Στις 12 Οκτωβρίου, η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Ευγνώμονος Ληστή, του πρώτου ανθρώπου που, όντας συσταυρωμένος με τον Χριστό, ήρθε σε μετάνοια και έγινε ο πρώτος οικήτωρ του Παραδείσου. Στα Λουτρά της Αιδηψού υπάρχει το παρεκκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα, που είναι αφιερωμένο στον Ευγνώμονα Ληστή: ένα παρεκκλήσι, που στα εγκαίνιά του, το 2016, αφιερώθηκε σε τέσσερις αγίους από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χαλκίδος κύριο Χρυσόστομο: στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο, στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, στον Άγιο Γεώργιο και στον Ευγνώμονα Ληστή.
Σε αυτό το παρεκκλήσι σήμερα τέλεσε την πανηγυρική Θεία Λειτουργία ο Αιδεσιμολογιότατος Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Αργυρίου, που κήρυξε και τον Θείο Λόγο, μιλώντας για τον ευγνώμονα ληστή.
Ακούστε την ομιλία:
Φωτογραφίες: Θωμάς Χαντζής
Λίγα λόγια για τον Ευγνώμονα Ληστή από τον π. Δαμιανό Σαράντη με αφορμή την ημέρα μνήμης του Ευγνώμονα Ληστή
Όταν ο Χριστός εσταυρώθη στον Γολγοθά, την Μεγάλη Παρασκευή, σταυρώθηκαν μαζί Του και δύο ληστές, ώστε να εκπληρωθεί ο παλαιός λόγος του Προφήτου ότι ο Μεσσίας «ανάμεσα σε ανόμους συγκαταλέχθηκε» (Ησ. 53, 11).
Την ώρα που ήταν στον σταυρό, ο ένας από τους ληστές, του οποίου την καρδιά είχαν τραχύνει οι αμαρτίες του σεσημασμένου βίου, έβρισε τον αναμάρτητο και ανεξίκακο Κύριο λέγοντας: «Αν στ’ αλήθεια είσαι Συ ο Χριστός, τότε σώσε τον εαυτό Σου και μαζί μ’ Εσένα κι εμάς!». Ο άλλος όμως ληστής μετανόησε, ένιωσε μέσα του βαθιά συμπόνια και άφραστο δέος βλέποντας τον Δίκαιο Θεάνθρωπο μόνο, πληγωμένο, υβρισμένο και καταδικασμένο στο τιμωρητικό ξύλο, και τότε επιτίμησε αυστηρά τον συσταυρωμένο του ληστή λέγοντας τα εξής: «Μα, ούτε τον Θεό δεν φοβάσαι συ; Δεν είσαι όπως κι Εκείνος καταδικασμένος;
Εμείς βέβαια πολύ δίκαια, γιατί τιμωρούμαστε γι’ αυτά που κάναμε· Αυτός όμως δεν έκανε κανένα κακό!». Και, στρεφόμενος ικετευτικά προς τον Χριστό, πρόσθεσε τα εξής μεγαλειώδη λόγια της πιο θερμής και ειλικρινούς μετανοίας που εκφράστηκαν ποτέ από άνθρωπο: «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου!». Τότε ο ελεήμων Κύριος, πάσχοντας πάνω στον σταυρό, γύρισε και του είπε με άκρα προς αυτόν αγάπη: «Σε βεβαιώνω πως σήμερα κιόλας θα είσαι μαζί Μου στον Παράδεισο!» (βλ. Λουκ. 23, 39–43).
Ο ευγνώμων ληστής λοιπόν ήταν ο πρώτος άνθρωπος που βρήκε την ποθητή σωτηρία του και την λύτρωση με το Πάθος του Χριστού και έγινε ο πρώτος οικιστής του κεκλεισμένου Παραδείσου εξαιτίας της παρακοής και πτώσης των Πρωτοπλάστων. Με την φλογερή μετάνοια κατάφερε να «κλέψει» τον αιώνιο Παράδεισο, τη θεία ζωή και αφθαρσία. Δεν του χρειάστηκαν χρόνια ασκήσεως, κακοπάθεια, δάκρυα και προσευχές· η ολόθυμη και ειλικρινής μετάνοια και η ομολογία της Θεότητος του Χριστού, τη ύστατη στιγμή της εσχάτης ταπεινώσεώς του, ήταν αρκετή για να του χαρίσει την Βασιλεία των Ουρανών και να τον καταστήσει διαχρονικά στη συνείδηση όλων των πιστών αληθινό πρότυπο θερμής μετανοίας και ζηλευτό αποδέκτη της θείας αφέσεως.