Ο κορωνοϊός βρίσκεται έναν χρόνο στη ζωή μας και τα μέτρα που πήρε η Πολιτεία για την αποφυγή της διασποράς του έφερε περιορισμούς στην λατρευτική ζωή των πιστών. Οι Εκκλησίες λειτουργούν με περιοριστικά μέτρα εδώ και έναν χρόνο, με ένα μεγάλο διάστημα να τελούνται οι Ακολουθίες “κεκλεισμένων των θυρών”, ενώ και η πνευματική διακονία των πιστών αντιμετωπίζει δυσκολίες.
Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο όμως, οι πειρασμοί δεν σταματάνε και δεν εξασθενούν αντιθέτως συνεχίζουν να υπάρχουν, να δυναμώνουν και να σκανδαλίζουν την πίστη του ανθρώπου, καθώς οι αιρέσεις συνεχίζουν να παρενοχλούν τους πιστούς και να προσπαθούν να τους προσηλυτίσουν. Όλη την περίοδο του κορωνοϊού οι πιστοί ενοχλούνται από επιτήδειους που προσπαθούν να βρουν το πνευματικό κενό ώστε να προσελκύσουν τον άνθρωπο και να του παρέχουν μια παρηγορία με αλλότριους σκοπούς.
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησία της Ελλάδος ήδη από την αρχή της πανδημίας είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τις αιρέσεις καθώς σε τέτοιες περιόδους το άγχος κατακλύζει την καθημερινότητα των ανθρώπων. Η ΔΙΣ που συνήλθε στις 3 Ιουνίου του 2020 τρεις μήνες μετά την αρχή των μέτρων της πανδημίας, σημείωσε στις αποφάσεις της:
“Εξ αφορμής της συστάσεως υπό διαφόρων φορέων και μέσων μαζικής ενημερώσεως, «της τεχνικής της Γιόγκα» ως τρόπου αντιμετωπίσεως του άγχους, κατά την περίοδο της πανδημίας του Covid-19, λαβούσα υπ’ όψιν το από 16ης Ιουνίου 2015 Δελτίο Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, περί «της τεχνικής της Γιόγκα» και στο πλαίσιο του σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας, η οποία στη Χώρα μας είναι συνταγματικώς κατωχυρωμένη και σεβαστή, αλλά και της ποιμαντικής ευθύνης Αυτής για την αποφυγή δημιουργίας κλίματος θρησκευτικού συγκρητισμού, ομοφώνως απεφάσισε να υπενθυμίσει στο χριστεπώνυμο Πλήρωμα ότι η «Γιόγκα» αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο της θρησκείας του Ινδουϊσμού, διαθέτει ποικιλομορφία σχολών, κλάδων, εφαρμογών και τάσεων και δεν αποτελεί «είδος γυμναστικής». Ως εκ τούτου επισημαίνει για μία ακόμη φορά ότι η «Γιόγκα» τυγχάνει απολύτως ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας και δεν έχει καμμία θέση στην ζωή των Χριστιανών”.
Διαβάστε το σχετικό άρθρο εδώ.
Το έργο της Εκκλησίας δεν σταματάει εκεί και οι Ιερές Μητροπόλεις συνεχίζουν να ενημερώνουν τους πιστούς ανάλογα την κατά τόπους δράση των αιρέσεων. Πρόσφατα είναι τα παραδείγματα προσηλυτισμού στην Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας αλλά και στην Μητρόπολη Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως.
Στην Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων οι μάρτυρες του Ιεχωβά ενοχλούν τους πιστούς δια του τηλεφώνου. Συγκεκριμένα, πιστοί τηλεφωνούν στους πιστούς και προφασίζονται ενημέρωση για θέματα κορωνοϊού ενώ στη συνέχεια υποβάλουν στοχευμένες ερωτήσεις.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ιεράς Μητρόπολης: Η Ιερά Μητρόπολή μας με την ευλογημένη διαποίμανση του σεπτού Ποιμενάρχη μας, κ. Ιερωνύμου, ευρισκόμενη σε διαρκή επαγρύπνηση και μεριμνώντας για το Χριστεπώνυμο Πλήρωμά της, απευθύνεται σε όλους τους πιστούς της, ενημερώνοντάς τους για τον πνευματικό κίνδυνο που υποκρύπτουν αυτά τα τηλεφωνήματα, τα οποία, ενώ γίνονται με το πρόσχημα ενός πλασματικού ενδιαφέροντος, στοχεύουν στην εξυπηρέτηση των σχεδίων άλλων κέντρων, ξένων προς την Αγία Εκκλησία μας. Επισημαίνουμε για μία ακόμη φορά ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι η μόνη αυθεντική και ασφαλής πηγή Αληθείας και καθοδήγησης, την οποία, ως γνήσιοι Χριστιανοί, οφείλουμε να εμπιστευόμαστε για τη σωτηρία των ψυχών μας».
Ενώ έντονη είναι η δράση και στην Ιερά Μητρόπολη Ιλίου από την αίρεση των Πεντηκοστιανών. Η Ιερά Μητρόπολη προέβη σε ανακοίνωση προς ενημέρωση των πιστών ώστε να μην ακολουθήσουν την πλάνη των αιρετικών αυτών ανθρώπων.
Η ανακοίνωση της Ιεράς Μητρόπολης αναφέρει:
Η Ιερά Μητρόπολη Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως επικοινωνεί μαζί σας, προκειμένου να σας ενημερώσει σχετικά με την προσηλυτιστική δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα αυτές τις μέρες στην Μητροπολιτική μας περιφέρεια – και όχι μόνον – από μέλη της λεγόμενης «Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας της Πεντηκοστής».
Πρέπει να γνωρίζετε, ότι η ιστορική τους αφετηρία αρχίζει γύρω στο 1910 στις ΗΠΑ, και γρήγορα διαδόθηκε στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό φανερώνει ότι δεν έχουν συνεχή διαδοχή από τον Κύριο Ιησού Χριστό και τους Αποστόλους του.
Στο χώρο τους ισχυρίζονται ότι συνεχίζονται τα χαρίσματα που υπήρχαν κατά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους του Χριστού κατά την Πεντηκοστή, τα οποία έπαυσαν να υπάρχουν στον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο. Αυτή η πεποίθηση, σχετιζόμενη και με άλλες εκστατικές ενέργειες στον χώρο τους, έγιναν αφορμή, η κίνησή τους να δεχθεί αυστηρότατη κριτική και να χαρακτηριστεί ως αιρετική και από κινήσεις του προτεσταντικού χώρου, από τον οποίο προήλθε.
Ισχυρίζονται ότι κατέχουν την «μόνη ολοκληρωμένη αλήθεια» και αποτελούν την αληθινή εκκλησία. Όπως είναι γνωστό από το Σύμβολο της Πίστεως, το οποίο και εκείνοι ομολογούν ότι δέχονται, η αληθινή Εκκλησία, ως «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» είναι μία, αγία, καθολική και αποστολική. Άλλωστε, η θεωρούμενη «εκκλησία των Πεντηκοστιανών» δεν είναι μία, αφού στον ένα αιώνα ιστορίας της έχει διαιρεθεί σε κάποιες δεκάδες διαφοροποιημένων «εκκλησιών». Κάθε μία από αυτές θεωρεί τις περισσότερες από τις άλλες, ή όλες, ατελείς.
Επιπλέον, προβάλλεται ως θεμέλιο της πίστεώς τους μόνo η Αγία Γραφή, και απορρίπτεται εκ προοιμίου η Ιερά Παράδοση του Σώματος της Εκκλησίας, όπως ακριβώς συνέβη και με τα άλλα Προτεσταντικά «Κινήματα Αγιότητας» πριν τον 20ο αι.
Αναφορικά με τα Μυστήρια, και ιδιαιτέρως το Βάπτισμα, αφού απογυμνώνεται από την έννοια του μυστηρίου, το διαχωρίζουν σε δύο πράξεις, στο βάπτισμα με νερό και στο βάπτισμα με άγιο Πνεύμα. Το πρώτο αποτελεί γι’ αυτούς μία απλή «τελετή αφιερώσεως», ενώ με το δεύτερο πιστεύουν ότι ο βαπτιζόμενος λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα. Όλες οι βαπτίσεις που αναφέρονται στις Πράξεις των Αποστόλων έγιναν μία και μόνη φορά, και οι βαπτισθέντες έλαβαν την καθαρτική χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Ισχυρίζονται ότι μετά το «βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα» ομιλούν ξένες γλώσσες, όπως οι Απόστολοι την ημέρα της Πεντηκοστής. Αυτό το φαινόμενο που παρατηρείται στις συνάξεις τους δεν έχει καμία σχέση με τη γλωσσολαλιά των Αποστόλων. Τους Aποστόλους, όταν μιλούσαν, τους καταλάβαινε ο καθένας στη γλώσσα του. Εξ άλλου, το χάρισμα της γλωσσολαλίας στους αποστολικούς χρόνους ούτε απαραίτητο γνώρισμα όλων των χριστιανών ήταν, ούτε κεντρική θέση κατείχε στη ζωή της Εκκλησίας. Ο απόστολος Παύλος ερωτά με νόημα: «Μη πάντες γλώσσαις λαλούσι;»
Για την ιερωσύνη πρεσβεύουν, ότι ο κάθε πιστός είναι και ιερέας. Σ’ αυτούς υπάρχουν διακονίες, και μία απ’ αυτές είναι του ποιμένος. Ο Χριστός όμως επέλεξε δώδεκα Αποστόλους, στους οποίους παρέδωσε τον Μυστικό Δείπνο, και έδωσε την εξουσία σ’ αυτούς και στους διαδόχους τους να συγχωρούν αμαρτίες.
Ανάμεσα στα άλλα καινοφανή που πρεσβεύουν, ιδιαίτερη θέση κατέχει η θεωρία περί της «Αρπαγής της εκκλησίας» πριν από τον ερχομό του Αντιχρίστου. Πιστεύουν ότι οι «εκλεκτοί του Χριστού» θα αρπαχθούν στον ουρανό, για να μην δεινοπαθήσουν εκείνες τις ημέρες, αντίθετα από τους άλλους ανθρώπους που δεν θα έχουν αυτή την ευκαιρία! Μάλιστα, υπάρχει ικανός αριθμός ψεύτικων προφητειών για τον χρόνο της Αρπαγής, οι οποίες δεν έχουν επαληθευτεί, προς απογοήτευση των οπαδών τους.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται επίσης στο γεγονός, ότι οι διάφορες κινήσεις Πεντηκοστιανών ανά την υφήλιο υπόσχονται ότι αποτελούν χώρο θεραπείας των διαφόρων ασθενειών, με συνέπεια να παγιδεύονται άνθρωποι που αίρουν τον σταυρό της ασθενείας.
Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, ας αντλήσουμε ελπίδα και δύναμη από την Μία, Αγία, Καθολική, και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία, το μόνο καταφύγιο μέσα στην ταραχή και το φόβο της εποχής μας. Ελπίδα μακριά από ψεύτικες προφητείες και υποσχέσεις για επιβίωση μόνο στους «εκλεκτούς» οπαδούς.
Η μάνα μας Εκκλησία, επειδή είναι «o Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες», δεν μπορεί να διαλέγει ανάμεσα σε «εκλεκτούς» και «απολωλότες», αλλά απεργάζεται την σωτηρία προς όλους. Ο Χριστός ήλθε, γιατί θέλει να σωθούν όλοι, κι όλοι να έλθουν στην επίγνωση της Αλήθειας. Πράγμα πολυτίμητο!”
Παρά τη δύσκολη περίοδο που περνάει η κοινωνία μας η Ορθοδοξία στη χώρα μας παραμένει ενωμένη και οι πιστοί αποφεύγουν τις “σειρήνες” των αιρέσεων και δεν προσηλυτίζονται από διδασκαλίες που δεν ακολουθούν την μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Οι αιρέσεις αργά ή γρήγορα διαφαίνονται και χάνονται στο ρου της ιστορίας, σε αντίθεση με την διδασκαλία της Εκκλησίας η οποία παραμένει αναλλοίωτη και σταθερή όλα τα χρόνια.
Ρ.Α.