Ο Όσιος Παϊσιος ο Αγιορείτης εορτάζει σήμερα με τις λατρευτικές εκδηλώσεις προς τιμήν του να έχουν ξεκινήσει από χθες το απόγευμα με πανηγυρικούς Εσπερινούς. Σε πολλές περιοχές τελέστηκαν ιερές αγρυπνίες τιμώντας με αυτόν τον τρόπο τον “οικουμενικό Άγιο” ο οποίος άνοιξε την καρδιά και τη ζωή του στους ανθρώπους.
Επίκεντρο των εορτασμών, όπως κάθε χρόνο, είναι το Ιερό Ησυχαστήριο των Αγίων Ιωάννου του Θεολόγου και Αρσενίου του Καππαδόκου στη Σουρωτή Χαλκιδικής όπου βρίσκεται ο τάφος του Αγίου. Χιλιάδες πιστοί συρρέουν από χθες για προσκυνήσουν τον τάφο του Αγίου.
Για πρώτη φορά τιμάται ως προστάτης της πέμπτης ηπείρου
Όπως κάθε Άγιος της Εκκλησίας μας έτσι και ο Άγιος Παϊσιος ξεπέρασε τα ανθρώπινα σύνορα και κατέστη οικουμενικός Άγιος. Η μνήμη του τιμάται σε κάθε γωνιά της γης όπου υπάρχουν Ορθόδοξοι χριστιανοί., Ιδιαιτέρως, όμως, τιμάται στην Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας.
Για τον φιλόχριστο λαό της πέμπτης ηπείρου, η σημερινή ημέρα αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθότι πρόκειται για τον πρώτο εορτασμό της μνήμης του μεγάλου σύγχρονου αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μετά την ανακήρυξή του σε Προστάτη της Αυστραλίας και της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, τον Σεπτέμβριο του παρελθόντος έτους. Υπενθυμίζεται ότι η ανακήρυξη πραγματοποιήθηκε από τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κ. Μακάριο κατά τη διάρκεια της 12ης Κληρικολαϊκής Συνελεύσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής. Έκτοτε, με αφετηρία την 27η Σεπτεμβρίου 2023, το Απολυτίκιο του Οσίου Παϊσίου ψάλλεται σε κάθε Θεία Λειτουργία, σε όλους τους Ιερούς Ναούς της τοπικής Εκκλησίας, η οποία είχε ευλογηθεί να δεχθεί την επίσκεψη Του το έτος 1977.
Ο ανηφορικός βίος και η διακήρυξη της Αγιότητάς του
Ο βίος του Αγίου Παϊσίου υπήρξε ανηφορικός καθώς βρέφος ακόμη εγκατέλειψε μαζί με την οικογένεια του την πατρίδα Καππαδοκία ακολουθώντας την πορεία που έμελλε να υποστεί ο Ελληνισμός μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ακολούθησαν τα χρόνια στη Κόνιτσα, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένειά του ύστερα από μία μικρή περιπλάνηση στην Ελλάδα. Εκεί ανατράφηκε με τις αξίες που κουβάλησαν από την πατρογονική εστία ο πατέρας και η μητέρα του.
Ακολούθησαν τα χρόνια του εμφυλίου όπου υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό ως διαβιβαστής πονώντας για τα δεινά της πατρίδας. Ο ίδιος με την προσευχή του έγινε “ασυρματιστής του Θεού” δεόμενος όπως η καταιγίδα του αδελφοκτόνου σπαραγμού κοπάσει.
Μετά, ήρθε η ώρα για τον μεγάλο πόθο. Τον μοναχισμό. Από μικρός είχε αυτή τη ζέση να βρεθεί κοντά στον Χριστό. Τον ακολούθησε με υπακοή, ταπείνωση και όλα τα γνωρίσματα του Ορθόδοξου μοναχισμού μέχρι την οσιακή κοίμησή του στις 12 Ιουλίου 1994.
Αμέσως μετά την κοίμησή του στη συνείδηση του λαού διαμορφώθηκε η πεποίθηση για την αγιότητά του η οποία επισφραγίστηκε με την απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου να κατατάξει τον γνωστό σε όλους τότε Γέροντα Παϊσιο στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας. Μία απόφαση που ελήφθη στις 13 Ιανουαρίου 2015.
Ο Άγιος με το πιο ωραίο χαμόγελο
Ο γιατρός του Όσιος Παϊσίου, μακαριστός πλέον, Γεώργιος Μπλάτζας, είχε μιλήσει στο ope.gr και τον Δημοσιογράφο Δημήτρη Στρουμπάκο για τις τελευταίες στιγμές του Αγίου, για την ασθένειά του, για τα χειρουργεία του και για τον τρόπο που ο Όσιος αντιμετώπιζε τους πειρασμούς. Το ασκητικό φρόνημα του Αγίου, ήταν αυτό που δε θα ξεχάσει ποτέ ο ίδιος, ενώ περιγράφει ότι ο Όσιος Παϊσιος, είχε το πιο ωραίο χαμόγελο.
Δείτε την αποκλειστική συνέντευξη που είχε δώσει:
