Εβδομάδα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι αυτή που έρχεται σχετικά με το ζήτημα της αναθεώρησης τους συντάγματος, καθώς με τους εισηγητές των κομμάτων ξεκινά τη Δευτέρα, 18 Νοεμβρίου, στις 10:00, η συζήτηση για την αναθεώρηση στην Ολομέλεια της Βουλής επί της αρχής.
Υπενθυμίζεται ότι στα άρθρα τα οποία κρίθηκαν αναθεωρητέα στην προηγούμενη Βουλή, περιλαμβάνεται και το Άρθρο 3, που ορίζει την Ορθοδοξία ως επικρατούσα θρησκεία στην χώρα και καθορίζει τις σχέσεις πολιτείας –εκκλησίας.
Η αυλαία θα πέσει με τις ψηφοφορίες που θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα, 25 Νοεμβρίου, έπειτα από πενθήμερη συζήτηση.
Την Τρίτη 19 Νοεμβρίου η συνεδρίαση θα ξεκινήσει στις 9:30 και θα συζητηθούν δύο Θεματικές Ενότητες αναθεωρητέων διατάξεων. Στη πρώτη θεματική ενότητα θα συζητηθεί το θέμα της σχέσης κράτους – εκκλησίας (άρθρο 3 παρ. 1,2,3, και εισαγωγή ερμηνευτικής δήλωσης) καθώς και το ζήτημα της Θρησκευτικής ελευθερίας (άρθρο 13 παρ. 5) και τον όρκο των βουλευτών (άρθρο 59 παρ. 1 και 2).
Αναλυτικά το περιεχόμενο της 1ης Θεματικής Ενότητας αφορά:
– Σχέσεις κράτους εκκλησίας (άρθρο 3 παρ. 1,2,3, και εισαγωγή ερμηνευτικής δήλωσης)
– Θρησκευτική ελευθερία (άρθρο 13 παρ. 5)
– Εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, όρκος, (άρθρο 33 παρ. 2)
– Όρκος βουλευτών (άρθρο 59 παρ. 1 και 2)
Τι αναφέρουν τα άρθρα 3 και 13
Πιο αναλυτικά το άρθρο 3 του ισχύοντος Συντάγματος ορίζει ότι:
1. Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Εκκλησία του Χριστού τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Είναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Ιερά Σύνοδο των εν ενεργεία Αρχιερέων και από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Τόμου της κθ’ (29) Ιουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928.
2. Το εκκλησιαστικό καθεστώς που υπάρχει σε ορισμένες περιοχές του Κράτους δεν αντίκειται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου.
3. Το κείμενο της Αγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο. Η επίσημη μετάφρασή του σε άλλο γλωσσικό τύπο απαγορεύεται χωρίς την έγκριση της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδας και της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας στην Κωνσταντινούπολη.
Σχετικά με το άρθρο 13 που περιλαμβάνει το ζήτημα της θρησκευτικής ελευθερίας, στα προς αναθεώρηση άρθρα είναι μόνο η παράγραφος 5 που ορίζει ότι “κανένας όρκος δεν επιβάλλεται χωρίς νόμο, που ορίζει και τον τύπο του”.
Οι υπόλοιπες τέσσερις παράγραφοι ορίζουν:
1. Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός.
2. Κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. Η άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη. Ο προσηλυτισμός απαγορεύεται.
3. Οι λειτουργοί όλων των γνωστών θρησκειών υπόκεινται στην ίδια εποπτεία της Πολιτείας και στις ίδιες υποχρεώσεις απέναντι της, όπως και οι λειτουργοί της επικρατούσας θρησκείας.
4. Κανένας δεν μπορεί, εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, να απαλλαγεί από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων προς το Κράτος ή να αρνηθεί να συμμορφωθεί προς τους νόμους.
Σχετικά με την διαδικασία ορκωμοσίας των Βουλευτών οι παράγραφοι 1 και 2 του άρθρου 59 ορίζουν:
1. Oι βουλευτές πριν αναλάβουν τα καθήκοντά τους δίνουν στο Bουλευτήριο και σε δημόσια συνεδρίαση τον ακόλουθο όρκο:
«Oρκίζομαι στο όνομα της Aγίας και Oμοούσιας και Aδιαίρετης Tριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».
2. Aλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι βουλευτές δίνουν τον ίδιο όρκο σύμφωνα με τον τύπο της δικής τους θρησκείας ή του δικού τους δόγματος.
Αντιδράσεις για τον Ποινικό Κώδικα
Την ίδια ώρα έντονο προβληματισμό και δυσαρέσκεια έχει προκαλέσει η απόφαση της κυβέρνησης να αποσύρει την τελευταία στιγμή την επαναφορά της κακόβουλης βλασφημίας από τις τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα. Οι τροποποιήσεις αυτές υπερψηφίστηκαν αργά το βράδυ της Τετάρτης από την Βουλή με ευρεία πλειοψηφία, επομένως η βλασφημία και επισήμως δεν αποτελεί αδίκημα.
Αιτιολογώντας την απόφασή του να αποσύρει την διάταξη περί κακόβουλης βλασφημίας, ο υπουργός Δικαιοσύνης Κωνσταντίνος Τσιάρας υπογράμμισε:
«Η βασική πρόθεση της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη είναι να ενώσει τους Έλληνες πολίτες. Εμείς δεν θέλουμε τον διχασμό που κάποιοι συνειδητά καλλιεργούσαν, το προηγούμενο διάστημα. Εμείς θέλουμε οι επιλογές της ελληνικής πολιτείας να γίνονται αποδεκτές τουλάχιστον από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, αν όχι από όλους τους Έλληνες πολίτες. Ειδικά, όταν μιλάμε για θέματα που αφορούν στο υπουργείο Δικαιοσύνης, αυτή η αναγκαιότητα περιγράφεται, σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό και με ακόμη πιο εμφατικό τρόπο», ανέφερε ο υπουργός Δικαιοσύνης.
Την λύπη του για την απόφαση της τελευταίας στιγμής να μην συμπεριληφθεί στον υπό αναθεώρηση Ποινικό Κώδικα, το αδίκημα της κακόβουλης βλασφημίας και της καθύβρισης θρησκευμάτων εξέφρασε με ανακοίνωσή του ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος, τονίζοντας πως: “Αισθάνομαι την ανάγκη, με αισθήματα αγάπης και αλήθειας, να απευθυνθώ προς κάθε αρμόδιο αλλά προς κάθε άνθρωπό καλής θελήσεως, ανεξαρτήτως θρησκεύματος και πεποιθήσεως, ζητώντας να επανέλθουν σε ισχύ οι ανωτέρω ποινικές διατάξεις, οι οποίες θα συμβάλλουν καταλυτικά στην διαφύλαξη και προστασία της θρησκευτικής ειρήνης, της καταλλαγής, καθώς και της κοινωνικής συνοχής”.
Την έντονη αντίδραση τους εξέφρασαν και οι κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών με ψήφισμα που εξέδωσαν χθες, κατά τη διάρκεια της Ιερατικής Σύναξης, που πραγματοποιήθηκε στον παλαιό ναό του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου στην Πάτρα. “Τυγχάνει τοῖς πᾶσι γνωστόν ὃτι οἱ σχετικές ποινικές διατάξεις προστατεύουν τό ἀγαθό τῆς κοινωνικῆς εἰρήνης, τῆς κοινωνικῆς ἰσορροπίας, τῆς συνοχῆς καί τῆς κοινωνικῆς καταλλαγῆς. Μέσα ἀπό τίς διατάξεις αὐτές προστατεύεται κάθε γνωστή θρησκεία καί ἀποτρέπονται συμπεριφορές θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ καί μισαλλοδοξίας. Πιστεύομε ὃτι κακῶς μετά ἀπό πιέσεις ἢ ὃποιες ἂλλες καταστάσεις ματαιώθηκε μιά τόσο ἐπωφελής γιά τό κοινωνικό σύνολο κίνησις” αναφέρουν.