Δε βαστούσε η καρδιά να μην τρέξουν οι βαλβίδες της κοντά του. Νύχτα Παρασκευή μαζί. Σάββατο απόγευμα παρέα. Κυριακή πρωί γιορτή με τον Άγιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη στο Σιμωνοπετρίτικο Μετόχι του Βύρωνα. Η είδηση είναι ότι το απότμημα εκ των ιερων λειψανών του θα παραμείνει εκεί, εδώ κοντά, πάντοτε μαζί μας, και ίσως τώρα στενοκαρδίσουν τρόπον τινά οι ενορίες μας, γιατί θα “κλέβουμε”, θα γίνουμε “ερωτευμένοι κλέφτες”, θα “κατακλέβουμε” Κυριακές για την αγάπη του Κατουνακιώτη, για να εκκλησιαζόμαστε τακτικότερα κοντά του.
Δε θα μπορέσουμε μακριά του. Θα είναι όρεξη. Θα είναι ανάγκη. Θα το ζητάει το φυλλοκάρδι. Θα είναι τριαντάφυλλο που σκόρπισε και το χτίζεις πάλι πίσω και του ράβεις με χρυσή κλωστή τα ροδοπέταλα και τα επιθυμείς διαδοχικά βαλμένα, ξανά αγκαλιασμένα εις την τάξιν τους. Δε θα μπορέσουμε να είμαστε σε γνώση, ότι χρειαζόμαστε μισή ή ένα τέταρτο οδήγηση για να του πούμε από κοντά: «Παπά Εφραίμ, βοήθα με!».
Αρκετοί ιερείς – πρεσβύτεροι ως απλοί προσκυνητές στην ουρά
Ο κόσμος ήταν ευλαβής και σε τάξη. Οικογένειες, μικρά παιδιά, νέοι, γέροι, κάθε ηλικίας φίλοι του Αγίου Εφραίμ του Κατουνακιώτου. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι και τις τρεις ημέρες παρατηρήθηκαν στην ουρά ως απλοί προσκυνητές και συμπροσευχόμενοι αρκετοί ιερείς – πρεσβύτεροι, οι οποίοι προσέρχονταν μετά των οικογενειών τους, έπειτα στεκάμενοι όρθιες λαμπάδες και φλόγες πυρός μέσα στην πλατεία του εκκλησιάσματος. Άλλοι τόσοι ιερείς λειτουργούσαν μέσα στο Ιερό και αυτομάτως περνάει από το μυαλό η ιδιαιτέρα σχέση που διαχρονικά ανέπτυσσε ο Άγιος των Κατουνακιών με υποψηφίους ιερείς ή μοναχούς, με ήδη πρεσβυτέρους ή αρχιμανδρίτες οι οποίοι προσέρχονταν ευλαβικά για να πάρουν τη συμβουλή και την ευλογία του.
Η σεμνότητα και η αρχοντιά του Καθηγουμένου Ελισαίου
Τη νύχτα της 16ης προς 17ης, έλαβε χώρα η ιερά αγρυπνία επί τη ελεύσει του αποτμήματος λειψάνων του Οσίου Εφραίμ, οπού μαζί με το ευσεβές πλήρωμα ευρέθη ο σεβαστός Γέροντας και Καθηγούμενος της Ι. Μονής Σίμωνος Πέτρας Αρχιμ. π. Ελισαίος, ο οποίος μετέφερε το προσκύνημα εξ Αγίου Όρους, προέστη της Θείας Λειτουργίας και ομίλησε από την πολυχρόνια γνωριμία και πνευματική αναστροφή του μετά του Αγίου. Ιδιαιτέρως αναφέρθηκε στη στενή πνευματική σχέση μεταξύ του μακαριστού Γέροντος Αιμιλιανού του Σιμωνοπετρίτου και του παπά Εφραίμ του Κατουνακιώτου, την πρώτη γνωριμία τους, την μακρά μετέπειτα επικοινωνία τους, η οποία σημάδεψε την πορεία αμφοτέρων μέσα στη φιλοπονία του Περιβολιού της Παναγίας μας.
Η σεμνότητα και η αρχοντιά του Καθηγουμένου Ελισαίου γίνεται πάντοτε αντιληπτή. Είτε ομιλεί είτε λειτουργεί, όπως κατά την παρούσα αγρυπνία, αποδεικνύεται ότι φέρει ζωντανή την κληρονομιά και παρακαταθήκη του σπουδαίου Γέροντός του, Αιμιλιανού του Σιμωνοπετρίτου, διότι, άλλωστε, μόνον πνευματική αρχοντιά και απλοχεριά προς τους συνανθρώπους μαζί με άκρα ταπείνωση, ακρίβεια και τάξη, εδίδαξε ο μακαριστός και πλουτίζει τα πνευματικοπαίδια του δια της μακαρίας ευχής και πρεσβειών του από τους ουρανούς.
Μέσα στον ναό ένας Άγιος, πίσω από το Καθολικό ένας άλλος
Πίσω από το Καθολικό του Μετοχίου, ο κόσμος προσκυνούσε ευλαβικά τον τάφο του Αγίου Ιερωνύμου του Σιμωνοπετρίτου, δηλ. του επίσης νέου Αγίου της Πίστεως μας, δεδομένου ότι οι Άγιοι Εφραίμ Κατουνακιώτης και Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης “άκουσαν” την προαναγγελία της αγιοκατάξεώς τους δια στόματος του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, κατά την ίδια ακριβώς ημέρα, την 20η Οκτωβρίου 2019.
Μέσα στον ναό χοροστατούσε ένας Άγιος και πίσω από το Καθολικό ένας ακόμη Άγιος. Και οι δύο ζωντανοί, στοργικοί, με μία γαλήνη και πηχτή θαλπωρή να χειροπιάνεται ακουμπητή. Ετούτες οι τρεις ημέρες ήταν ο ερχομός ενός Αγίου στο περιβολάκι ενός άλλου Αγίου και μία μόνιμη εγκατάσταση του Κατουνακιώτου μέσα στην πρωτεύουσα της Ελλάδας και μέσα στην καθημερινότητα των ευσεβών Αθηναίων πολιτών, ειδικά, σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο, όπου ο τόπος βοά, αγωνιά, κράζει: παπά Εφραίμ, βοήθα μας!
Κώστας Παναγόπουλος – Πρακτορείο “ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ”
Φωτογραφίες: Βασίλειος και Μαρία Περουλή