κων/νου Ηλιάδη. Πλήρης ημερών, παρέδωσε το πνεύμα του, στον κυριεύοντα του θανάτου και της ζωής Τριαδικό Θεό, αφήνοντας όμως τους καρπούς της γνώσης και της σοφίας του στις επερχόμενες γενεές.
Ως πρόεδρος του Σωματείου Ιεροψαλτών Τρικάλων αλλά και ως μαθητής του στην Α/βάθμια εκπαίδευση, αλλά και στη σχολή Βυζ.Μουσικής της Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών, καλούμαι σήμερα να σκιαγραφήσω σε αδρές γραμμές την προσωπικότητα του Πρωτοοψάλτη, επιστήμονα και σοφού δασκάλου.
Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος γεννήθηκε το 1934 στα Στουρναρέικα Τρικάλων. Έλαβε τα πρώτα εγκύκλια γράμματα καθώς και τα πρώτα Βυζαντινά ακούσματα από τον πατέρα του Γεώργιο Σάββα Ηλιάδη, καταγόμενο από την Πάφο της Κύπρου. Μητέρα του ήταν η Αμαλία Στουρνάρα από τα Στουρναρέικα Τρικάλων. Το 1955 εισάγεται μεταξύ των πρώτων στην Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών την οποία τελειώνει με βαθμό «Άριστα».
Το 1966 παντρεύεται την Δασκάλα Κων/νια Μουργκόγια από τα Τρίκαλα, με την οποία απέκτησε δύο κόρες, την Αμαλία και την Βασιλική, που εργάζονται ως καθηγήτριες Φιλολογίας.
Κατά τα έτη 1969-71 μετεκπαιδεύεται ύστερα από επιτυχείς εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο Αθηνών σε σειρά παιδαγωγικών, ψυχολογικών, κοινωνιολογικών και φιλολογικών μαθημάτων.
Σπούδασε Βυζαντινή και Ευρωπαϊκή Μουσική στο Ωδείο Αθηνών απ’ όπου έλαβε το Πτυχίο Ιεροψάλτου με βαθμό «Άριστα» το 1963. Το Δίπλωμα Βυζαντινής Μουσικής το λαμβάνει μετά από διετείς σπουδές από το Ωδείο Πειραιώς, με καθηγητή τον αείμνηστο Ιωάννη Μαργαζιώτη, με βαθμό «Άριστα».
Το 1974 κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Νταντί της Σκωτίας με υποτροφία του ελληνικού κράτους μετά από εξετάσεις (Ι.Κ.Υ.).
Στην πόλη των Τρικάλων υπηρέτησε ως βοηθός του επιθεωρητή πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και συνταξιοδοτήθηκε το 1997 ως διευθυντής του Α’ Δημοτικού Σχολείου Τρικάλων.
Κατέχει πτυχίο Ωδικής, πτυχίο Ειδικού Αρμονίας ενώ γνωρίζει να παίζει πιάνο, αρμόνιο και βιολί. Με το βιολί δε αποδίδει πιστά τόσο τα Βυζαντινά Εκκλησιαστικά Μέλη όσο και τα Δημοτικά μας τραγούδια.
Διετέλεσε ως Λαμπαδάριος στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Σαραγίων και ως Πρωτοψάλτης στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου του εκ Μετσόβου και στον Ιερό Ναό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Το 1972 προσλαμβάνεται ως καθηγητής στην Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών. Το έτος 1992 γίνεται διευθυντής της Σχολής έως το 2015. Το διάστημα των 40 χρόνων που υπηρέτησε στη Σχολή φοίτησαν σε αυτή χίλιοι περίπου σπουδαστές από τους οποίους άλλοι έλαβαν πτυχίο Ιεροψάλτου και άλλοι δίπλωμα Βυζαντινής Μουσικής.
Τον Δεκέμβριο του 2015 τιμήθηκε από τον Μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών κυρό Αλέξιο με τον «Σταυρό του Αγίου Βησσαρίωνος».
Κατά την μαρτυρία του Μακαριστού μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών γέροντος Αλεξίου, ο αείμνηστος δάσκαλός μας είχε εκκλησιαστικό φρόνημα και ήθος, ήταν ολοκληρωμένος πνευματικός άνθρωπος, ευγενής, λεπτός στους τρόπους, σοβαρός, ολιγόλογος και άκακος. Άνθρωπος του σπουδαστηρίου, ο οποίος προσέφερε κατά τρόπο άριστο και εύληπτο τις επιστημονικές του γνώσεις και στην εκπαίδευση και στην ψαλτική τέχνη.
Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Ηλιάδης υπήρξε σημαίνουσα πνευματική μορφή της πόλεως των Τρικάλων, επίλεκτος καθηγητής και δάσκαλος, αλλά κυρίως άνθρωπος μέγιστης αφοσιώσεως προς το καθήκον του και διακεκριμένης ψυχικής ποιότητος. Συνέχισε να ψάλλει τω Κυρίω, όσο υπήρχε εδώ στη γή, μετά φόβου Θεού, με σεμνότητα, ταπείνωση, πίστη και αγάπη. Χριστιανός αληθινός και δόκιμος και ευάρεστος τω Θεώ. Όλοι όσοι τον γνωρίσαμε παρηγορούμεθα επειδή γνωρίζουμε ότι προστέθηκε στους προκατόχους του, συνεχίζοντας το ιερό έργο του στην Άνω Πόλη, στο Ουράνιο θυσιαστήριο, όπου ιερουργεί ο Χριστός, συμψάλλοντας και υμν’οντας τα μεγαλεία του Θεού μαζί με τους αγγέλους και αρχαγγέλους.
Αιωνία και άληστος αυτού η μνήμη!