Στον σημερινό καθεδρικό ναό Συμφερούπολης και Κριμαίας, ο οποίος είναι αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα και βρίσκεται στο χώρο της ομώνυμης γυναικείας μονής, φυλάσσεται το θαυματουργό λείψανο του Αγίου Λουκά του Ιατρού, Αρχιεπισκόπου Κριμαίας και Συμφερουπόλεως.
Στο παρελθόν, στη θέση του σύγχρονου καθεδρικού ναού της Αγίας Τριάδας, υπήρχε προηγουμένως μια ξύλινη ελληνορθόδοξη εκκλησία, η οποία ιδρύθηκε στη Συμφερούπολη το 1796. Μάλιστα, ο δρόμος στον οποίο βρίσκεται το μοναστήρι μέχρι το 1946 ονομαζόταν «ελληνικός».
Με την πάροδο του χρόνου, η παλιά εκκλησία κατέρρευσε και το 1868 χτίστηκε ένας νέος ευρύχωρος καθεδρικός ναός της Αγίας Τριάδας. Το κτίριο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα И.Ф. Колодина.
Ένα από τα δύο παρεκκλήσια του καθεδρικού ναού είναι αφιερωμένο στους αγίους Ισαποστόλους Κωνσταντίνο και Ελένη και το δεύτερο στον Άγιο Νικόλαο των Μύρων.
Ο καθεδρικός ναός της Αγίας Τριάδος δεν έμεινε αμέτοχος την περίοδο των διώξεων κατά της Εκκλησίας. Κατασχέθηκε η εκκλησιαστική περιουσία του, οι ιερείς που υπερασπίστηκαν τον ναό συνελήφθησαν. Τον Φεβρουάριο του 1933, ο ναός έκλεισε και άρχισαν οι προετοιμασίες για τη μετατροπή του σε οικοτροφείο. Ωστόσο, χάρη στις προσπάθειες των ντόπιων Ελλήνων, εγκαταλείφθηκε η ιδέα ενός οικοτροφείου και το 1934 ο ναός άνοιξε και πάλι για τους πιστούς. Οι αρχές έκαναν εξαίρεση για αυτόν τον ναό, καθώς πολλοί από τους ενορίτες ήταν Έλληνες, γεγονός που εξανάγκασε τις αρχές να φερθούν «σωστά».
Μετά την κατεδάφιση του καθεδρικού ναού του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι και το κλείσιμο του καθεδρικού ναού των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, η Αγία Τριάδα ονομάστηκε ο επόμενος καθεδρικός ναός. Ήταν αυτός ο καθεδρικός ναός που έγινε η καθέδρα του Αγίου Λουκά, εξαιρετικού χειρουργού, βραβευμένου με το βραβείο Στάλιν. Ο Άγιος Λουκάς υπηρέτησε την εκκλησία από το 1946 έως το 1961.
Η Αγία Τριάδα παρέμεινε ως καθεδρικός ναός για περισσότερα από 70 χρόνια, μέχρι την ίδρυση της Μονής της Αγίας Τριάδος.
Στις 27 Δεκεμβρίου 2002, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, ο Καθεδρικός Ναός της Αγίας Τριάδας μετατράπηκε σε γυναικείο μοναστήρι.
Στον Ναό υπάρχει και τιμάται ιδιαίτερα η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του “Πένθους”. Επίσης, στο μοναστήρι θησαυρίζουν τα λείψανα του αγίου Λουκά (Ε. Φ. Voyno-Yasenetsky, 1877-1961).
Ο Άγιος Λουκάς γεννήθηκε στην Κριμαία και αφιέρωσε σε αυτήν τα δεκαπέντε τελευταία χρόνια της ζωής του. Μετά την αποφοίτησή του από την ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Κιέβου, έδειξε λαμπρές ικανότητες, καθώς ήταν πρωτοπόρος στην ιατρική. Θα μπορούσε ήδη στη δεκαετία του 1920, όντας καθηγητής του πανεπιστημίου της Τασκένδης, να γίνει διάσημος γιατρός διεθνούς φήμης, αλλά ο Κύριος διέταξε διαφορετικά.
Το 1921 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1923 εκάρη μοναχός, λαμβάνοντας το όνομα του Αγίου αποστόλου και Ευαγγελιστή Λουκά. Ο Πατριάρχης Τύχων του έδωσε εντολή να μην αφήσει την ιατρική.
Από κει και πέρα, υπάρχοντας μέσα σε ένα κομμουνιστικό καθεστώς, που δίωκε την Εκκλησία, συνελήφθη τρεις φορές, έμεινε σε διάφορες φυλακές συνολικά έντεκα χρόνια, ενώ, ωστόσο, το κράτος τον βράβευσε για την προσφορά του στην ιατρική με το βραβείο Στάλιν για την επιστημονική μονογραφία του «Δοκίμια χειρουργικών επεμβάσεων» (1943). Τα εκπληκτικά ορόσημα της ζωής του: η δουλειά του χειρουργού σε συνδυασμό με την λατρευτική ζωή στο ναό!
Στην Κριμαία ο αρχιεπίσκοπος Λουκάς έφτασε το 1946. Έλαβε πολλή δύναμη από τον Κύριο, για να βάλει τάξη στην επισκοπή του: προσπάθησε να ανοίξει νέους ναούς, ιδιαίτερα σε αγροτική περιοχή και δη σε μια περίοδο που έκλειναν τους ναούς, ενώ από τους ιερείς ο Αρχιεπίσκοπος Λουκάς απαιτούσε την αυστηρή τήρηση των εκκλησιαστικών κανόνων, αγωνιζόμενος συνεχώς ενάντια στην αίρεση και τον σεκταρισμό.
Παρά την προχωρημένη ηλικία του, ο Αρχιεπίσκοπος Λουκάς δεν εγκατέλειψε την ιατρική. Ήταν σύμβουλος στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Συμφερουπόλεως και σε σοβαρές περιπτώσεις συχνά χειρουργούσε ο ίδιος τους ασθενείς. Είχε, μάλιστα, λάβει ένα πολύτιμο δώρο από τον Θεό: μπορούσε να διαγνώσει με εκπληκτική ακρίβεια την κατάσταση των ασθενών και επίσης ήταν προορατικός. Στο σπίτι του, ο Αρχιεπίσκοπος Λουκάς δεχόταν άρρωστους χωρίς να παίρνει χρήματα, ενώ η φήμη του ως γιατρού αλλά και ως αγίου Αρχιεπισκόπου ήταν τόσο μεγάλη, που οι ασθενείς πίστευαν ότι ακόμα κι αν άγγιζαν τα άμφιά του, θα θεραπεύονταν.
Ο Αρχιεπίσκοπος Λουκάς συχνά έδινε διαλέξεις κι έκανε επιστημονικές παρουσιάσεις πάντοτε ενδεδυμένος με ένα ράσο στο οποίο υπήρχε κεντημένη μια εικόνα της Παναγίας.
Απεδήμησε εις Κύριον στις 11 ιουνίου 1961, ημέρα των Αγίων Πάντων και ετάφη στη Συμφερούπολη στο νεκροταφείο έξω από το ναό των Αγίων Πάντων. Μετά θάνατον συνέχισε να βοηθά τους αρρώστους, οι οποίοι προσεύχονταν στον τάφο του, ενώ το χώμα και το νερό που έπαιρναν γύρω από αυτόν έφερναν την θεραπεία.
Μετά από 34 χρόνια, στις 22 Νοεμβρίου 1995, η Ρωσική Εκκλησία προέβη στην επίσημη αγιοκατάταξη του αρχιεπισκόπου Λουκά. Το 2002 Έλληνες ιερείς έδωσαν στο μοναστήρι ασημένια λειψανοθήκη για την αποθήκευση του λειψάνου του αγίου Λουκά.
Πηγή: simferopol.krimchel.ru
Απόδοση στα ελληνικά: Ευγενία Δίτσα