Την Πέμπτη 6 Αυγούστου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Μεθεόρτιο Εσπερινό και στην Παράκληση της Θεοτόκου στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού Λιανοβεργίου. Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: “Είναι η χάρη της Παναγίας μας. Είναι το φως της που μεταβάλλει και τον δικό μας εσωτερικό κόσμο, που φωτίζει την ψυχή μας, η οποία πολλές φορές είναι σκοτισμένη από την αχλύ των πταισμάτων μας και τις ζάλες του βίου.”
Διαβάστε αναλυτικά την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
«Φῶς ἡ τεκοῦσα, Θεοτόκε, σκοτισθέντα με νυκτί ἁμαρτημάτων, φωταγώγησον σύ, φωτός οὖσα δοχεῖον».
Ἑορτάσαμε σήμερα τή μεγάλη ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μαςκαί ὑμνήσαμε μαζί μέ τούς μαθητές του τή δόξα του. Καί ἀπόψε,ψάλαμε στόν πανηγυρίσαντα ἱερό ναό σαςτόν Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα καί ὑμνήσαμετήν Παναγία Μητέρα του, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν ὁποία ὁ ἱερός ποιητής τοῦ Κανόνος τήν ὀνομάζει «φῶς τεκοῦσα» καί «φωτός δοχεῖον», καί τήν παρακαλεῖ νά φωταγωγήσει τή σκοτισμένη ἀπό τήν ἁμαρτία ψυχή του.
Καί εἶναι ὄντως «φωτός δοχεῖον» καί «φῶς τεκοῦσα» ἡ Παναγία Παρθένος καί Ὑπεραγία Θεοτόκος, διότι αὐτή ἔφερε στά σπλάγχνα της καί γέννησε τόν Χριστό πού εἶναι «φῶς θεῖον καί προαιώνιον», ὅσο παράδοξο καί ἀκατάληπτο καί ἄν φαίνεται γιά τήν πεπερασμένη καί ἀδύναμη ἀνθρώπινη λογική μας πῶς εἶναι δυνατόν νά γεννηθεῖ ἐν χρόνῳ ὁ προαιώνιος Θεός, πῶς εἶναι δυνατόν νά λάβει σάρκα ὁ ἄσαρκος Θεός.
Ὅμως αὐτό τό θεῖο καί προαιώνιο φῶς πού κυοφόρησε καί γέννησε ἡ Παναγία μας, αὐτό τό φῶς πού τό εἶδαν νά ἀστράπτει ὡς ὁ ἥλιος στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ οἱ μαθητές τουἐπάνω στό ὄρος Θαβώρ,ὥστε νά ἀναγκασθοῦν νά πέσουν στή γῆ τυφλωμένοι ἀπό τή λάμψη του, αὐτό τό φῶς εἶναι πού ἐνοίκησε στήν ψυχή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τῆς χάρισε τή λαμπρότητα καί τήν αἴγλη πού τήν περιβάλλει, τή λαμπρότητα καί τήν αἴγλη πού ἀντανακλᾶ ἡ ἱερή μορφή της.
Διότι, φέροντας ἡ Παναγία μέσα της τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, ὡς «φωτός δοχεῖο», φωτίζει καί λάμπει ὄχι μόνο ἡ ἴδια,ἀλλά ἀκτινοβολεῖ αὐτό τό φῶς καί σέ ὅποιον βρίσκεται κοντά της, σέ ὅποιον τῆς τό ζητᾶ καί τήν παρακαλεῖ νά τοῦ τό χαρίσει.
Καί τό φῶς αὐτό εἶναι τόσο ἰσχυρό πού διαλύει τό σκοτάδι τῆς κακίας καί τῆς ἁμαρτίας πού ὑπάρχει στόν κόσμο καί στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων.Καί τό διαλύει μέ δύο τρόπους.
Ὁ ἕνας τρόπος εἶναι μέ τήν παρουσία της.
Ποιός ἀπό ἐμᾶς δέν στάθηκε ἐνώπιον τῆς ἱερῆς της εἰκόνος, ποιός δέν συνάντησε τό μητρικό βλέμμα της νά τόν ἀτενίζει ἀπό τήν κόγχη τοῦ ἱεροῦ βήματος, ποιός δέν τῆς ἀνέθεσε τό αἴτημά του, τόν πόνο του, τήν ἀγωνία του ἀσπαζόμενος τήν ἱερή μορφή της καί γονατίζοντας ἐνώπιόν της καί δέν αἰσθάνθηκε τή χάρη της νά ἀγγίζει τήν ψυχή του, δέν αἰσθάνθηκε νά φωτίζεται ἡ σκέψη καί ὁ νοῦς του;
Καί ὅλα αὐτά δέν εἶναι φαντασίες ἤ κενοί συναισθηματισμοί. Εἶναι ἡ χάρη τῆς Παναγίας μας. Εἶναι τό φῶς της πού μεταβάλλει καί τόν δικό μας ἐσωτερικό κόσμο, πού φωτίζει τήν ψυχή μας, ἡ ὁποία πολλές φορές εἶναι σκοτισμένη ἀπό τήν ἀχλύ τῶν πταισμάτων μας καί τίς ζάλες τοῦ βίου. Καί, ἐάν τό φυσικό φῶς τοῦ ἡλίουδρᾶ εὐεργετικά στόνἄνθρωπο, πόσο μᾶλλοντό θεῖο φῶς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου!
Ὁ δεύτερος τρόπος εἶναι ἡ μεσιτεία της. Ἡ Παναγία μας, ἀνάμεσα στίς πολλές χάρες πού ἔχει λάβει ἀπό τόν Υἱό καί Θεό της, ἔχει λάβει καί τό ἐξαιρετικό προνόμιο νά εἶναι ἡ διαρκής πρέσβειρα καί μεσίτρια τῶν ἀνθρώπων στόν θρόνο τῆς χάριτος. Ἔχει λάβει τή χάρη νά βρίσκεται δίπλα στόν Υἱό της καί συγχρόνως δίπλα στούς ἀνθρώπους, στόν καθένα ἀπό ἐμᾶς, σέ ὅλους ὅσους προστρέχουν σ᾽ αὐτήν καί ἐπικαλοῦνται τή βοήθειά της, γιά νά μεταφέρει τά αἰτήματά τους στόν Χριστό.
Καί μεσιτεύει ἡ Παναγία μας διηνεκῶς γιά χάρη μας στόν Κύριό μας. Μεσιτεύει ὅμως ἰδιαιτέρως γιά ὅσους αἰσθάνονται τήν ἁμαρτωλότητά τους καί τήν παρακαλοῦν νά τούς ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἁμαρτία. Καί εἶναι πλῆθος ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἔφθασαν στή σωτηρία χάρη στίς δικές της πρεσβεῖες καί στή δική της μεσιτεία. Κανείς, ἄλλωστε, μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι δέν ἔχει ἁμαρτίες καί δέν χρειάζεται τή βοήθεια τῆς Παναγίας μας.
Γι᾽ αὐτό, ἄς ἀπευθυνόμαστε ὅλοι μας, ὄχι μόνο τίς ἡμέρες αὐτές τοῦ Δεκαπενταυγούστου, ἀλλά καί σέ ὅλη μας τή ζωή πρός τήν ὑπεραγία Θεοτόκο, πού γιά χάρη μας δέν ἐγκατέλειψε καί δέν θά ἐγκαταλείψει ποτέ τόν κόσμο· καί ἄς τήν παρακαλοῦμε μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο, νά φωτίσει τήν ψυχή μας καί ζωή μας μέ τό φῶς τοῦ Υἱοῦ της καί νά μᾶς καθοδηγεῖ ὥστε γιά νά πορευόμεθα στήν ὁδό τῶν ἐντολῶν του καί νά ἀξιωθοῦμε μέ τίς πρεσβεῖες της νά ἐπιτύχουμε καί ἐμεῖς τή σωτηρία μας.
Καί ἄς τήν παρακαλοῦμε ἀκόμη, ἰδιαιτέρως αὐτό τό διάστημα, νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἀπειλή τῆς πανδημίας πού ἐπικρέμαται καί πάλι καί νά μᾶς λυτρώσει μέ τή χάρη της.
