Την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου, 4η ημέρα των εορταστικών εκδηλώσεων “ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2020” του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Ομωνύμου Δήμου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος ανέπτυξε το θέμα με τίτλο: «Ο Γέροντάς μου άγιος Καλλίνικος, Μητροπολίτης Εδέσσης», τονίζοντας μερικές πλευρές του θέματος αυτού.
Προσδιορίζοντας ότι η ορθόδοξη θεολογία είναι πνευματική ιατρική επιστήμη, παρουσίασε το πως από την Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης πήγε στην Έδεσσα και αισθάνθηκε ωσάν να εισήλθε σε μια νέα εμπειρική Θεολογική Σχολή, μια εμπειρική πνευματική ιατρική επιστήμη. Σε αυτήν την εμπειρική θεολογική σχολή έβλεπε και άκουγε καθημερινά τον άγιο Καλλίνικο, ως καθηγητή, να του διδάσκη με λόγο και σιωπή, με προσευχή και πράξεις διάφορα μαθήματα, όπως την Λειτουργική, την Ομιλητική, την Ασκητική, την Ερμηνευτικη, την Δογματική, την Ποιμαντική κλπ. Είπε ότι η ζωή του κοντά στον άγιο αυτόν άνθρωπο, με τον οποίο συνοίκησε δεκαπέντε χρόνια στην Ιερά Μητρόπολη ήταν μια εμπειρία ορθόδοξης θεολογίας.
Ανέπτυξε ότι ο άγιος Καλλίνικος από τα μικρά του χρόνια έζησε με τις διηγήσεις του παππού του Ιερέως, ο οποίος από την δεκαετία του 1920 επισκεπτόταν το Άγιον Όρος και μετέφερε το λατρευτικό τυπικό του Αγίου Όρους στην Ενορία του, γι’ αυτό και όπως έλεγε συνήθως ήταν «αγιορείτης κατά την καρδιά».
Αυτό τον έκανε να συμπεριφέρεται ως ένας αγιορείτης μοναχός σε όλη την ζωή του με την τέλεια ακτημοσύνη, την υπακοή στην Εκκλησία και τους θεσμούς της, την καθαρότητα της ψυχής και του σώματός του, την κατανυκτική τέλεση της Θείας Λειτουργίας.
Οι αγιορείτες Πατέρες εντυπωσιάζονταν όταν τον συναντούσαν. Ο μακαριστός Ηγούμενος του Οσίου Γρηγορίου π. Γεώργιος (Καψάνης) έγραψε: «Εν τη καρδία του ησυχαστής, και συγχρόνως ακαταπόνητος ποιμήν και Ιεραπόστολος. Συνδυασμός δυσεύρετος». Και ο άγιος Παίσιος όταν τον συνάντησε είπε: «Πρώτη φορά βλέπω τέτοιον Δεσπότη! Μέχρι τώρα δεν έχω δεί σαν τον Καλλίνικο».
Παρουσίασε, επίσης, το χάρισμα που είχε της εκδιώξεως των δαιμόνων, αφού από Πρεσβύτερος ακόμη ελευθέρωσε με την προσευχή του δαιμονισμένους, και τα δαιμόνια έφριτταν. Αυτό ήταν συνέπεια της θερμής προσευχής του και της ασκητικής του ζωής, αφού, εκτός των άλλων, κοιμόταν σε ένα ράντζο για είκοσι χρόνια, το οποίο είχε πάρει από την στρατιωτική του θητεία.
Αναφέρθηκε στο ποιμαντικό του έργο, αφού ήταν ακαταπόνητος ποιμένας, που είχε ως βάση την θεία Λειτουργία, και στην συνέχεια ανέπτυξε μεγάλη δράση σε όλους τους τομείς της ποιμαντικής του διακονίας. Αυτό επιβεβαιώνουν πολλοί με γραπτά κείμενά τους, μερικά από τα οποία ανέφερε, όπως του νυν Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Ιωήλ, ο οποίος χειροτονήθηκε από τον άγιο Καλλίνικο και ήταν συνεργάτης του, αλλά και άλλων μελών του ποιμνίου του.
Ανέφερε ότι ήταν απαράμιλλος βιωματικός ιεροκήρυκας, που είχε ως βάση την Αγία Γραφή, τους Πατέρες της Εκκλησίας, ιδίως τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη και το Γεροντικό. Ανέφερε μάλιστα μερικά χαρακτηριστικά χωρία της Αγίας Γραφής, που χρησιμοποιούσε και έδειχναν τον εσωτερικό του κόσμο.
Παρουσίασε μερικές φράσεις που έλεγε κατά την περίοδο της ασθενείας του, που δείχνουν ότι αντιμετώπισε την ασθένειά του με απόλυτη πίστη στην Πρόνοια του Θεού, με την βεβαιότητα ότι πορεύεται προς το τέλος της βιολογικής ζωής και ότι θα ακολουθήση η ανάσταση των νεκρών και η κρίση του Θεού.
Ανέλυσε με συντομία τα Συνοδικά κείμενα με τα οποία κατατάχθηκε στο αγιολόγιο της Εκκλησίας.
Συμπερασματικά κατέληξε στο ότι ο άγιος Καλλίνικος ει¬ναι ένα μεγάλο δώρο του Θεού στην εποχή μας, που δείχνει ποιος είναι ο Ορθόδοξος Επίσκοπος.
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε το καθιερωμένο “Ενοριακό Αρχονταρίκι” εντός του Ιερού Ναού, όπου οι ακροατές είχαν την ευκαιρία να υποβάλλουν ποικίλα ερωτήματα στον Σεβασμιώτατο και αντιστοίχως να λάβουν τις κατάλληλες απαντήσεις.
Η 4η μέρα ολοκληρώθηκε με την Κατανυκτική Αγρυπνία, στην οποία λειτουργός και ομιλητής ήταν ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Κρεσφόντης Πουλόπουλος, Προιστάμενος του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Υπαπαντής του Κυρίου Καλαμάτας.
Έψαλε πολυμελής βυζαντινός χορός ″Βυζαντινοί Υμνωδοί″, υπό τη διεύθυνση του Πρωτοψάλτου κ. Σπυρίδωνος Παυλάκη.