Μια αδελφή παραπονέθηκε κάποτε στον όσιο Ζωσιμά για κάποιαν άλλη.
– Πάτερ, γιατί η τάδε με αντιπαθεί; Τί της έκανα;
– Ποιός σου είπε ότι σε αντιπαθεί; αντέδρασε εκείνος. Λάθος κάνεις! Από τον πονηρό είν’ αυτός ο λογισμός. Μην τον δέχεσαι!
– Όχι, γέροντα, κάτι έχει μαζί μου. Το δείχνουν και τα λόγια της και το φέρσιμό της. Αλλά και η καρδιά μου το πληροφορείται καθαρά.
– Καλά, ας υποθέσουμε πως έχεις δίκιο. Αλλά βγες στο δάσος και φώναξε: “Αγαπημένη μου αδελφή!…”. Η ηχώ θα σου απαντήσει το ίδιο. Ύστερα ξαναφώναξε: “Τρελή! Τιποτένια!…”. Τις ίδιες λέξεις θα επαναλάβει και η ηχώ.
Πίστεψέ με, στη σχέση δύο ψυχών, στην αμοιβαία τους επικοινωνία, συμβαίνει ό,τι και με την ηχώ. Κοίταξε, λοιπόν, πρώτα μέσα στην καρδιά σου. Θα διαπιστώσεις ότι είναι πράγματι αρνητικά προκατειλημμένη απέναντι στην αδελφή.
Επομένως, πρώτα-πρώτα γέμισε τη δική σου καρδιά με ειρήνη και αγάπη γι’ αυτήν. Και να είσαι βέβαιη ότι θα σου ανταποδώσει τα ίδια αισθήματα.
Από το βιβλίο «Όσιος Ζωσιμάς της Σιβηρίας», έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου.