Στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στη Σουρβιά του Πηλίου βρισκόταν ο Άγιος Διονύσιος, προκειμένου να δει και να οικοδομήσει τους μοναχούς της, όταν κατά τρόπο αποκαλυπτικό έλαβε την πληροφορία από την Υπεραγία Θεοτόκο ότι πλησιάζει το επίγειο τέλος του.
Ζήτησε, λοιπόν, από τους μοναχούς της Αγίας Tριάδος να τον μεταφέρουν στο μοναστήρι του Ολύμπου, όπου επιθυμούσε να κλείσει τα μάτια του και να ενταφιαστεί.
Φτάνοντας στον Όλυμπο προτίμησε να εγκατασταθεί σε σπήλαιο αρκετά μακριά από το κοινόβιο, για να έχει αδιάσπαστο τον νου του προς τον Θεό, τις τελευταίες ώρες της επίγειας ζωής του.
Εκεί, τον επισκέφτηκαν ο ηγούμενος και οι παλαιότεροι μοναχοί, για να τον δουν και να τον συμβουλευτούν. Ο Άγιος τους νουθέτησε πνευματικά και τους προέτρεψε να επιστρέψουν στο μοναστήρι.
Κοντά του κράτησε μόνο δύο μονάχους. Με αυτούς ύστερα από τρεις μέρες πήγε στην αποκαλούμενη από τον ίδιο περιοχή «όρος των ελαιών» η οποία ήταν πιο ησυχαστική. Εκεί έμεινε μερικές ημέρες κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, γιατί ήταν χειμώνας. Μάλιστα, όταν οι δύο μοναχοί θέλησαν να ανάψουν φωτιά, για να ζεστάνουν λίγο το ταλαιπωρημένο σώμα του Αγίου από τις ασθένειες, στον κυριολεκτικά κατεψυγμένο Όλυμπο, εκείνος αρνήθηκε την περίθαλψη και ανάπαυση του σώματός του.
Όταν όμως η υγεία του επιδεινώθηκε, οι δύο αδελφοί επέμειναν και μεταφέρθηκε όχι στο κοινόβιο, όπως ήθελαν, αλλά στο σπήλαιο του Αγίου Λαζάρου, το οποίο βρίσκεται κοντά στο μοναστήρι και του διασφάλιζε το ησυχαστικότερον, όπως ο ίδιος επιθυμούσε.
Σε αυτό το σπήλαιο, λοιπόν, στις 23 Ιανουαρίου στα μέσα του 16ου αιώνος παρέδωσε την άγια ψυχή του στον Θεό. Οι μοναχοί ενταφίασαν το τίμιο σκήνωμα του στο νάρθηκα του καθολικού της Αγίας Τριάδος. Όταν μετά από χρόνια άνοιξαν τον τάφο, ένιωσαν να διαχέεται από τα λείψανα του άρρητη ευωδία, ενώ μαρτυρούνται και πολλά θαύματα που τελέστηκαν με την επίκληση του ονόματος του.
Στην νέα Ιερά Μονή του Αγίου οι ευλαβείς χριστιανοί επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να ασπαστούν τεμάχια ιερών λειψάνων του και να ζητήσουν την ευλογία και χάρη του.